Zomerparkfeest Venlo dag 1

Warme start jubilerend Zomerparkfeest

tekst: Antoine Bongers en Ruud Everaerts, foto's: Willem Janssen ,

Hét vierdaagse gratis festival van Venlo: het Zomerparkfeest, bestaat dit jaar 40 jaar. 3voor12 limburg is erbij, en doet verslag in woord en beeld. Van een festival dat gevuld is met muziek, dans, stand up comedy en nog veel meer.

De poorten zijn nog maar net open en het terrein is al goed gevuld. Deze zwoele zomeravond lijkt het een grote picknick. Overal gezellige eettentjes en leuke hoekjes om te zitten.

Het draait natuurlijk vooral om muziek en dans en er zijn dan ook diverse podia. Natuurlijk het grote hoofdpodium, het podium in de grote tent maar ook kleinere podia zoals de Grenswerk Kerk, de Amigo/3FM Serious Talent Stage, wat een openlucht podium is, de Arena maar ook een theater, Teatro Maaspoort en zelfs een Kino waar je films kunt kijken. En een tent met de aanduiding Zelt. (AB)

Het Zomerparkfeest beleeft dit jaar zijn veertigste editie, en dat is voor de organisatie de aanleiding geweest om te openen met een rondje Local Heroes: een reeks optredens van acts die in het verleden al op Zomerparkfeest stonden, met overduidelijk Venlose wortels. Een goed idee. Het publiek kreeg een blik op de diversiteit die in Venlo op muzikaal vlak bestaat en bestond. (RE)

De opener in deze zeer diverse reeks waren De Hampelemanne, en dat was rechtstreeks in de roos. Heerlijk om die hiphopact weer op het podium te zien staan. In hun sterkste samenstelling met hun sterkste nummers: Peerdeplak en D'n alde stempel. De inventieve rijms van Erwin Driessen en melodieuze zang van Kim Boots hebben nog niets van hun kracht verloren. Heerlijke opener, jammer dat het zo kort was. (RE)

Daarna kwam in de persoon van Sef Berkers een terugblik op een hommage aan The Beatles, alweer uit 2006, voorbij. In 2006 stond het Serzjant Paeper-spektakel op het Zomerparkfeest. Hierin werden vertalingen van Beatle-songs van de hand van Twan Mientjes ten gehore gebracht door prominente Venlose muzikanten. Van dit feestelijk gezelschap was Sef Berkers uitgekozen om namens het project twee Beatlenummers ten gehore te brengen. Sef presenteerde zich als de Venlose John Lennon, compleet met het kenmerkende sergeantenpak waarin Lennon zich tooide op de hoes van de legendarische LP Sgt Peppers lonely hearts club band. De dialectvertalingen van With a Little Help from my Friends en Lucy in the Sky with Diamonds waren een feest der herkenning, en complimenten voor het achtergrondkoortje. (RE)

Daarna was het de beurt aan een delegatie van de legendarische band Sun Sour Hippie Que. De harde kern van deze band, Marcel Tabbers en Jeroen Maas, is aanwezig en laat één nummer horen. Een lekker relaxt nummer. Op dit moment van de voorstelling een goede keuze. Maar jammer dat we de wat pittigere kant van deze band vandaag niet horen. Marcel neemt afscheid met "tot euver twintig jaor". Nou, wie weet, krijgen we dan misschien een groter deel van de staalkaart te zien. (RE)

Toen: Six Plys Tzar. Een belevenis. Er was ons New Wave uit de jaren tachtig beloofd, en dat is het ook ten voeten uit. Piepende gitaren, soms declameert de zanger op gedragen toon, alsof hij Shakespeare citeert. Maar kan dat, zo'n zanger op leeftijd, de haren grijs, geflankeerd door twee knappe jonge blonde zangeressen/danseressen, die waarschijnlijk nog niet geboren waren toen hij zijn hoogtijdagen had? Altijd lastig ook als mannen boven een bepaalde leeftijd weer gaan dansen. Maar ik vind dat stiekem ook wel altijd erg stoer. (RE)

Volgende op het programma is Arno Adams, die we heden ten dage kennen als de verpersoonlijking van de Belfeldse Blues, maar die in het verleden furore heeft gemaakt met een coverband: Take It Or Shake It. Uit deze periode doet hij, met band, twee nummers. Hij zet in met "I got dreams to remember". Fijn om eens te ontdekken wat een goede soulstem Arno Adams eigenlijk heeft. Maar later kregen we gelukkig ook zijn dialect-blues-kant te horen. Die is interessanter. Een Jacques Brel-achtig nummer over ene "Sjaak", vervuld van het grote grote levensgevoel waar we Adams tegenwoordig van kennen. En goede reclame voor het optreden in Grenswerk dat er over een tijdje aan zit te komen. (RE)

Na de terugblik op het eerbetoon aan The Beatles, mag een terugblik op het eerbetoon aan The Rolling Stones natuurlijk niet ontbreken. De band Rocks off toont zich een waardige Stones-coverband. Met een zanger die de stem en extravagantie van Mick Jagger heeft. Brown Sugar spelen ze, in een extended version. Als een pauw paradeert de zanger over het podium. De stem lijkt, de muziek doet recht aan het origineel. Maar net als in 2012 blijft de link met Venlo wat ongewis. (RE)

Die was weer wél op en top aanwezig bij een noviteit: enkele Local Heroes hebben hun krachten gebundeld en een lied geschreven over het Zomerparkfeest. "Zomerparkfeest in mien blood" heet de compositie. Goed nummer, met verfrissend rapstuk. En hier en daar wordt het refrein al gedeeltelijk meegezongen door het publiek. De tijd zal moeten uitwijzen of het een blijvertje wordt. (RE)

Als afsluiting verscheen een special guest op het podium: Jango Edwards. Bijzonder figuur die ooit op het eerste Zomerparkfeest, toen nog in de Heutzstraat, gestaan heeft, maar verder is er weinig Venloos aan hem te ontdekken. Heerlijke act verder wel. Een man met grijs haar, een rauwe stem en een joekel van een personality. Bij tijd en wijle zet hij een zwarte dreadlockpruik op, en dan gaat het beest in hem echt los. "I want to be a bicycle seat" zingt hij en voegt de daad bij het woord. Gaat op de grond liggen en twee danseressen mogen hem "berijden". Brutaal en recht voor zijn raap. "You all wished you were me, weren't you?" Ja, zo zet je een zaal goed op de kop, en ook het veld voor de mainstage gaat voor de bijl. (RE)

De Local Heroes was een samenstel van zeer diverse acts, en dat was precies de bedoeling. Aan het eind nemen ze met een buiging het applaus in ontvangst. Wauw, en dat staat dan op het rijkgevulde Zomerparkfeestprogramma als één optreden. De avond is nog maar net begonnen. Dat belooft wat voor de rest van de dag. (RE)

Terwijl in de Grenswerk kerk Condor speelt begint in de tent een vlammende set van de Amsterdamse garage-rock band Indian Askin. Met een wervelende show laten zij horen en zien waarom zij tot het talent van 2016 zijn benoemd die je zeker eens gezien moet hebben. Heerlijke pure rock, gebracht door drie mannen en een vrouw. Vooral de afsluiter "Answer" is fantastisch. (AB)

Ook Afrikaanse muziek komt in Venlo ieder jaar aan bod. Deze avond is deze eer voor Pat Thomas & Kwashibu Area Band. Pat Thomas wordt ook wel "The Golden Voice Of Africa" genoemd. Zijn traditionele Afrikaanse muziek, aangevuld met westerse instrumenten klinkt deze warme zomeravond natuurlijk extra lekker. (AB)

Al is niet iedere recensent van deze muziek even gecharmeerd. De drie kwartier durende act heeft deze ondergetekende vooral gebruikt om eens te overpeinzen wat muziek nu precies dansbaar maakt. En waarom deze muziek me nu niets doet. Een muziekstuk is een stuk tijdsduur dat gevuld is met op regelmatige momenten een beat. Om een ritme dansbaar te noemen, moet er wat spannends gebeuren. Waarschijnlijk moet het tempo iets hoger liggen dan de gemiddelde hartslag van een in rust verkerend mens. Een afterbeat, die je van de ene voet op de andere brengt. Een gewone marsmaat 1-2-3-4 gaat het waarschijnlijk niet worden. En melodisch moet er ook wat gebeuren, een toewerken naar een climax, een spanning die opgelost wordt. En dan zullen persoonlijke en culturele invloeden nog wel een grote rol spelen, waar wat minder goed de vinger op te leggen is. De een kan wat meer variatie aan dan de ander. Het is balanceren tussen "te druk" en "te saai". In sommige nummers, en dat hoeft lang niet altijd een gespecialiseerd genre als dance of trance te zijn, wordt een gouden match gemaakt. Dan kun je niet stil blijven staan.

Hoewel deze band, compleet met blazers, sambaballen en percussie bij de vleet, af en toe nog wel wat interessants doet in een gitaarsolo, kan het me maar weinig bekoren. Paar keer geprobeerd om in de groove te komen, maar het lukte niet. Gelukkig hadden vele mensen op de eerste rijen voor het podium daar geen probleem mee. Ach, ieder haalt uit zo'n optreden het zijne. Zij heerlijk dansen, ik een mini-essay. (RE)

Ondertussen is op het openlucht podium Amigo Storksky begonnen. Dit duo, gitarist en drummer laat lekkere rock horen die je doet denken aan Queens Of The Stone Age, Triggerfinger. Lekkere alternatieve rock dus. (AB)

Er gebeurt echt op zoveel plaatsen iets, dat kun je gewoon niet allemaal zien. Pepijn Lanen, ja die van De Jeugd Van Tegenwoordig en LeLe leest voor uit zijn nieuwe boek "Naamloos", Réveiller Les Morts is een korte film die je kunt zien. Verder hiphop van Woodie Smalls. (AB)

Nog voor het optreden van Pat Thomas & Kwashibu Area Band ten einde is wandel ik naar de Zelt-tent. Hier speelt Andy Frasco. En dat is een verademing. Hier hoef je je geen moment te vervelen. De band rond de leadzanger met keyboard neemt je mee op een achtbaan-rit. Dat begint al in het eerste nummer, een opzwepend, wat Madness-achtige nummer. En eindigt met een onvergetelijke uitsmijter, maar voor we daar aan toe zijn: de leadzanger met keyboard wordt bijgestaan door muzikanten, voornamelijk actief op blaasinstrumenten: zowel trompet, saxofoon als zelfs tuba zijn vertegenwoordigd. Maar soms wisselen ze ook. En dan blijkt bijvoorbeeld de tubaspeler ook te kunnen keyboarden en blijkt de drummer vocaal in staat tot een geweldige soulstem-fragment.

Qua repertoire zijn de heren voor geen gat te vangen. Drie-akkoorden-rock-'n'-roll, soul, blues, en soms verweven ze hun muziek met stukken van bekende hits. Dat doen ze zo goed, dat al bijna een vergelijking met de Memphis Maniacs op de loer ligt. Prince's "Purple Rain" komt goed uit de verf als tussenstukje bij prijsnummer "Smokin' dopin' rock 'n' roll".

Na een dampende show met menig seksueel geladen innuendo, wagen de heren zich aan een cover van Rage Against The Machine's "Killing in the Name of". Zo krijg je een zaal aan het springen. Geweldige afsluiter! (RE)

Het veld voor het hoofdpodium is intussen vol gestroomd voor De Staat. Voor wie het dan nog niet genoeg is kan doorgaan op de electro beats van The Egyptian Lover, orgelcovers van Mambo Kurt of de house/dance van Joe Stone. Bewaar echter nog wat energie want het Zomerparkfeest gaat op vrijdag, zaterdag en zondag verder met iedere dag weer een geweldige programmering. (AB)