Spreekstalmeester Bas Machiels heeft een eerste avond kwaliteit meegemaakt in Heerlen. Fris en fruitig mag hij ook vanavond weer de avond aan elkaar praten en dat gaat 'm uitstekend af.

Net als gisteren is de line-up pas bekend op de avond zelf. Skyway Avenue mag het spits afbijten. Rock met knipogen naar de seventies en eighties maar met een frisse touch. Een band die mag leunen op een goedlachse zangeres met kekke danspasjes en niet te bang om te performen, een goede ritmesectie en een zeer kundige gitarist. Beheerst en tegen het virtuoze aan knalt deze jongeman de solo's de zaal in. Als geheel wéér een act die het de jury moeilijk zal maken.

Uncle Harry. Wie zegt u, ome Harry? Juist ja maar dan in een Engelse variant. Een Hammond staat klaar. De gitaarset is op de bühne geschoven en de drums staan al klaar. Menigeen heeft geen idee wat er verwacht kan worden. Dat is al snel over wanneer de Leslie box van de Hammond begint te ronken. Rauw gitaarspel, idem dito zang en bij tijd en wijle extatische drumpatronen. Zo ramt ome Harry je de set door.

Maar hoe vat je dat nou samen? Geen idee maar dit is voor mij persoonlijk een eerste echte muzikale verrassing. Iemand was bang dat het een DeWolff-kloon zou zijn. Nee hoor. Ondanks gelijksoortige instrumenten hebben we het hier over twee verschillende bands. En hoewel de zanger/gitarist wat mij betreft niet bang hoeft te zijn om te zingen (sloop die mike) is dit een hele puike performance. Ik neem een voorschot door te zeggen dat Pinkpop een prima opener zal hebben aan dit trio maar laat ik de rest gewoon mee gaan maken. Hoe dan ook: dit smaakt echt wel naar meer.

Nog een frisse act: Waking Skies. De goedlachse zangeres Ysja van Leeuwen weet de zaal om haar vinger te winden. Ooit als De Band van Van Der Lende spelend bij Frank van der Lende in de radiouitzending uitgegroeid tot een band met eigen smoel en karakter. Onlangs is Tom van Hemert toegetreden als nieuwe gitarist. De zaal wordt vermaakt met vermakelijke en frisse rock. Lekker catchy. De charme van Ysja maakt dat er zelfs een koortje ontstaat in de zaal. Echter na hen de microfoon te hebben gegeven is duidelijk dat het zingen aan de frontvrouwe over gelaten mag worden. Later wordt Van Leeuwen uitgeroepen tot Muzikant van de avond. Eens wat mij betreft.

Vanavond maar één knoerharde act: Puyn. Hardcore met metal, hiphop en Nu-metal-invloeden. Vanaf de eerste minuut is het te doen. Gitarist Michael Seuren ramt er een hoop riffs en calorieën doorheen in de set. Dion Huiberts met imposante hanekam en basgrooves doet het een stuk rustiger aan maar zorgt met drummer Tim Manders voor het betonnen fundament. Frontman Dominik Bosslar neemt je mee op avontuur door ruige contreien. Klapstuk van de avond blijken de Nederlandstalige nummers waarvan "Ik Wil Goeie Monster" de Song van de avond als prijs krijgt. Een song die veel bijval vanuit de zaal krijgt evenals menige glimlach op het gezicht van de aanwezigen. Veel energie en veel Puyn.

Last but not least let's hear it for Major Dreamin! De enige hiphop-act so far. Een vreemde eend in de bijt? Nee joh, helemaal niet. De twintigjarige Weertenaar Dylan Laurens timmert hard aan de weg. Vorig jaar op DVERS, dit jaar op Nu Of Nooit. Met zijn dikke beats, danseressen en eigen moves zorgt Major Dreamin voor een stevig tegengeluid vanavond. Menig heupje draait en zelfs zijn eigen enthousiaste fanbase weet de aanwezigen aan te steken.

Van easy listening tot bijna oldskool hiphop. Major Dreamin laat zien en horen dat je niet uit Compton hoeft te komen om je verhaal te vertellen. Jammer genoeg laat hij zich wel afleiden door het opstarten van zijn eigen tracks. Daar moet de volgende keer een DJ of MC voor te vinden zijn. Major Dreamin hoeft zich dan maar alleen te concentreren op wat hij goed doet: hiphop vertolken. Maar goed, ik ben niet bang dat we deze artiest vaker gaan tegen komen. En na de laatste beat is het gedaan muzikaal. Wij gaan vrolijk door naar ronde drie. En ben je nog niet geweest? Ga dat dan toch even checken.