Verslag Prilpop 2015

OJC Walhalla in Sevenum

Mike Peeters, Joop Pauwels, Gerd-Jan Mennen, Joost Kersten en Jules Kersten ,

Het is weer zover. Het Paasweekend is begonnen en in Sevenum trillen de voorgevels van menig huis vanwege het jaarlijks terugkerende Prilpop festival te OJC Walhalla te Sevenum. Vrijdag, zaterdag, zondag én maandag ging het loos. Lees hier de indrukken van 5 (gast)recensenten.

Prilpop vrijdag
 
MOOON
Om acht uur openden de deuren van het Prilpop festival en MOOON mocht aftrappen op de mainstage. De band uit Aarle-Rixtel heeft inmiddels al wat regionale faam vergaard en heeft een legio meezingende/luchtdrumspelende fans verzameld. Dit aantal is zonder meer uitgebreid, afgeleid uit de live-verkoop van ouderwetse CD's. De band maakt muziek met de attitude van Tony Hawk Pro Skater-songs, maar dan op een surfplank en een kleedje. De nummers bestaan veelal uit vocale gedeeltes afgewisseld met een gitaarsolo. Van klassieke instrumentale surfnummers naar moderne garagehits, Mooon draait de hand er niet voor om. Ze zijn van alle markten thuis en het potentieel spat van het jonge trio af. Ze staan echter nog in de schaduw van hun voorbeelden, maar MOOON zou zomaar kunnen zorgen voor de volgende zonsverduistering. Al met al is deze aanstekelijk glimlachende band een goede opener die ongetwijfeld in de toekomst nog hogere ogen gaat gooien. (Mike Peeters)
 
No Ways and Sunrays
Mooon heeft zojuist de sleutel in het contact gebeukt, dus nu is aan No Ways and Sunrays de eer om het publiek te voorzien van een kickstart royale. De band, die in de boeken staat als garage punk, probeert zonder bassist (Ja dah hedde toch heulemoal nie nodig) de nodige dosis distortion door de slaphangende trommelvliezen te knallen. De trommelvliezen van de drummer klinken dan ook niet veel strakker, met af en toe een drumstok die afketst op een rijk getatoeëerde bierbuik. De show was rijk aan knullig gitaar- en drumwerk dat weggelachen werd door de bandleden, waarop de zanger van de band al mededeelt dat het publiek vooral niet hun cassettebandje moet kopen omdat die niet heel veel beter is. Zelfspot is dan ook het enige dat de band nog enigszins siert. Zonder aandringen van het publiek wrong de band zichzelf nog door een aantal toegaven, waaronder een covertje van Fidlar, dat het publiek nog net even kon raken. (Mike Peeters)
 
Mourn
Wat bij Mourn direct opvalt is het technisch hoogstaande niveau. De bijzonder strakke drums hielden het tempo er de gehele show goed in en hadden daarnaast het effect dat het publiek overtuigend en bovendien instemmend bleef knikken. Met hun stevige Stoner/Sludge slaagde Mourn erin om het altijd lastige Walhalla-publiek geboeid te houden en bovendien enorm te vermaken. Normaliter wordt de Prilpop-vrijdag swingend afgesloten, maar Mourn deed het op een andere manier en dat deden ze goed! Mourn is muzikaal dik in orde en handelt bijzonder professioneel. Kortom de perfecte band voor elke organisator. (Mike Peeters)

Prilpop zondag

Depthclegg Delis
De eer om de zondagmiddag te openen gaat naar de heren van Depthclegg Delis, een relatief nieuw bandje in het Horsterse bandjescircuit. Zij hebben zichzelf van gitaren en drums bediend en zijn het genre garagerock ingedoken, die ze fris maar toch donker tegelijk weten te maken. De jonge gastjes laten het Prilpop publiek zien dat ze een volwassen band zijn met nummers die goed in elkaar steken, compleet met scherpe gitaargeluiden en fills op de drums die de hele band meespeelt. Kortom: behoorlijk volwassen en doordachte muziek. Het bandgeluid is zorgvuldig gekozen en komt uit de hoek van Ty Segall, Frank Zappa en The Cure: mooie mix dacht ik zo. Af en toe is de band nog wat rommelig in de uitvoering, maar het idee is er en dat is te merken ook. Mijn dag is in ieder geval goed begonnen! (Mike Peeters)

Iguana Death Cult
De bandnaam die het glazuur van je tanden laat daveren. Zonder twijfel de beste bandnaam van Prilpop 2015. En dan is er nog geen noot gespeeld. In een half volle zaal trappen de Iguana's af met een gestrekte high kick in het gezicht. Een rake klap op een mak publiek. Alsof Ty Segall in hoogst eigen persoon naar Prilpop is gekomen om de boel af te breken. Typerend voor de Iguana's zijn de reverb en delay op gitaar. Het doet denken aan The Growlers, maar dan een tandje sneller. Prettig is de afwisseling in de set. Snelle surfnummers als 'Sirens' worden afgewisseld met gedurfde ballades als 'Freak'. Het viertal heeft ruim voldoende variatie in huis om het publiek bij haar lurven te vatten. Iguana Death Cult is wat mij betreft de grootste verrassing van Prilpop 2015. Boek deze band, hier gaan we nog veel van horen! (Jules Kersten)
 
White Van Men
De White Van Men hadden dezelfde begintijd als de jaarlijkse frikandellenwedstrijd. Een Prilpop-kenner zou dit feit, als dank aan de populariteit van dit vreetfestijn, bestempelen als een uitermate slecht vooruitzicht. De soundcheck klonk direct zeer belovend terwijl de trappisten er bij deze Gentenaars uiteraard vloeiend in vlogen. Op het moment dat de White Van Men hun show begonnen, knalde de bijzonder strakke bluesrock een enkeling om de oren. Heel noemenswaardig is echter dat de White Van Men binnen 5 minuten een zaal compleet vol kunnen spelen. De Bluesrock van de White Van Men is zeer groovy en bevat bovendien een expliciet ruw randje. De White Van Men bewijzen verder wederom dat Vlaanderen muzikaal op een zeer hoog niveau ligt. De enige vorm van kritiek die te leveren is op hun show is dat er een minimale verveling te ontdekken was doordat veel nummers een tikkeltje van hetzelfde waren. Nogmaals, dit is het enige kritiekpunt, want de White Van Men zijn goed. Echt goed! (Gerd-Jan Mennen)
 
An Evening With Knives
Toen ik An Evening With Knives een paar weken geleden als voorprogramma van Corrosion of Conformity in de Effenaar zag, was ik al een beetje onder de indruk. Sinds Prilpop ben ik dat nog een stuk meer. “Where the wall of sound falls down into a sea of tranquility dark, heavy, captivating.” Dit staat te lezen op de bandcamp van de band en dit klopt ook wel. De band begon sterk, wederom hetzelfde nummer als waar ze in de Effenaar mee begonnen (mijn persoonlijke favoriet), maar anders dan in de Effenaar hield de band mij gedurende de hele set geboeid. In Eindhoven vond ik het middenstuk minder interessant, maar in Sevenum konden ze de hele drie kwartier mijn aandacht vasthouden. Iedereen is goed op elkaar ingespeeld en vooral de drummer gaat flink tekeer, mooi om te zien vind ik dat, als een drummer een band echt vooruitjast. Ook de gitarist en bassist (ze zijn maar met zijn drieën) gaan naarmate de set vordert steeds meer tekeer en het publiek knikt instemmend. Let wel, dit is Limburgs publiek en deze band speelt nummers van minimaal zeven minuten met vaak alleen enkele refreintjes aan vocalen ertussendoor; puik werk als je dan de zaal niet alleen vasthoudt gedurende het hele optreden, maar als je het publiek ook nog instemmend mee laat knikken en geboeid houdt, doe je het toch erg goed. An Evening With Knives stond geprogrammeerd op het moment dat de dag overging in de avond op de derde Prilpopdag en dat was prima. Een strakke set van drie kwartier met lang uitgesponnen nummers met hier en daar vocalen en daarmee mij en met mij een hele zaal geboeid houden; puik werk. Gaan we nog veel van horen! (Joop Pauwels)
 
Black Sheep
Punkrock band uit Moeskroen in Wallonië, België. Er werd vriendelijk verzocht om de lichten half gedimd te laten staan en niet te veel af te wisselen/met de lichten te spelen en al zeker geen rook. Vanaf het eerste nummer barstte het van de energie op het podium, stond de zojuist genoemde gitarist net zo vaak in de zaal als op het podium en kwam het publiek steeds losser. Halverwege de set begon er een pit en zag je alleen nog maar lachende gezichten, zowel in de zaal als op het podium. De band maakt een soort van opgefokte poppunk, ik kon geen andere beschrijving verzinnen dan The Menzingers-on-speed. De band had ook een beetje de uitstraling van het viertal uit Scranton met een niet al te grote zanger/gitarist, er verschilt wel dat het hoge, ietwat valse van de Menzingers hier niet voorkwam maar dat de zanger met zo’n typische snotty punkrockstem zong. Iedereen zong overigens mee in deze band, de zanger kreeg bij elk refrein en “who-ho-ho-stukje” bijval van de complete band, soms met een aantal man in dezelfde microfoon, soms in de eigen. Dit was echt een goed feestje, wat een ontzettend leuke sfeer namen deze Walen met zich mee. Het was hun eerste optreden in Nederland en zoals ze zelf zeiden wisten ze niet wat ze konden verwachten, maar dit hadden ze in ieder geval niet verwacht. Enorm veel energie hing er in de zaal van Prilpop tijdens dit optreden. Voor de liefhebber, tijdens het eerste weekend van mei maakt deze band ook zijn opwachting op het befaamde Groezrock festival, als er niks anders op dat moment op je lijstje staat, is deze band het zeker waard om even te komen kijken! (Joop Pauwels)
 
Slapback Johnny
There’s a rumble in Seffah tonight! Dat mag zeker gezegd worden wanneer dit retro rock ’n roll trio de zaal op zondagavond mag afsluiten. De vaste gangers der Walhalla, waaronder Hedwig van de Munckhof, a.k.a. Hedwigg de tweede, weten dat wanneer er een contrabas het podium opgesleept wordt, er weer schandalig hard gedanst gaat worden. Volle bak dus. Het is vanaf de eerste zwoele zweetdruppel raak, waarbij de rockabilly wordt ondersteund met de opzwepende stemming die de band met zich meebrengt, want op een bas kun je gewoon staan hoor. Na de eerste nummers begon de muziek ineens herkenbaar te worden; “Hé dit nummer is toch van de Stray Cats of nie?”. Naast de Stray Cats en Johnny Cash kent het Slapback Johnny repertoire ook eigen nummers die gekenmerkt worden door een lekker dansbaar jaren ’50 tintje, dat geldt dan ook voor hun kapsels. Slapback Johnny is voor mij de band van de dag, het was strak, het was retro, het was zweten. (Joost Kersten)
 

Prilpop maandag

Thalamus
Het is op de maandagmiddag standaard dat er een lokaal bandje de middag aftrapt en dit jaar is de eer aan Thalamus. Een bandje met invloeden als The Cure en Interpol presenteert het brakke Prilpop publiek een aantal dromerige liedjes, daar waar de band goed in is. Het geheel is strak, maar soms doet de lengte van de liedjes afbreuk aan de spanning wat natuurlijk zonde is. Thalamus is niet een 'gaaf' of 'vet' bandje, Thalamus streeft er naar om gewoon mooie muziek te maken en laat het nou net zo zijn dat ze daar aardig naar op weg zijn! (Mike Peeters)

The Hubschrauber
Het Nijmeegse indierockkwintet hult Prilpop in een geluid dat donker, helder maar hoopvol klinkt. Hun muziek doet denken aan The National, Sparklehorse en hier en daar hoor je Eels. De set kent weinig hoogtepunten, en kabbelt voort op synths en eindeloze gitaarpartijen. Dat is jammer, je verwacht een climax. Het publiek luistert aandachtig, maar het mist enige pit. Gelukkig is daar 'Clarity' een van de stevigste nummers om even de slaap uit de ogen te wrijven. Het geluid van de band wordt gesierd door een heldere gitaar en eighties synths, de arrangementen zijn zorgvuldig gekozen en goed uitgevoerd. (Jules Kersten)

Your Highness
Hoog geëerd bezoek op de maandagmiddag. Het viertal uit Hilversum maakt popmuziek met een hoofdletter P van prima. Geheel in de lijn van grootheden als The Kinks en The Beatles brengt het liedjes over alledaagse dingetjes als oma die een gebakken taart in de raamopening koelt en vogeltjes die fluiten in de lente. Het gevaar van zulke liedjes schuilt erin dat het vaak snel klef wordt, cheesy zoals dat heet. Your Highness voorkomt dit door catchy refreintjes en een goede dosis overtuiging. Zelf als de zanger een nummer over z'n moeder zingt, gelooft het publiek hem. Het is gemeend, het is eerlijk, het is mooi. Your Highness is bij uitstek een band om even te ontsnappen aan de zorgelijke toestanden als de Prilpop maandag. (Jules Kersten)

Harsh Realms
Wat een energie! Vanaf de eerste noten is het kernwoord overduidelijk energiek. Dit Brabantse kwartet maakt muzikaal goed verzorgde Punkrock vol diversiteit in riffs. Ze kennen de individuele kwaliteiten van elkaar goed en spelen hier perfect op in. Bovendien is er duidelijk te zien dat deze mannen goed op elkaar in gespeeld zijn en een echte eenheid vormen. Met hun strakke show zwepen ze de kater van de Prilpop maandag weg en maken ze plaats voor een laatste memorabele avond. Harsh Realms, hiervoor dank! Hun optreden bevestigt dat de omschrijving in het programmaboekje betrouwbaar is. Harsh Realms weet inderdaad vlekkeloos een strakke show neer te zetten vol ijzersterke nummers! Chapeau!! (Gerd-Jan Mennen)

Mind Rays
Wat valt hier nou over te zeggen? De mannen van Mind Rays laten de plafondplaten naar beneden komen en zorgen ervoor dat Prilpop weer even wakker wordt geschud. Een fuzzy gitaargeluid en een flinke delay op de zang zorgt ervoor dat het geluid ongedefinieerd wordt, maar dat boeit niemand wat. Het optreden van onze Zuiderburen barst van de energie, zweet en hier en daar een vliegend biertje. Heb je nog een sloopprojectje thuis liggen? Boek deze mannen, dat scheelt geld en een sloopvergunning! (Mike Peeters)