Blaudzun zorgt voor warmte op een koude januaridag

Goede playlist, leuke interactie en goed geluid overtuigen

Tekst: Camiel Rodigas, Foto's: Pascal Lemlijn ,

Blaudzun is een van de eerste grote namen die in de Limburgzaal optreden dit jaar, in het Parkstad Limburg Theater in Heerlen. Het jaar is nog vers maar eens kijken hoe deze excentrieke man het ervan af bracht dit keer.

Beginnend met 'Halycon'. Daverende klappen op de trommel, meteen krachtig bij stem: welkom bij de show van Blaudzun. De band rond frontman Johannes Sigmund knalt erin en zorgt meteen voor sfeer door erna 'Elephants' te spelen. Dit nummer heeft er toch voor gezorgd dat Blaudzun meer en meer bekendheid heeft gekregen in Nederland. Het eerste nummer van de CD Promises Of No Man's Land 'Euphoria' werd nog geheimzinniger, dreigender en knallend gespeeld dan op de plaat zelf.

Het tempo zit er goed in want 'We Both Know' is erna aan de beurt. Dit wordt juist weer heel intiem gespeeld en het fluitelement wordt hier goed opgepakt door het publiek dat in groten getale is gekomen.

Dan begint Johannes toch maar even te babbelen, hij zou al lang niet meer in Heerlen zijn geweest. Toevallig nog tijdens Park City Live, waar 3voor12 limburg ook nog met hem sprak, maar dat bleek hij even te zijn vergeten. Opeens herinnerde hij het zich weer: met die tent waar jullie droog stonden! Juist ja!

Dan krijgt hij het respect van het publiek wat hij ook verdient: tijdens 'Flame On My Head' eindigt hij muisstil en het publiek eindigt heel goed mee tijdens het nummer 'Solar': It Hurts Too Much To Stay But I Won't Let Go. Die stilte komt nog meer van pas als hij alleen met zijn mandoline 'Wolf's Behind The Glass' speelt en zingt, onversterkt. De passie en puurheid spatten hier van af.

Hierna is er een symfonische, dromerige versie van het nummer 'Too Many Hopes For A July'. Een aparte overgang, maar het klopt volledig deze avond. Dan is het weer tijd voor twee toppers: 'Promises Of No Man's Land' en 'Who Took The Wheel'.

Ook komt hij niet één maar twee keer terug voor een toegift. Nummers zoals 'Heavy Flowers' en 'No Way Home' worden vol passie gespeeld door de band die eigenlijk al de hele avond geweldig presteert. Ze vullen elkaar aan maar laten elkaar ook excelleren als er de tijd en ruimte voor is. Het allerlaatste nummer is net zoals vele nummers moment om te klappen en volop mee te zingen.

Blaudzun laat weer zien en horen dat hij nog elke keer stappen kan maken. De playlist omgooien, enkele nummers ietwat veranderen zodat het net iets extra's geeft, passie en plezier uitstralen en kwalitatief gezien is het altijd goed. Zo zorgt hij ervoor dat Heerlen (en omstreken) het op een frisse donderdagavond warm krijgt.