Nog even terugblikkend op die eerste presentatie, vorig jaar op Mama’s Pride… “Daar zouden we het niet meer over hebben toch? Heeft Ron uitgebreid toegelicht hier. Ok, ik beken. Het was niet onze beste show ever. Die komt namelijk komende donderdag. Nee, serieus. Nog één keer dan. Het was een therapeutisch momentje. Een moeilijk begin, dat past bij de gecompliceerde bevalling die Young Pioneers is. Maar wat ik toen tegen de groep zei, is uitgekomen: ‘Dit was de bodem. Nu gaan we alleen nog maar groeien.’ En ziedaar: een jaar later staat er een hechte groep van negen mensen, die een album met songs heeft gemaakt die je op geen ander debuutalbum was tegengekomen.”
Een gecompliceerde bevalling zeg je? Wat was er zo ingewikkeld? “Het was een zoektocht. Voor de deelnemers, die zich in iets stortten zonder een idee te hebben waar het naartoe zou gaan. En voor mij, omdat ik enkel wist dat ik de eindstreep zou moeten halen met een groep en een album. Ik wist niet of en zoja hoe de individuele personen bij elkaar zouden passen. Zeker in het begin was het ingewikkeld om te werken aan muziek en tegelijkertijd te komen tot dat groepsgevoel. En feitelijk stond ik daarbij ook nog eens aan de zijlijn. Je kunt een groep niet maken, die moet ontstaan. De mensen moeten elkaar vinden. Of niet. Daarom zijn er van de twintig nu nog ‘maar’ negen over.”
En die negen overblijvers, wat zijn die ermee opgeschoten? “Dat zou je het beste aan de Pioneers moeten vragen. Ik kan je wel zeggen dat ik mensen heb zien groeien, dat ze deden die ze niet gedaan hadden zonder Young Pioneers. Op momenten vonden ze dat lastig: liet ik ze partijen of instrumenten spelen waar ze zelf niets in zagen. Tot het bij elkaar komt en je ziet hoe de kracht van een collectief het idee van een individu ontstijgt. Dat is meerdere keren gebeurd en ik hoop dat deze Young Pioneers die momenten koesteren. Dat die ervaringen ervoor zorgen dat ze straks - vooral ook na dit project - beter weten hoe ze hun talent het beste kunnen gebruiken.”
En dat album is ook gelukt! Ben je tevreden? “Zeker. Het is beter geworden dan ik had durven hopen. In eerste instantie vond ik het belangrijk dat ze aangespoord werden om hun eigen talenten - die ze nog niet geheel onder controle hebben - te prikkelen met nieuwe impulsen. Ik hoopte dat mensen over hun eigen grenzen stapten. Maar hoe dat bij elkaar past in een groep, dat is afwachten. Ik vind het mooi om te zien dat er afvallers waren die technisch vaardiger waren, terwijl mensen met inzet en de juiste klik binnen een groep gebleven zijn. Dat heeft ervoor gezorgd dat het album verrassend ‘eenduidig’ klinkt. Er zijn wel duidelijk verschillende tracks te horen, maar het is zeker geen verzameling losse liedjes. Het past bij elkaar. En het is ook nog eens bloedmooi. Daar ben ik echt heel blij mee.”
Komende donderdag speelt Young Pioneers haar eerste show. Is het daarna voorbij? “Zeker niet! We hebben nu drie shows bevestigd, die binnenkort aangekondigd worden. Het doel is om met deze groep zeker nog een paar optredens te doen met de show die je donderdag zult zien. Hoe het daarna verder gaat, hangt van de groep zelf af. Er is al één nieuwe samenwerking aan het opbloeien tussen een aantal Young Pioneers. Daarnaast was dit natuurlijk een pilot project. Met recht een pilot, waarin ook de organisatie zelf veel heeft geleerd om de tweede editie nog beter te laten slagen. En over 10 jaar natuurlijk een Young Pioneers festival, met 10 Young Pioneers jaargangen! Een mooi toekomstbeeld toch?”
Young Pioneers speelt donderdag 26 maart in VOLT, Sittard.
Voorafgaand aan de show wordt in de kleine zaal de documentaire over Young Pioneers getoond.
Het album staat vanaf dinsdag 24 maart op de Luisterpaal.