Zero for Three: W!ZARD, Izzy & The Black Trees en Grote Geelstaart Zero for Three: W!ZARD, Izzy & The Black Trees en Grote Geelstaart

Bij deze april-editie mag Grote Geelstaart als eerste enige Nederlandse band in het rijtje het spits afbijten. En dat doen ze op geheel eigen wijze. Grote Geelstaart is een psychedelische noise-rockband uit Zeeland met een onmiskenbaar eigen geluid. Ze laten zich niet in een hokje (vogelkooitje?) duwen en de jongemannen blijven het publiek verrassen met elke wending die de nummers nemen. Hun repertoire laat zich wellicht nog het best omschrijven als één grote bak herrie... maar dan wel herrie waar ongelofelijk goed over is nagedacht. De heren lijken precies te weten wat ze willen brengen: één en al anarchie. Gehuld in een zwarte pantalon en witte blouse met stropdas doet de verschijning van de heren wat denken aan kostschooljongens en tegelijkertijd een vroege Pink Floyd. De keuze voor twee drummers, inclusief twee drumkits, maakt het bijzondere plaatje compleet.

Terwijl opener 'Muurvast' begint als een bak lawaai ontwikkelt het zich naar een vette groove, gevolgd door een kenmerkende slap-bass in 'Beton'. Grote Geelstaart laat zijn nummers naadloos in elkaar overlopen met een elektronisch sausje en een punkrock-randje. Sommige stukjes klinken alsof je modem van Windows 95 probeert verbinding te maken met je inbel-internetverbinding. Als toppunt van distorted paniek beluisteren we vervolgens 'Drie harige ratten' dat begint met een monoloog van frontman Luuk Bosma over omringend gevaar. (Ik hoop niet dat hij de inspiratie voor dit nummer uit zijn eigen woning haalt?) “In de steeg, daar staat-ie, voelspriet en een staart. (...) Het zijn drie vriendjes, met die vieze pootjes”. Na de eindschreeuw wordt het nummer disharmonisch gespeeld. De wanhoop en waanzin met lichte Arabische invloeden druipen er vanaf. 'Barch' als elektronisch getinte afsluiter begint met harde klappen op de drums en vervolgt met schrille, hoge schreeuwen van de tweede zanger, die daarbij zijn microfoon lijkt te willen opeten. Het nummer heeft een einde als een onweersstorm. Grote Geelstaart heeft een visitekaartje afgegeven dat een unieke indruk heeft achtergelaten.

Hoewel Grote Geelstaart echt 'one of a kind' was, zijn wij wat minder onder de indruk van de opvolger van de avond: Izzy & The Black Trees. De Poolse punkrockband, met een sound die raakvlakken heeft met Patti Smith en PJ Harvey, werd in 2018 door Izabelle “Izzy” Rekowska opgericht in een rustige universiteitsstad. In 2020 bracht de band het album Trust No One uit, gevolgd door Revolution Comes In Waves in 2022. Op Nederlandse bodem brengen zij wederom rauwe punk met een rebellerende en met revolutie doordrenkte energie als het handelsmerk van de groep.

Terwijl Izzy met haar knalrode haar, tijgerpak en stuiterende energie een fascinerende verschijning is, lijkt ze aanvankelijk weinig contact te maken met het publiek en staart ze vooral in de verte. De focus van de band ligt duidelijk op de frontvrouw, en met name de gitarist daarentegen lijkt het allemaal weinig te boeien; die staat als een soort ongeïnteresseerde zoutzak op het podium. Tweede nummer 'Liberate' is doorspekt met retro-galmgitaren en stuwende drums. Diezelfde retro-galm zorgt er helaas ook voor dat de teksten bij vlagen vrij slecht te verstaan zijn. We missen wat hoge uithalen of een echte opbouw naar een meeslepend hoogtepunt. Het blijft vooral rebels overal tegenaan schoppen en het geschreeuw van deze anarchistische vrouwenrechtenstrijdster kost alleen maar veel energie. Als smaakmakers en nieuwe nummers zijn deze 043-editie 'This Land' en 'Obliteration' toegevoegd. 'I Can't Breathe' doet vervolgens met vlagen wat denken aan Republica. Met 'Two Sides' sluit Izzy & The Black Trees haar optreden in Nederland af. Leuk vermaak en een leuke poging? Jawel... Een echte blijver? Wat ons betreft niet.

De uitersten van de volumeknoppen zijn vanavond bewaard voor de afsluiter: het Franse trio W!ZARD, dat voor het eerst in hun muzikale loopbaan onze Limburgse provinciehoofdstad aandoet tijdens deze Europese tour. In 2021 verscheen de EP Definitely Unfinished, die leidde tot 60 shows in Frankrijk met onder andere METZ en Birds in Row. In 2024 kwam W!ZARD's debuutalbum Not Good Enough uit. Waar de eerste EP instrumentaal en progrock-georiënteerd met invlieden van mathrock was, slaat de band met het debuutalbum meer de weg van post-punk en noise in.

Met, verrassend genoeg, 'Only You' van The Platters (of juist schril contrast?) als opkomst-tune opent W!ZARD deze provinciale primeur, om hun set vervolgens schurend en schreeuwend te vervolgen. De soms wanhopige klinkende, stuwende energie van de mannen spat van het podium af, en het publiek laat zich maar al te graag meeslepen en betoveren door hun apocalyptische vibe van rauwe energie en furie. In hun derde nummer, 'Bones' beschrijft de leadzanger hoe hij in een toxische relatie een weerspiegeling van zijn partner werd in zjjn huis en zichzelf kwijtraakte. De nieuwe single 'I Just Don't Think' beschrijft hoe hij met woede gevulde bergen beklimt waar niets dan haat groeit. Met 'Jack Is A Sociopath' als laatste nummer rond de klok van elf laat W!ZARD de Muziekgieterij nog diep onder de indruk van al dit geweld achter. Maar dan wel geweld van het explosieve soort, waarvan je als luisteraar nog lang kunt nagenieten.