Out Of The Blue releaset EP in Outpoet Out Of The Blue releaset EP in Outpoet

Impact, bestaande uit vijf Zuid-Limburgers, mag de avond openen. Hun debuut-EP Dead on Arrival kwam afgelopen januari uit en is kort, smerig en agressief. Een eerste statement zonder filter, pure woede op riffs geserveerd. Hardcore zoals het hoort: boos, bot en bruut. Ondanks dat ze al drie jaar samen muziek maken, speelt Impact pas een half jaar shows. Maar wie dat niet weet, zou het nooit raden. Deze vierde show voelt als die van een doorgewinterde band. Super strak gespeeld, extreem hard en met een overtuiging waar veel nieuwe bands alleen maar van kunnen dromen. Frontman Paul, letterlijk een reus van twee meter, past amper tussen vloer en plafond. Maar zijn podiumpresence is net zo groot als zijn gestalte. Hij vult de ruimte, trekt het publiek mee, en creëert die typische hardcore-energie waar je kippenvel van krijgt. Bekenden en onbekenden staan zij aan zij zwetend, schreeuwend, meebewegend. Impact laat nu al zien waar ze voor staan. Reken er maar op dat deze naam steeds vaker gaat opduiken.

Deze zeskoppige formatie uit België is klaar om alles aan gort te stampen. Nothing to No One brengt hardcore met een brute beatdown-inslag: smerig, traag, zwaar als beton. Sinds juli 2024 ligt hun debuut-EP Pain op tafel, bestaande uit vijf tracks vol pure haat. Traag waar het pijn doet, snel waar het moet breken. Geen genade. Geen boodschap. Alleen geweld. Live is het niet veel anders. De band speelt super strak, loeihard en loepzuiver, alsof elk nummer een mokerslag is. De hele zaal verandert in een pit. Er is geen veilige plek. De muur trilt, het plafond zakt, en de vloer leeft mee met elke breakdown.

Dan de band waar het vanavond om gaat: Out of the Blue heeft geen introductie nodig. Vier gasten uit Heerlen en België die je niet kunt ontwijken, gesmeed in de hardcore/beatdown cultuur, klaar om elke zaal af te breken. Gisteren brachten ze hun nieuwe EP Pay With Blood uit. Vandaag smijten ze die recht in ons gezicht. Geen genade, geen excuses, alleen pure agressie. De show is strak, snoeihard en totaal onvoorspelbaar. Confettikanonnen vliegen je om de oren, net als de micstand. Het podium is een slagveld, de zaal een warzone. Daan en Don van Chin Checked gaan all-in met een stevige sound, en als kers op de chaos doet Ziggy ook nog een nummer mee. Alles klopt. Energie, agressie en sfeer. Out of the Blue levert, live en zonder compromis. Als je dacht dat Pay With Blood op plaat al hard was... wacht maar tot je het voelt.

Vier gasten uit Duitsland, één frontvrouw die je genadeloos de afgrond in trekt. Haywire is hardcore zoals het hoort: rauw, onvoorspelbaar en vol woede. Rotten Earth (2024) is geen album, het is een waarschuwing. Het is alsof de wereld aan het eind van haar latijn is, en Haywire laat je dat voelen. De frontvrouw kent geen genade, geen vriendelijke woorden. Haar stem is een onmiskenbare uitbarsting van energie, rauw en agressief, met een coolheid die recht door de ziel snijdt. Ze heeft geen tijd voor veiligheid, alleen voor chaos. De show is een wervelwind van geluid. Strak, hard en met de energie van een ontploffing. De zaal is één groot gekkenhuis: iedereen beweegt, iedereen gaat los. Haywire speelt niet, maar vernietigt.

Afsluiter zijn deze vier gasten uit België die geen tijd verspillen. Op 7 maart dropte Becoming A.D. hun nieuwe EP samen met Swell, en deze is allesbehalve zacht. Hardcore met een dreigende intensiteit, een attitude die je niet kunt negeren. Rauw, onmiskenbaar en vol energie. Deze band is hier om te laten zien dat ze er thuishoren in de scene. Geen franjes, geen opsmuk. Gewoon keiharde muziek die je recht in je gezicht slaat. De show is strak, maar je merkt dat de zaal al een beetje gesloopt is. Toch blijft de energie hoog, en tegen het einde breekt de boel los. Het publiek is klaar voor de laatste klappen. Zelfs de welbekende prullenbakken in Outpoet vliegen je alweer om de oren. Dit was niet zomaar een show, dit was een demonstratie van wat hardcore hoort te zijn: hard, brutaal en onverschrokken.