Het eerste half uur was de Vlaams/Puerto-Ricaanse zanger zichtbaar nerveus. Op een zeer geconcentreerde en intense manier kwamen hij en zijn band het eerste half uur van het optreden door, waarbij Rios, met de ogen constant gesloten, de nummers van zijn nieuwe cd voor het eerst voor publiek ten gehore bracht. Nadat het naar eigen zeggen zeer lastig te zingen titelnummer ‘Angelhead’ door hem zeer ingetogen en gevoelig was neergezet, was het ijs echter gebroken. Zowel tijdens de nummers als tussendoor bleek Rios opeens een charmante Vlaming, en zocht hij volop contact met zijn publiek. Met als hoogtepunt hiervan natuurlijk de uitvoering van de single ‘Broad Daylight’, dat uit volle borst werd meegezongen. Rios is ten opzichte van zijn vorige cd ‘Ghostboy’ gegroeid. Zijn muziek is afwisselender geworden. Op ‘Angelhead’ staan melancholische popliedjes à la The Cure, waarbij Rios qua stem af en toe gelijkenis vertoont met Jeff Buckley, maar ook de aloude warme Midden-Amerikaanse klanken zijn weer volop aanwezig in zijn nieuwe werk. Beluister vooral eens het nummer ‘Common Cold’, een prachtig atmosferisch nummer, geknipt voor een tweede single. Waar dit alles op de cd door vaste producer Jo Bogaert koeltjes is gemixt, met veel elektronica en jaren tachtig-synthesizers, worden deze nummers live pas echt tot wat ze zijn: Een veelbelovende mix van Belgisch muziektalent (vooral een verwijzing naar de zeer strak spelende ritmesectie van Rios’ band) en Puerto-Ricaanse warmbloedigheid. Deze cross-over werd overigens mooi uitgebeeld in de podiumopstelling van de band, met links de überhippe Vlaamse bassist Maarten Standaert en rechts de gitarist Rodrigo Fuentealba, type Zuid-Amerikaanse tangodanser. Het publiek vond het allemaal even prachtig, en er werd flink met de heupen gezwaaid. Het nodige kippenvel was ook aanwezig, en werd met name bezorgd door het oprechte en ingetogen ‘Wish’, waarin Rios een verloren liefde vraagt om terug te komen. Rios sloot deze try-out af met de bescheiden mededeling dat hij het ‘erg gezellig’ had gevonden. Het publiek was het daar duidelijk mee eens, en bedeelde dit concert wel meer toe dan enkel het predicaat ‘gezellig’. Als Gabriel Rios muzikaal blijft groeien langs dezelfde opgaande lijn van ‘Ghostboy’ naar ‘Angelhead’, en daarbij net zulke intense, broeierige concerten blijft geven, dien je deze muzikant ook in de toekomst goed in de gaten te houden. Gezien: Gabriel Rios Patronaat, 15 april 2007