De dag begint zo mooi. De donkerbruine huid, springerige dreads en ronde gezicht van de zanger van Café con Leche zijn ervoor gemaakt om het publiek een zomerse dag te bezorgen, en het hawaiihemd van bassist en oprichter Pedro Pardo is dat al helemaal. De sambaballen schudden, de percussie klappert en uit de hooggedragen gitaren komen vrolijk hoge tonen. De Cubanen, die al enkele jaren in Nederland verblijven, krijgen de voeten van de stenen van het Canadaplein, en niet zomaar: er wordt driftig gesalsadanst door beginners en gevorderden. Op blote voeten. Zo hoort het in augustus. Ook Zulu 9.30 is geworteld in traditionele sferen, maar trekt de muziek door naar de eenentwintigste eeuw. Buena Vista Social Club meets Manu Chao, en dat is bepaald geen misselijke combinatie. De Barcelonianen maken een kleine tour door Nederland en België. Voor Zomer op het Plein bezocht de band bijvoorbeeld het Amsterdam Roots Festival en Terschellings Oerol. En terecht: de reggae en mestiza van Zulu 9.30 doen het Canadaplein het weer vergeten. Al bij het aanzicht van zanger Oski-Jah Man en de zijnen krijg je een idee van wat je te wachten staat. De band straalt sympathie en een warme energie uit. De kralenkettingen, baggy trousers en lange dreads dragen hieraan bij, maar het zijn vooral de ongecompliceerde manier van bewegen en de spontaniteit op het podium die de band sieren. Zulu 9.30 staat op het podium als een groep vrienden die er koste wat kost een leuke dag van gaat maken. Dat klinkt door in de muziek: ondanks het feit dat de teksten geheel uit Spaanse woorden bestaan, spreken de bewegingen van de bandleden boekdelen. Het gevoel bekruipt je dat de halve show geïmproviseerd is en dat je naar een spontane uitbarsting van creativiteit aan het kijken bent. Zulu 9.30 verdient een zonovergoten Canadaplein, maar als er één band van het zomerprogramma op zijn plek is in de regen, is het dezelfde Zulu 9.30. Terwijl de regen inmiddels met bakken uit de hemel valt klinkt uit de keel van Oski-Jah Man 'Do you like some reggae music?'. Paniek is de band geheel vreemd. Want wat is er eigenlijk erg aan regen? De muziek blijft immers hetzelfde. Reggae met een intens vrolijke draai door het gebruik van blazers en percussie, de relaxte zang van Oski-Jah Man en het geroep van de overige bandleden, afgewisseld met raps van gitarist Kodi. En het publiek? Dat blijft. Sommigen schuilen onder de parasols van De Studio, anderen onder een afdakje, maar voor het podium wordt er in de stromende regen nog steeds gedanst. Dat maakt Zulu 9.30 de beste band die hier op dit moment kon staan.