Het podium is geheel vorm gegeven in de Hydra stijl van de Nederlandse striptekenaar Romano Molenaar die ook de cover en de stripreeks van het album ‘The Unforgiving’ voor zijn rekening heeft genomen. Achter de band bevindt zich een verhoogd podium dat zowel aan de achterzijde als aan de voorzijde van een gigantisch groot projectiescherm is voorzien. Het voorste scherm is doorzichtig waardoor een soort 3D-effect ontstaat. De muzikanten kunnen tussen deze schermen in gaan staan waarbij er zelfs een interactie mogelijk is met de projectie die volkomen synchroon loopt met het optreden van de band.
Naast de band zelf staan er ook een cellist en een violiste op het podium. Meerdere keren worden de projecties gebruikt om dit tweetal te vergroten tot een heus concert orkest met strijkers, blazers en percussie. Ook worden de schermen gebruikt om virtuele gast optredens te laten zien van onder andere Xzibit tijdens ‘And We Run’ en een overtuigend duet tussen Sharon en Anneke van Giersbergen tijdens het nummer ‘Somewhere’. De projectie van Anneke is dusdanig uitgekiend dat de beide zangeressen elkaars hand lijken aan te raken tijdens het duet. Het visuele gedeelte van de show is dan ook zeker spectaculair en vernieuwend te noemen.
Qua performance zit het natuurlijk ook snor bij Within Temptation. De nummers knallen overtuigend de zaal in en de stem van Sharon is loep zuiver en krachtig als altijd. Het aantal nummers van hun laatste album ‘Hydra’ blijft echter beperkt en men speelt een groot aantal meer bekende hits. Toch voelt het tijdens de eerste set nogal onwennig om vanuit je luie stoel hiernaar te moeten kijken en te klappen. Pas tijdens de tweede set lukt het om het publiek uit hun stoel op te laten staan en te laten mee juichen en bewegen op de muziek. Persoonlijk had ik dan ook liever gewoon in een zaal gestaan om met een meer vertrouwd “live” gevoel van deze visueel spectaculaire show te kunnen genieten.
Helaas mocht er deze avond geen fotograaf aanwezig zijn om een fotoverslag te verzorgen [Red.]