Cultura Nova loopt op z’n laatste benen (en uw verslaggever van dienst ook), maar niet voordat Joost van Bellen en St. Paul met hun Love Is All-crew de boel nog eens stevig op z'n kop zetten. Love Is All is geen doorsnee feestje, maar een zinnenprikkelende dansavond die als een welgemikte middelvinger richting cynisme zwaait. Verwacht een klein leger aan dansers, performers en ander moois voor oog en oor, want stilstaan is geen optie. De finale is een feest waar zelfs de zuurste zuurpruim geen slecht woord voor over kan hebben.

Vergis je niet: Heerlen mag dan een SP-bolwerk zijn (geweest), maar tegenwoordig waait hier een stevige rechtse wind. Waarom we ineens politiek beginnen te zeveren? Simpel: het thema van vanavond is nauw verweven met de waanzin van deze tijd. Terwijl regenboogbankjes steevast ondergeklad worden, iedereen zich druk maakt over de pictogrammetjes op een wc-deur, en preutse mannen nog altijd zenuwachtig worden van mannen die houden van mannen, draait het vanavond maar om één ding: liefde. Geen gezeik, geen gezanik, gewoon pure liefde — en daar kan geen enkele trol iets tegen beginnen. En vergis je niet, vanavond staan twee grootmeesters van de Nederlandse dj-scene achter de draaitafels. Joost van Bellen (die vorig jaar door corona nog verstek moest laten gaan) gooit zonder pardon 'One Love' in de mix met 'Electric Feel' van MGMT, terwijl St. Paul, als een soort Nick Cave, intussen knuffels uitdeelt aan iedereen die hij tegenkomt.

Qua muziek zit het natuurlijk snor met dit duo, maar het visuele spektakel verdient minstens evenveel applaus. In het begin krijg je nog halfnaakte dansers die trots met de Limburgse en Heerlense vlag staan te zwaaien, maar daarna gaat het hek van de dam: dansende beren, een danseres met een discobal als hoofd, en een gemaskerde paaldanseres die acrobatische toeren uithaalt waar je spontaan een nekblessure van krijgt. Vanavond mag alles, kan alles, en gebeurt ook alles. Ook in het publiek gaat het lekker los. De een staat doodleuk met een keyboard door de tent te dansen (vraag ons niet waarom), terwijl een ander met een opgeblazen condoom bewegingen maakt die we uit respect voor onze jonge lezers maar even overslaan. Verder? Overal waar je kijkt, zie je mensen vol overgave dansen en lol hebben, alsof het morgen verboden wordt.

Intussen volgen de hits elkaar in rap tempo op. We gaan compleet los op ABBA, onder een gigantisch spandoek, en nog voor je het doorhebt, mondt een Sugababes-hit soepel uit in 'Kids' van MGMT (die blijft toch heerlijk). Nog zo'n combi: Yard Act vloeit moeiteloos over in Blur, en voor je benen kunnen herstellen, duiken we via Justice de diepte in met Depeche Mode. Shazam erbij houden? Vergeet het maar, dit is een avond waar je gewoon op gevoel moet dansen. En toen we dachten dat St. Paul speciaal voor ons, precies om 3 voor 12, zijn laatste nummer inzette, knalt hij er ineens nog Beppie Kraft achteraan. Een geniale afsluiter van een avond die soms aanvoelde als een koortsdroom, maar dan wel zo eentje die je keer op keer opnieuw wil meemaken. En laten we vooral niet vergeten: Love Is All.