Vijf nummers staan er op de EP. Er wordt afgetrapt met 'Pretend'. Stevig, catchy en een goede structuur. Een stem die past bij de ronkende gitaren. Lekker in het gehoor en een erg goed begin. Automatisch beweegt het hoofd op en neer en dat is een goed teken. 

Het tweede nummer 'Rise Again' is de meezinger van het stel. "Lalala" doet het altijd goed, maar is in dit geval niet vervelend. Het past bij het liedje. Vaak lijkt het alsof er een lalala wordt toegevoegd om een nummer vol te krijgen. Hier lijkt het erop alsof dat de basis is. Goede, harde gitaar en meezingen maar. Deze blijft gelijk hangen. Heerlijk. 

En door. 'How Will It Go On'. Geen idee, maar ook dit nummer knalt er weer mooi in. Wederom fijne gitaren en een strakke drum in de song. Wat mij betreft het beste nummer van de vijf. Lang na het luisteren zit deze nog in mijn hoofd. Dit kon wel eens de "signature song" van de mannen worden. 

Tijd voor wat afwisseling. 'Carnival' geeft een Ierse feel. Een iets rustiger nummer, dat is wel fijn na al het gitaargeweld. Goed om te horen dat ze meerdere stijlen beheersen. Afgesloten wordt met 'Ayo Alex'. Een nummer in het Nederlands over de drummer van de band. Met de humor zit het wel goed bij A Minor Problem. Mooie afsluiter! 

A Minor Problem bestaat ongeveer drie jaar en deze EP komt op het juiste moment. Goede muziek, mooie teksten en het geheel zit gewoon goed in elkaar. Het is misschien nog wat vroeg, maar deze band past prima in de voorrondes van NU of Nooit. En wie weet wat er dan nog kan volgen.