Fresku geeft alle emoties de ruimte in volgepakte Spiegeltent Fresku geeft alle emoties de ruimte in volgepakte Spiegeltent

Fresku is vanaf dag één een artiest die zijn mond niet houdt. “De pen is machtig / daarom deel ik mijn gedachtegang,” rapt hij in 'OW2', een track die hij vorig jaar schreef over de gruwel waar de Palestijnse bevolking zich al jaren in bevindt. Het is geen eenmalige uitspatting: al sinds 2008 kaart de Eindhovenaar dit thema aan. En daar blijft het niet bij: racisme, cancelculture, familierelaties – Fresku schuwt geen enkel onderwerp. Sterker nog, hij zoekt ze op en maakt er kunst van. Het maakt hem tot een rapper die niet alleen entertainend is, maar ook echt iets te melden heeft.

Maar Fresku is niet alleen die serieuze rapper die beladen onderwerpen op je afvuurt. Ook zijn humoristische kant komt regelmatig bovendrijven, met tracks als 'Kreeft' en 'Hedde Druksop' als voorbeelden. Toch lijkt hij de laatste jaren op zijn albums wat afstand te nemen van die lichtvoetige rol. Op zijn meest recente album Leren Leven duikt hij meer dan anderhalf uur (!) diep in zichzelf en de wereld om hem heen. Vanavond gooit hij in een dik uur alles in de mix: oud en nieuw werk, ruimte om te lachen én huilen, vlijmscherpe tracks en poeslieve, radiovriendelijke nummers. 

De show trapt gemoedelijk af met 'Glimlach', dat meteen al op wat vocale ondersteuning vanuit het publiek kan rekenen. Lang hoeft Fresku daarna niet te wachten om de connectie met de tent écht te vinden. Zijn gevoel voor humor doet de rest: hij dolt erop los alsof hij even is weggelopen van het naastgelegen theater. Hij vraagt ene Ricardo wat hij het liefst eet ('KIP!"), probeert vervolgens een thuisblijver via facetime te overtuigen om toch nog te komen en steekt de draak met een meisje dat een verzoeknummer roept: “Je kan helaas geen kwartje erin gooien en zeggen: doe dit maar!” Buiten die grappige intermezzo's kabbelt het eerste deel van de set geruisloos voorbij met fijne tracks, waarbij klassieker 'Nieuwe Dag' natuurlijk op de meeste bijval kan rekenen. 

De set kent, wellicht mede door het ontbreken van een liveband, in het middenstuk wat wisselvalligere momenten. Een song als 'Tijd Leert' blijkt wat vlak zonder gastzanger en maakt daardoor minder indruk. Maar Fresku laat zich niet uit het veld slaan: langzaam bouwt het laatste deel van de set zich op tot een emotioneel hoogtepunt. In het slotgedeelte is er veel ruimte voor de zwaardere emoties. Tijdens “Moeiteloos” rapt hij met zichtbare emotie over de zware bevalling van hun zoontje, en bij 'Ongeëvenaard' – een nummer over het missen van een vader – stort een groepje vooraan volledig in. Fresku neemt hen bij de hand – letterlijk en figuurlijk – en biedt troost met een knuffel. Een intens en verbindend moment. 

Net als je denkt dat de emoties hun hoogtepunt hebben bereikt, zet Fresku 'Ik Wil' in vanaf de rand van het podium. De song knalt kippenvel op je armen, vooral wanneer de regel “Ik wil een filter / wil milder naar alles kijken / net zo hard als ik vrijheid wil voor de Palestijnen” nét iets harder wordt meegezongen. Het is zo’n nummer dat de show precies die extra lading geeft waardoor je er morgen nog eens aan terugdenkt. En dan volgt nog 'Twijfel' – een song die je bijna fysiek raakt. Die beat grijpt je bij je adem en Fresku spuwt zijn woorden met zo’n intensiteit dat het publiek volledig losgaat. Nog één keer gaat het dak eraf en na de show klinkt het: “Freskuuu, Freskuuu, Freskuuu!” Voor hiphopstad Heerlen is Fresku vanavond heel eventjes wat Messi voor Barcelona is. Of een beetje dan toch.