,,Wat zeg je?'' Probeer maar eens een concert te bezoeken en tegelijkertijd een fatsoenlijk gesprek te voeren. Je moet in elkaars oren kruipen om nog verstaanbaar te zijn. Van een afstandje komt het zelfs een beetje onbedoeld erotisch over. Terwijl het gesprek meestal zo gaat: ,,Wat een tof nummer he?'' - ,,Ja, doe mij maar een biertje.'' Daarbij word je natuurlijk langzaam doof door al die herrie. Voor ons, de 'professioneel' concertbezoeker, kwam iemand van de 3voor12/Noord-Holland redactie met een oplossing: oordopjes. Hoe meer we er bestelden, hoe goedkoper het werd. Sommige redacteuren gingen voor een op maat gemaakte variant, maar die was nogal prijzig. Daarom koos ik voor een standaardversie. Kostte tegen de twintig euro. Helpt je gehoor beschermen en je hoort je vriend of vriendin naast je beter. En inderdaad het werkt, weet ik inmiddels uit ervaring. Ik kan de cd-speler heel hard zetten met die dopjes in. Want ik vergeet die dingen altijd mee te nemen naar een concert. Oké, ik ben het laatste jaar ook niet echt ergens geweest waar muzikanten een mopje tyfustakkeherrie speelden. Ik was heel even onbeschermd bij Motörhead op Lowlands, maar naar het horen van 'Ace of spades' droop ik snel weer af. Bij bijvoorbeeld Bright Eyes, Magic Numbers, De Kift, Salah Edin of Tom McRae (twee keer) was ik redelijk veilig. En bij de laatste twee concerten (The Klaxons en Justice in Paradiso) die ik bezocht heb, stond ik uit eigen veiligheid op gepaste afstand van het podium. Begin ik nu oud te worden of pogode en sprong ik vroeger ook zo hard? En ik dacht dat crowdsurfen was verboden? Mijn EartecH gehoorbescherming ligt nu nog steeds ongebruikt ergens te verstoffen. En ik blijf altijd zeggen dat ik het toch een verschrikkelijk goed nummer vind, als iemand vraagt of ik een biertje wil. ,,Wat zeg je?'' Of komt dat toch omdat ik op de redactie altijd te harde muziek op heb staan tijdens het tikken van mijn stukjes.