Nu of Nooit voorronde 4 verrassend en gevarieerd

Met Battersea, Chapter Two, The Ragtime Rumours, SAULL en Vortex Surfer

Rik Lebouille (foto's: Erwin Bongaerts) ,

Zaterdagavond 21 oktober vond in Roermond de vierde van in totaal zes voorrondes van bandwedstrijd Nu of Nooit plaats. Inzet van de avond is een finale plek later dit jaar en uiteindelijk een felbegeerd optreden op Pinkpop als hoofdprijs.

Waar verleden jaar nog vijf acts in een net iets te lege popzaal van de ECI Cultuurfabriek optraden is dit jaar gekozen om terug te keren naar het oude nest de Azijnfabriek. Deze keuze pakt goed uit want de compactere zaal is bij binnenkomst al goed gevuld met gemêleerd publiek. Hierdoor is de sfeer vanaf het begin goed.
 

De eerste band de avond is Battersea. Het vijftal uit Venray betreedt vanavond het podium met nummers van nieuwe EP '1880 Rehearsals'. Aangemoedigd door een enthousiast publiek overwint de band al snel de ergste zenuwen, om vervolgens een korte set met solide gitaar-rocknummers ten gehore te brengen. Naar eigen zeggen is Battersea tijdens het smeden van songs op zoek naar catchy refreinen. Live vallen inderdaad die refreinen op. Ze duiken zonder uitzondering op na een ingetogen couplet en doen de nummers openbloeien. Dat zijn ook de momenten waarop de stem van frontman Ben Hermsen het best tot zijn recht komt, zeker als hij wordt bijgestaan met een tweede stem van bassist Erwin Hermsen. Tijdens het nummer 'The Sound' wordt bovendien door een deel van de eigen aanhang overtuigend meegezongen. Spetterend wordt het optreden echter niet. Daarvoor is de bandpresentatie te timide en blijft de muziek over de gehele linie net iets te vlak.

Chapter Two is, hoe kan het anders, de tweede band van de avond. Het uit Roermond afkomstige viertal brengt met een flinke dosis energie aanstekelijke punkpop. Denk aan bands als All Time Low, Greenday en Blink 182 en je weet waar Chapter Two de mosterd vandaan haalt. We horen nummers volgepropt met powerakkoorden, breaks, vertragende bruggen opgevolgd door energieke meezingrefreinen. In 'Summer' komt alles goed uitgekiend voorbij en krijgt de band al springend het publiek op haar hand. Voordat afsluiter 'Never a Thing' wordt ingezet vraagt frontman Stef Duijkers "Hebben jullie genoten?" Hij doet dat met een flair en bravoure die de band typeert. Het antwoord is overigens: ja. Een punt van kritiek is er ook. De band is lang niet altijd strak en vooral de zang minder zuiver. Het lijkt het noodzakelijke wisselgeld voor de hoeveelheid energie waarmee Chapter Two op het podium staat. En dat hoort eigenlijk ook wel bij het genre.

Derde band van de avond The Ragtime Rumours weet met de recente winst op de Dutch Blues Challenge in de achterzak wat prijzen winnen is. Los hiervan weet de band uit Swalmen vooral wat nodig is om een muzikale show weg te geven. Frontman Tom Janssen bouwt al jaren aan een solide band die muzikaal opereert op het snijvlak van ragtime jazz en blues. De huidige bezetting biedt de ideale mix van authenticiteit en virtuositeit. Vaak en graag geziene gast bij Nu of Nooit is gitarist Thimo Gijezen. Hij wordt niet voor niets later deze avond uitgeroepen tot muzikant van de avond. Ook Niki van der Schuren (onder meer contrabas en dwarsfluit) en nestor Sjaak Korsten op drums en percussie laten meerdere malen horen en zien hun instrument met souplesse te beheersen. Ook de liedjes zijn goed. Opener 'Love & Lust' en single 'Aint Nobody' zijn aantrekkelijke liedjes waarop het publiek enthousiast reageert. Het moge duidelijk zijn: The Ragtime Rumours rammelen aan de poort.

SAULL is Auke Classens, een zangeres uit Venray die behalve haar vijfkoppige begeleidingsband en de halve huisraad ook nog een bus vol enthousiaste aanhang meeneemt. Auke Classens schrijft liedjes voor mensen om haar heen: "Songs die kunnen ontroeren, troosten en moed kunnen geven". En dus zijn er zakjes snoep voor de fans in de bus, moet oma's staande lamp het podium op en doet ze een luipaardprintpakje met hoge hakken aan. Het klinkt wellicht vreemd, maar het past bij haar missie. Het typeert ook de muziek van SAULL. Deze is verwant aan soul, maar door emotionele teksten, oprechte inspiratiebronnen en door toevoeging van de stemmige klanken van een cello heeft SAULL vooral veel eigenheid. Muzikaal is er genoeg te genieten. Celliste Roos Creemers creëert sfeer met haar strijkstok, gitarist Kyle Janssen kleurt met effectpedalen fraai zijn akoestisch gitaar en voor hetzelfde geld was drummer Mees Riechelman er vandoor gegaan met de prijs voor beste muzikant van de avond. Al met al blijft Auke Classens als zangeres net iets te veel binnen de lijntjes. En valt op dat de band op cruciale momenten, bijvoorbeeld als een synthbass iets te keurig wordt ingezet, haar stempel niet doordrukt. De fanbus is overtuigd. Het is de vraag of ook de jury SAULL een plekje in de finale gunt.

Laatste band van de avond is Vortex Surfer uit Heerlen. Het trio, gekleed in het zwart, speelt in klassieke gitaar-bas-drum bezetting lang uitgesponnen rocknummers met psychedelica uitstapjes en noise-invloeden. Denk aan bands als Sonic Youth en Motorpsycho. We krijgen vanavond een interessante voorproeve van Vortex Surfers derde album 'Skypusher' dat de band op 8 december in de Oefenbunker zal presenteren. De band speelt laat op de avond en dat pakt qua sfeer perfect uit. Bram Stollman en Marco Engelen vormen een degelijke ritmesectie, die Loek Engelen de ruimte biedt vocaal en op zijn gitaar te excelleren. Ondanks dat de frontman geen geweldig zanger is weet hij de juiste intensiteit te creëren en maakt het nummer 'Elephants' indruk. Ook bij de jury die het nummer bekroont tot beste nummer van de avond. Tot en met 'Black Angels', het laatste en extra lange nummer aldus Engelen, slaagt het trio het publiek te boeien.

Het werd een net zo verrassende als gevarieerde avond. Het meest positief stemt de opkomst. Zonder uitzondering nam elke band een fanatieke aanhang mee. Het zorgde voor een volle zaal die tot en met de laatste band met nieuwe energie enthousiast op de bands reageerde. De uitslag laat op zich wachten tot na alle voorrondes, maar het moet gek lopen willen we vanavond niet ten minste één finalist gezien hebben.