Tien jaar Metalnach Buchte Tien jaar Metalnach Buchte

We parkeren op de markt in Buchten en worden begroet door kleine plukjes mensen gekleed in bandshirts en in de verte horen we al het geluid van gitaren. Bij de entree worden we ontvangen door de mannen van de organisatie. Ze hebben er duidelijk heel veel zin in en zijn bij voorbaat trots op deze editie. Samen met een groep vrijwilligers en de gemeente hebben ze het voor elkaar gekregen om van de tiende editie een soort minifestival te maken. Op vrijdag werd alles vakkundig opgebouwd en een schietgebedje aan de weergoden gericht. Met succes, want het is een zonnige nazomerdag. Het normaal ingedutte kerkdorpje onder de rook van Born, zal vandaag weer even worden opgewekt door de heerlijke herrie van de zes bands. 

Binnen is het al aardig druk, want Full Ignition heeft aardig wat support meegenomen. De jonge band uit Buchten en omgeving speelt bekende rock- en metalcovers, van Iron Maiden tot Ozzy Osbourne en krijgt daarmee meteen de handen op elkaar. Met een krachtige zangeres en prima gitaar- en drumwerk is dit een fijne opening. De 9-jarige Max mag zijn debuut maken als ‘guitarhero’ en speelt met de band de cover van Metallica’s ‘For whom the bell tolls’. Een daverend applaus valt hem ten deel en enigszins beduusd wordt hij door zijn moeder van het podium begeleid. 

Wat meteen opvalt is dat mensen elkaar hier goed kennen. De basis van de bezoekers bestaat dan ook uit vriendengroepen uit de omgeving, die er een traditie van maken om de Metalnach te bezoeken. Er worden verhalen over de festivalzomer uitgewisseld en sterke anekdotes over de hoeveelheden bier en bands die op Graspop, Dynamo en Alcatraz zijn geconsumeerd. Naast de locals zijn er ook wat fans van de bands mee. Er is zelfs een aanvraag voor een ticket van iemand uit Katowice in Polen. De fan van Siberian Meat Grinder wilde graag de reis naar Buchten maken. De naam en faam van de Metalnach reikt dus zelfs al tot ver over de grens. Of deze meneer uiteindelijk ook in Buchten aangekomen is kunnen we helaas niet bevestigen.

Na Full Ignition is het de beurt aan een andere Limburgse band, Slavantas. De soundcheck verloopt een beetje chaotisch en we zien Willy van der Kaa, de zanger, ijsberend door de zaal lopen en opeens een microfoonstandaard door de zaal gooien. “Hij is altijd een beetje nerveus voor een optreden,” wordt er gekscherend  gezegd, maar zodra de eerste riffs klinken lijken de zenuwen onder controle en klinkt de stem loepzuiver. Met hun traditionele metal en uitstekend gitaarspel in de geest van Iron Maiden, bewijst de band dat ze hun goede reputatie niet voor niks hebben. Vooral de wat oudere metalliefhebber komt bij de muziek goed aan zijn trekken. 

Terug naar buiten waar Bark uit Antwerpen het publiek bij de strot grijpt als de agressieve hond in hun logo. Bekend van Dynamo Open Air en Alcatraz, leveren de Vlamingen een compromisloze set af. Hun rauwe death ’n’ roll jaagt de energie omhoog en ontketende de eerste moshpit van de avond. Zanger Ron Bruynseels is klein van stuk, maar dat compenseert hij met zijn energie en levendige mimiek. Na afloop geeft hij ook aan dat dit soort optredens eigenlijk leuker zijn dan die grote festivals. 

Halverwege verhuist het feest weer terug naar binnen waar Belgian Asociality het podium betreedt. De Belgische punkband die al op de allereerste Metalnach in 2016 stond en in 2018 ook optrad, brengt humor en lekkere rommel-rammel punk. Enige zelfspot is de band niet onbekend. ‘Bompa punk’ zorgt voor een meezingmoment en de lachers worden op hun wenken bediend bij de anekdote over Eurovision. Belgian Asociality wil namelijk niet meedoen als Israël ook meedoet, behalve als er heel goed betaald wordt. Voor de mannen van de organisatie  is dit stiekem wel het hoogtepunt, want dit is de band waar ooit alles om begon. 

Daarna is het buiten raak met Siberian Meat Grinder. Hun crossover van hardcore, thrash en rap is de meest intense set van de avond. Met opzwepende energie, meedogenloos tempo bewijzen de Russen waarom ze in poppodia in heel Europa geboekt worden. Buchten is het eindpunt van een uitgebreide tour. De zanger is gemaskerd als beer, want hun muziek wordt opgedragen aan de Bear-cult. Normaal gesproken hupst er een beer door het publiek om de sfeer op te drijven, maar deze is er in Buchten niet bij. Een Russische band boeken kan natuurlijk in deze tijd nogal wat controverse oproepen, maar de jonge gasten uit Moskou zijn fel anti-oorlog en houden zich verre van politieke statements. Zij willen alleen knallen en het publiek vermaken en dat lukt. Al bij de eerste tonen van ‘Into the grinder’ ontstaat er een moshpit. Gevoed door de pilsjes en de supersnelle riffs is het moeilijk stil blijven staan. Vooraan wordt een mevrouw in een rolstoel snel geëvacueerd, want niet alleen de moshpit zorgt voor gevaar, ook het volume staat op standje tinnitus. 

Ter afsluiting keert het publiek nog één keer terug naar binnen voor Thrashcan. De Achterhoekse band laat zien hoe krachtig thrashcovers kunnen klinken in een kleine, volle zaal. Het is een energiek slotstuk om deze jubileumeditie waardig mee af te ronden.

De Metalnach draait niet alleen om bands. Het zijn de details die de avond kleuren: de carnavalsfoto’s boven het podium die meetrillen op de bassen en drums, de kartonnen Beppie Kraft met een Slayer-bord in haar handen, de Metalnach t-shirts en petjes die gretig aftrek vinden en de friet en snacks van Petatte Jan, die voor de nodige brandstof zorgen. De organisatie denkt voorlopig niet aan stoppen. Sterker nog, de volgende datum staat al vast. Op 26 september 2026 volgt de elfde editie (kaarten zijn al te koop via Facebook). Als deze jubileumavond iets duidelijk maakte, dan is het dat de Metalnach zeker nog tien jaar vooruit kan, want de kracht zit in het lokale. Waar liefhebbers werk maken van hun passie, ontstaan mooie dingen. Hoe kleinschalig ze ook zijn (en blijven) is dit waar liefde voor muziek om draait.