De regels van Danko Jones

Hardwerkende rockband biedt dwarsdoorsnede van oeuvre

Tekst: Rik Lebouille ,

Danko Jones stond op 4 augustus 2016 in poppodium Volt in Sittard. Een rockfeestje, en er wordt gespeeld volgens de regels van Jones. "We zijn geen fucking jam-band, we spelen met een setlist."

In een goed gevuld Volt gaf Danko Jones donderdag 4 augustus een feestje. Daar was alle reden toe. De driemansformatie uit Toronto Canada met krachtige rock songs - voorzien van duidelijke referenties naar AC/DC, Thin Lizzy en The Ramones - bestaat 20 jaar. Bovendien is Volt de enige club, die tijdens een zomer vol festivaloptredens in Europa, wordt aangedaan. Vanavond komen twee decennia hard werken, zeven studioalbums en honderden optredens verspreid over 36 landen bij elkaar.

Frontman en naamgever van de band Danko Jones, strak in het zwart gekleed met contrasterende witte Gibson, gaat voor maximaal effect met weinig middelen. De regels daarbij zijn simpel. Het middelpunt is Danko "delicious" Jones zelf. Zijn strakke powerakkoorden, het liefst drie per nummer, worden gecombineerd met instant-meezing refreinen vol stoere mannenpraat over mooie vrouwen. Bassist John 'JC' Calabrese geeft telkens het publiek de key wanneer en in welk tempo zij boven het hoofd dienen te klappen.

Voor wie het nog onduidelijk is, worden in vaste opener 'The Rules' de regels voor deze avond kracht bij gezet: "Rule number one, I'm gonna drive you wild, I'm not gonna stop until you're satisfied". Danko Jones, alles behalve een gitaarvirtuoos of sopraan, speelt en zingt inderdaad de ballen uit zijn broek. De muziek is aanstekelijk, direct en eenvoudigweg goed.

Jones beschikt over een tong met indrukwekkende lengte. Het is zijn geheime wapen. Na telkens drie of vier nummers neemt Jones de tijd om het volgende nummer aan te kondigen. "I will check the setlist" merkt hij quasi provocatief op. Als iemand in het publiek hapt met "Fuck the setlist", heeft Danko een dankbaar onderwerp te pakken. "We are no fucking jam-band, we play with a setlist" (regel 15). Ook als bij een volgende pauze uit het publiek klinkt "Just play some songs" countert de Canadees dankbaar "Let's have a conversation. We would like to play songs, but I need some drama to introduce the next song". Het is een spel dat Danko na twintig jaar ervaring met zichtbaar plezier speelt en altijd wint.

De set met 19 nummers is een mooie dwarsdoorsnede van het oeuvre. Oudjes uit 1999 'Samual Sin' en 2003 'Forget my name', publieksfavorieten 'First Date' en 'Code of the Road' en nummers het laatste album Fire music zoals 'The Twisting Knife' komen voorbij. Tijdens 'Do you wanna Rock' met koebel laat nieuwe drummer Rich Knox horen een aanwinst voor het trio te zijn. Traditioneel slotnummer (regel 21) 'Mountain', inclusief verse toevoegingen aan de lange lijst met muzikale helden: Prince, David Bowie en Lemmy Kilmister, wordt nog altijd vol energie en overgave gespeeld.

Een van de sympathiekste en hardwerkende rockbands op de internationale podia voelt zich deze avond als een vis in het water. Volt is voor Danko Jones de zelf gecreëerde ideale mancave.