"Op een stormachtige nacht crasht een rondtrekkende circuskaravaan in het Limburgse heuvellandschap. Vier mentaal gestoorden weten hierbij uit hun kooi te ontsnappen, ontdekken een muzikaal zielsverwantschap en besluiten hun eigen roadshow op te zetten. De karavaan reist verder door duistere uithoeken, bepakt met gitaren, versterkers en microfoons. Niets is nog veilig en niemand zal kunnen ontsnappen aan de vuige rock van deze vier verstotelingen. Een apocalyptische tournee is begonnen. Crazy Cult Roadshow is onderweg." Aldus de band op hun website. Dat belooft wat.

Tijd om te luisteren. Het eerste nummer "Cheap litlle liar" knalt er gelijk in. Vergelijk het met Queens of the Stone Age. Donkere gitaar, stevige bas en een dito zang. Straight up rock and roll! Helemaal niks mis mee. Vernieuwend? Nee. Moet dat? Nee, absoluut niet. Heel goed nummer, bij de tweede keer zing (of brul) je al een beetje mee.

Gelijk door naar nummer twee, "If it bleeds". Dit nummer begint iets rustiger. Alhoewel "If it bleeds, we can kill it" is een zin waarbij ik mijn oren gelijk spitste. Na een kort intro knalt ook deze track de huiskamer in. Snel, hard en ontzettend lekker in het gehoor liggend voor de liefhebber van het betere gitaarlawaai. Een no-nonsense nummer, met een begin, een eind en een middenstuk om je vingers bij af te likken.

Hou je van rauwe ongepolijste rock en roll, dan is "Picture this!-bitch" een song waar je je hart bij kan ophalen. Beginnend met een baslijn die het hele nummer door de basis vormt. Opbouwend naar een climax. Gaat het over liefde, of wraak? In ieder geval over frustratie naar een vrouw toe. Soms kan dat iets leuks opleveren. Dit nummer bijvoorbeeld.

Genoeg (relatieve) rust. "Evil touch" staat op de Spotify-lijst als vierde. Qua stijl meer van hetzelfde. Meebewegen met het hoofd gaat vanzelf. Het klinkt een beetje als een rock-song uit de seventies, op momenten zelfs een beetje gelikt. Ook dit is wederom een track die erg lekker klinkt. Een herhaling van zetten, maar als een zet goed is, is dat wat mij betreft helemaal oké.

"Silly Sad Sally" past ook in die traditie. Aftikken, gaan en dik drie minuten gas geven. Crazy Cult Roadshow laat horen dat ze weet hoe je een nummer moet maken.

De conclusie van het luisteren naar deze EP is eenvoudig. Hou je van stevig? Hou je van rock? Hou je van ongepolijst? Dan is de tip: luisteren naar Crazy Cult Roadshow!

Het is niet helemaal een verrassing. Crazy Cult Roadshow bestaat uit vier muzikanten met ruime ervaring. Zanger Roel Peijs (Rebzjie) is een bekend gezicht in de Limburgse scene, als presentator, schrijver en muzikant. Krit Verbeek is een ervaren gitarist, onder andere bij Cherry Darling. Steven van der Vegt geselt de bas en Kiki Beemer (onder andere bekend van Jick Munro & the amazing laserbeams) ontfermt zich over de drums. Ervaring en muzikaliteit genoeg.

Meer muziek van deze band is zeer welkom. Deze EP smaakt in ieder geval naar meer. Limburg heeft er weer een attractie bij in ieder geval. Gaat dat zien, die Crazy Cult Roadshow. Gegarandeerd een mooie avond, dat kan niet missen lijkt me. Gezien de samenstelling van de band moet dit live een ontzettend leuk feestje worden.

Crazy Cult Roadshow staat in de finale van Nu of Nooit op 12 december. Een grote kanshebber om te winnen, op basis van deze vijf nummers. Gelukkig zit ik niet in de jury, want de kwaliteit van de overige finalisten is ook erg hoog.