Popfestival Mama's Pride begint met een zeer mooie opening. Het Jaar van de Mijnen is dit jaar en aangezien Geleen een mijnstad was, heeft de organisatie besloten om hier iets mee te doen. Carboon, de legendarische dialectband met liedjes over het mijnwerkersleven, krijgt dit jaar extra aandacht. Op verschillende momenten is de band, die bestond uit Jean Innemee, Jan Hendriks, Ben Erkens, Conny Peters en Henk Steijvers, dit jaar al onderwerp van gesprek geweest. Voor Mama's Pride is het idee van Mijn Carboon geboren: aan diverse Limburgse bands/artiesten werd gevraagd om hun eigen versie te maken van een Carboon-nummer.

Het resultaat is deze zaterdag te horen. De optredens zijn uiteenlopend van soort: de VOLT fanfare onder leiding van Mitch Josten bijt het spits af, Southern Sunrise maakt een Engelse variant, hetzelfde doet Sem Dylan die met zijn rauwe stem veel losmaakt. De winnaar van Nu of Nooit, Jick Munro And The Amazing Laserbeams doet het in zijn eigen stijl. Rim Steijvers (ja, zoon van) is bijna niet van origineel te onderscheiden, heel erg herkenbaar. Wat zeker knap is, is de vertolking van De Band van Van der Lende. Een Utrechtse meid die vervolgens heel knap in het Limburgs een vertolking brengt. De samenwerking van Joep Pelt samen met Rim is ook van uitzonderlijke kwaliteit. Venlo is ook aanwezig in de naam van Peter Beeker & de Ongenode Gasten, hun versie slaat ook weldegelijk aan bij het publiek. Weer heel anders is het optreden van Francis te noemen, puur en eigen. Wie altijd eigen is, is Cuda. De cowpunk dendert over het terrein maar is 100% zeker een grote toegevoegde waarde te noemen en een energieke afsluiter van dit mooie project.

En dat is dan nog maar het begin van een afwisselende zaterdag. De volgende band staat al te popelen. Wordt vervolgd in deel 2 van de artikelen over Mama's Pride 2015.