Spiegeltje, spiegeltje aan de wand... ook op de zevende avond van Cultura Nova blijft de Spiegeltent de mooiste festivaltent van het land. Zelfs met een leeg podium hangt er al betovering in de lucht. En dan komt CHARLOT op: vijf figuren die zo uit een fantasy-boek lijken geplukt. Vanavond worden we meegevoerd in een donker sprookje, waar duistere, maar onweerstaanbare indiepopsongs de dienst uitmaken. Soms schurend tegen techno, dan weer glashelder en breekbaar. Mysterieus en meeslepend, precies wat je wil op een zwoele zomeravond. De tent zit goed vol en als frontvrouw Lotte Mulder vraagt of iedereen wat naar voren wil schuiven, gehoorzaamt het publiek direct. Opener ‘Cosmic Connection’ knalt er meteen in: een nummer vol verwijzingen naar het heelal en dingen die ver boven ons petje uitstijgen. Geen verrassing dus dat haar debuutalbum Lost Like Alice (als een verwijzing naar Alice in Wonderland) gaat heten, met twaalf tracks – of beter gezegd, hoofdstukken – over thema's als identiteit, verandering en de grote vragen des levens.
Terwijl Wende Snijders net haar Unplugged-set in het Parkstad Limburg Theater aan de overkant heeft afgesloten, maakt CHARLOT zich een paar minuten later op om haar optreden te beginnen in de spiegeltent van Cultura Nova. Na een indrukwekkende show op Lowlands vorige maand, werkt ze nu toe naar de release van haar debuutalbum, dat op 31 oktober uitkomt. Vanavond krijgt Heerlen een voorproefje van haar donkere, elektronisch geladen indiepop.
CHARLOT heeft onlangs in een interview laten vallen dat ze haar zinnen heeft gezet op een internationale carrière, en dat is aan alles te merken. Te beginnen met de bandnaam, die we, laten we dat even rechtzetten, uitspreken als 'Tsjar-lut', op z'n Engels, jawel. Goed, dat weten we dan. Maar laten we het vooral over die muziek hebben: ‘Nightblind’ werpt je in dezelfde dromerige sferen waar AURORA in opereert, terwijl ‘Underground’ een knipoog maakt naar de atmosferische sound van Susanne Sundfør. Denk aan gelaagde synths die zo helder klinken als een Noorse nacht en beats die zo hoog rijken als de machtige fjorden. Een educated guess: was CHARLOT toevallig in het geboorteland van Erling Haaland ter wereld gekomen, hadden we haar naam nu al veel vaker in internationale playlists zien opduiken. En misschien wel meer dan dat: geef 'Better When It’s Dark' aan Billie Eilish en radiostations zouden over elkaar heen struikelen om het nummer grijs te draaien. Dus wakker worden, mensen, dit zou wel eens de volgende grote popster van Nederland kunnen zijn.
We kunnen er weinig aan doen: onze lovende recensies van de afgelopen week zullen voor sommigen misschien wat ongeloofwaardig klinken - kan er echt zó veel goeds langskomen? Ja dus, en CHARLOT spant vanavond de kroon. Wat moeten we anders, als het meest fragiele nummer van de avond, 'New Year's Song', zorgt voor kippenvelmomenten? En nee, dat komt niet door de airco, die overigens perfect zijn werk doet in de Spiegeltent, ondanks dat die de hele dag in de brandende zon heeft gestaan. 'Reverie' zorgt dan weer voor een paar voorzichtige dansjes, niet gek als je ziet wat Hilde Luytjens uit haar knoppen weet te toveren. Toch lijkt, als we om ons heen kijken, niet iedereen even betoverd als wij: de meeste bezoekers staan erbij alsof hun zolen vastgeplakt zijn met secondelijm. Ons advies aan enkele kwebbelkoningen: smeer die secondelijm liever op je lippen. Gelukkig knallen de synths vaak genoeg keihard door de tent en zorgt een zinderende finale voor een prachtig einde.