Elske DeWall neemt je mee naar een andere wereld

Vol en echt geluid van getalenteerde dame

tekst: Corien Kusters, foto's: Marcel Degens ,

Na een lange rit vanuit Friesland streek Elske DeWall neer in het Parkstad Limburg Theater in Heerlen. Een getalenteerde dame die niet zonder reden Serious Talent was bij 3FM in 2010 met het nummer 'Day like today'. Met een nieuwe album release ('Velvet soldier') in het vizier, zijn we benieuwd hoe de eerste noten van dit album zullen klinken.

In een kleine en intieme setting brengt Elske DeWall deze avond zowel oud als nieuw werk ten gehore. Het theater is niet helemaal gevuld, jammer want het volle en echte geluid is absoluut de moeite waard!

Op het podium staan allerlei muziekinstrumenten uitgestald en het lijkt of ieder liedje een eigen gitaarklank heeft. De vele gloeilampen op het podium maken het een warm geheel. En tevens geeft het Elske DeWall en haar band een soort internationale allure.

De avond gaat ingetogen van start met alleen Elske en haar gitaar. Na een aantal liedjes sluiten de bandleden een voor een aan. Met haar veelzijdige zus die naast de backing vocal, ook de gitaar en piano voor haar rekening neemt. Haar man achter de drums en een gitarist/backing vocal.

Ieder liedje vertelt een eigen verhaal. Het neemt je mee en verveelt geen moment. 'This game' mag uiteraard in het rijtje niet ontbreken. Gelukkig heeft ze dit nummer niet in de kast laten liggen; nu kennen we het als theme song van de serie 'Moordvrouw'.

Ze vertelt heel open en persoonlijk over haar liedjes. Zo worden we meegenomen naar New York, hoe een deel van haar debuutalbum aldaar tot stand kwam, en naar de nachttrein in Thailand waar ze op het idee kwam van "One day".
Haar pasgeboren zoon Herre bracht inspiratie voor het nummer 'Hercules' en is hiermee een van de nieuwe geluiden van het aankomende album.
Ook 'Paperboat' mag niet ontbreken, eind vorig jaar werd deze nog in de ochtendshow van Giel gespeeld.

Vanuit haar eigen repertoire wordt ineens een sexy en eigentijdse versie van "Islands in the Stream' ingezet. Televisiekijkers herkennen het nummer in deze versie als het nummer dat ze speelde als 'guilty pleasure' in DWDD. Tevens speelt ze als eerbetoon een nummer van Whitney Houston ('How will I know') en Prince ('Kiss'), geheel in eigen stijl.

Als de gitarist zijn gitaar niet gestemd krijgt door de hitte op het podium, vraagt Elske of de drummer een mop kan vertellen. Zonder aarzelen weet hij ook nog een geslaagde mop te vertellen!

Een van de laatste nummers van de avond is het gevoelige nummer 'Come see the end in me'. Een afsluiter die typerend is voor dit concert; mooie klanken en pakkende teksten die je voor even meenemen naar een andere wereld.