Twaalf tips voor Jera on Air Twaalf tips voor Jera on Air

Op tijd komen loont: Split Chain mag de Buzzard Stage openen en zet meteen de toon voor de rest van de dag. Deze band laat horen dat nu-metal anno 2025 springlevend is. Verwacht harde gitaren, pakkende refreinen en een stevige scheut shoegaze. Denk Deftones, maar nog net iets ruiger. Dan naar de veel kleinere Sparrow Stage voor de Belgische band Modder. Misschien een vreemde eend in de bijt op Jera, maar wel eentje die je aandacht verdient. Ze brengen een instrumentale mix van sludge en postmetal, met trage, logge riffs en een muur van geluid die je intrigeert en meesleept. Paleface Swiss staat vervolgens garant voor pure agressie in deathcore-vorm. Het eerder dit jaar uitgebrachte album Cursed laat horen dat de band hun grenzen opnieuw verlegd heeft. Brute vocalen, geen moment ademruimte, wel heel veel impact. Zin in een portie black metal met soul? Het klinkt als een bizarre combinatie, maar Zeal & Ardor bewijst al jaren dat het werkt. De band combineert meerstemmige zang, intense riffs en bezwerende ritmes tot een donker, meeslepend en origineel geheel. ‘Götterdämmerung’ is live een bom en op Jera gaat dat ongetwijfeld niet anders zijn.

Wie meteen wakker wil worden, kan niet om Signs of the Swarm heen. Deze Amerikaanse deathcoreband serveert blastbeats met technische riffs en diepe growls. Hard, strak en intens, precies zoals je de vrijdag wil beginnen om de kater van donderdag weg te beuken. Op de Sparrow Stage vinden we vervolgens een afscheid om bij stil te staan: For I Am King speelt hier hun allerlaatste festivalshow. De Nederlandse band mengt melodic death metal met metalcore en wordt gedragen door de indrukwekkende vocalen van Alma Alizadeh. Op het grootste podium, de Eagle, zorgen de Fransen van Landmvrks voor vuurwerk. Hun muziek balanceert tussen loeizware breakdowns en cleane zang, doorspekt met Franse rap en bakken emotie. Live is het bovendien een energiebom: verwacht een opzwepende set met gegarandeerde moshpits. En dan opnieuw een band die buiten de lijntjes kleurt: Health mengt industriële noise met elektronische beats, dansbaarheid met dreiging. De haast fluisterende, androgyne zang van Jake Duzsik zorgt voor een melancholische sfeer, terwijl de muziek je de tent uit dreunt. Alsof de Pet Shop Boys hun synths hebben uitgeleend aan een industriële metalband.

Dad Magic uit Gent geldt als een van de grotere heavy beloftes van onze Zuiderburen. Zin om de laatste dag af te trappen met een partijtje jeugdige onbezonnenheid? Klop maar bij deze vaders in de dop aan. Op de Buzzard stage vinden we in de late middag Deafheaven. Black metal vermengen met shoegaze, dat klinkt als linke soep. Dat is het trouwens ook, want deze band grijpt je bij je strot, perst tranen uit je ogen en raakt je in het hart. Verwacht veel werk van hun dit jaar uitgebrachte album Lonely People With Power. Zin in een portie elektronische noiserock, met een van de meest begeesterde frontmannen van heel het festival? Ga zien hoe het New Yorkse Model/Actriz de Sparrow stage afbreekt en dans je de benen onder je lichaam vandaan. En dan de naam waar we niet omheen kunnen: we hoeven je niet uit te leggen dat Turnstile – één van de hotste rockbands van het moment – bovenaan je lijstje moet staan. Met hun recente NEVER ENOUGH voegen ze nog maar eens wat meer stijlen toe aan hun rijke sound. Het slotstuk van het weekend kan zomaar eens het absolute hoogtepunt opleveren.