Do-the-Undo trapt af voor een lekker vol lopende zaal. Na het uiteengaan van Daryll-Ann schreef Anne Soldaat eerst wat liedjes over katten voor een kinderboek. Daarna startte hij met een solo-album, dat dit jaar bij Excelsior uitkwam lovende kritieken krijgt. Op het podium wordt hij normaliter bijgestaan door het ritmetandem van de undergroundband ‘13’: bassist Dick Brouwers en Animal-sound-a-like Henk Jonkers. Vandaag is Dick echter vervangen door Spinvis-bassist Cor van Ingen. Thijs van Duijvenbode completeert het viertal. Het eerste nummer, Son Of A Gun, knalt er meteen in. Vette gitaren, lekker lopende bas, drums die alle kanten opgaan en een toetsenist die Herman Brood-achtige pianoriffs afwisselt met scheurende Hammondpartijen.In oktober in Atlantis leek Do-the-Undo nog wat onwennig, maar vanavond staat er écht een steengoeie band. Na enkele stevige nummers, waaronder We Love Danger van Daryll-Ann, laat Soldaat zien dat hij ook wegkomt met wat rustigere ballades. De stevige nummers zijn het lekkerst, met de vette Les Paul-gitaarsound. De set eindigt knallend, en dat maakt het publiek gelukkig. Ondanks de onbekendheid van de nummers, geniet het publiek duidelijk en er worden heel wat zieltjes gewonnen. Excelsior labelbaas Ferry Rosenboom danst naast het podium mee en lijkt gelukkig. Zijn nieuwste band zal waarschijnlijk op behoorlijk wat festivals knallen deze zomer. Gelukkig tourt Johan dit keer langer dan na ‘Pergola.’ Atlantis en R17 werden al aangedaan, maar toch is BukBuk stampvol. En met zo’n arsenaal aan goede nummers loop je eigenlijk een gewonnen race. Toch doet Johan niets op routine. De band gaat ervoor en het publiek ook. Hits van Pergola en THX JHN worden afgewisseld met albumtracks. Natuurlijk Day Is Done, Tumble & Fall, Oceans en She’s Got A Way With Men. Het publiek vooraan zing alles mee en aan deze mensen te zien is Heiloo een broedplaats voor luchtgitaristen. De immer coole drummer Jeroen Kleijn drumt dit keer alsof zijn leven er vanaf hangt en alsof hij Henk Jonkers moet overtreffen. Gitarist Maarten perst er mooie maar ruige solo’s uit en de rug van Jacco de Greeuw wordt steeds natter van het zweet. Kleine gitaarproblemen lijken hem niet te deren en misschien speelt hij daardoor juist feller. En bassist Diets? Die blijft de coolheid zelve en houd de boel bij elkaar met zuivere koortjes en lekkere baslijnen. Na een zeer intens optreden verlaat de band het podium, maar daar neemt het publiek natuurlijk geen genoegen mee. In de toegift favoriet Everybody Knows van de eerste cd en daarna de afsluiter van Pergola: Here. Met een knaller en een dromerig Velvet Underground-achter nummer laat de band een tevreden Heiloo achter zich. Afgelopen zondag speelde Johan ’s middags én ’s avonds in een uitverkochte Rotown en dit zijn voorlopig de laatste optredens in het clubcircuit. Hopelijk zien we ze terug op de festivals en dit keer misschien iets sneller een nieuwe plaat? Johan & Do-the-Undo Gezien: BukBuk (Heiloo), 23 februari 2007