Silent Runners deed de opening, in een zaal die nog maar net voor meer dan de helft was gevuld. De zanger, met zijn lange haren, snor en lennonesque brilletje, weet te boeien. Nog een beetje aftastend, maar een charismatische uitstraling kan hem niet ontzegd worden, en wat een stem! Zelf refereren ze in hun bio aan Joy Division, en ik snap de vergelijking. Zelf dacht ik aan Jim Morrison van The Doors, met af en toe een Kurt Cobain-doodskreet aan het eind. De composities kenmerkten zich door sterke melodielijnen, goed in het gehoor liggend. Goed begin van de avond. Alleen ging naar het eind toe de volumeknop naar mijn smaak iets te ver open.
Thalamus brengt debuut-EP uit
Silent Runners charismatische opener
Op zaterdag 9 januari 2016 vond in de balkonzaal van Grenswerk een bijzondere EP-presentatie plaats. Thalamus presenteerde haar debuut-EP. Als support-act was Silent Runners bereid gevonden de avond te openen. Het was bij beide bands genieten van origineel zelfgeschreven materiaal, met prominente rollen voor elektrische gitaren met effecten en keyboards vol synthesizerklanken. Twee bands die het verdienen verder bekend te worden.
Benieuwd hoe Silent Runners het verder vergaat. Misschien hebben ze de tijd mee. De laatste jaren braken wel meer bands door die overduidelijk inspiratie putten uit de platenkast van hun vader. De zanger imponeerde regelmatig met lange uithalen die een uitstekende ademtechniek verraden. Waagde een keer een dansje in de zaal. En hij had de guts om het publiek te vragen de lege ruimte voor het podium te gaan vullen, met positief resultaat.
De zaal liep vol toen Thalamus aan de beurt was. Zangeres Lotte Spreeuwenberg kon enthousiast melden: "We zijn uitverkocht!" De eerste nummers die de band speelt zijn om erin te komen. Tijdens de soundcheck viel me al op dat de stem van de leadzangeres hierin niet meegenomen werd. Spannend hoe het in de mix gaat klinken. Mijn vrees werd bewaarheid: in de eerste nummers ligt de stem van de zangeres te weinig dik op de mix, en ik miste iets van de souplesse die je van een stem bij dit soort psych/wave/dream-pop verwacht. Maar het wordt snel beter. In latere nummers krijgt de warmte in haar stem, en soms zelfs de kracht, de ruimte.
Het was genieten van het samenspel van de synthesizerklanken en gitaren waarbij de flanger vol open gaat, op essentiële momenten aangevuld met blaaswerk van saxofoon en trompet. Met de EP ligt er nu een proeve van hun kunnen. Benieuwd welke van de vier nummers Nederland gaan veroveren. Helaas stond het nummer, gehoord op deze avond, dat volgens mij de meeste potentie hiervoor heeft, niet op het betreffende schijfje. Ik zet mijn kaarten daarom maar op de tweede uitschieter van de avond die wel te vinden is op de EP: Box Diamond.