Afscheidsinterview: MADI

"Het was geen makkelijke keuze om te stoppen."

Francis Pronk ,

Het doek valt voor de band MADI. Na een half jaar pauze staan de neuzen van de bandleden een andere kant op. Op vrijdag 24 april sloot MADI een mooie periode af in de Nieuwe Nor. Wij spraken na afloop met zangeres Madi Hermens en blikken terug op een mooie tijd en gluren zelfs al in de toekomst.

Waar is het allemaal begonnen met MADI?
Toen ik zestien was, deed ik mee aan de Kunstbende, solo achter de piano. Dat beviel goed! Ik won de Limburgse voorronde en mocht al gauw op leuke plekken spelen. Ik merkte echter dat ik om indruk te maken op festivals toch iets meer power nodig had. Daarom begon ik met Sander Ruijters, die ik via de Kunstbende had leren kennen, een band. Een dik jaar later schreven we ons in voor de muziekwedstrijd Nu of Nooit. Het was onze ambitie om door de selectie te komen en tijdens een van de voorrondes te mogen spelen, zodat we het seizoen daarop misschien op wat festivals zouden mogen spelen. Het liep heel anders. Geheel onverwacht wonnen we de hoofdprijs: Pinkpop openen. Mijn grote droom kwam uit. Op mijn achttiende mocht ik samen met mijn band mijn favoriete festival openen. Hoewel dit voelde als een hoogtepunt, hebben we daarna nog vele andere mooie dingen mee mogen maken. Zo hebben we het voorprogramma van UB40 mogen verzorgen, twee keer door Polen mogen touren, met de Popronde in maar liefst 22 Nederlandse steden gespeeld en midden op een skipiste in Oostenrijk gespeeld. 

Waarom stoppen jullie?
Omdat we allemaal in andere levensfases zitten. Toen we begonnen, waren we jong en onbezonnen, maar langzaam worden andere dingen in het leven belangrijker. Zo hebben twee van onze bandleden kleine kinderen en ikzelf volg een drukke opleiding en op een bepaald moment moet je, als je het echt wilt maken, kiezen tussen werk en muziek, muziek als werk of muziek als hobby. Ik denk dat veel muzikanten dit gevoel wel zullen herkennen. Dat wil echter niet zeggen dat de keuze om te stoppen een makkelijke was.
 
Hoe zijn de reacties op het feit dat jullie ermee stoppen?
Het publiek vindt het jammer en zonde. Daar ben ik het mee eens. Het is zonde dat we niet meer samen zullen spelen, omdat ik zie hoe blij we het publiek maken, hoe we de fans kunnen ontroeren. Tijdens ons afscheidsoptreden in de Nieuwe Nor voelde ik me vooral trots. Trots op de muziek die we samen geschreven hebben, trots op hoe we de muziek uitvoerden, trots op de mooie dingen die we hebben mogen meemaken… Al was het met een brok in mijn keel en een knoop in mijn maag, we hadden ons avontuur niet mooier kunnen afsluiten.

Pinkpop was natuurlijk een fantastisch hoogtepunt voor jullie. Terugkijken op alle jaren, wat waren (naast Pinkpop) nog meer hoogtepunten?
Als je het over Pinkpop hebt, heb je het natuurlijk ook over de hoogtepunten die daarbij horen: spelen bij 3fm, DWDD, de Pinkpop persconferentie in Paradiso, de 3ONSTAGE cabin op het Pinkpopterrein… allemaal mooie herinneringen. Gelukkig hield het daar niet voor ons op. Voor ons stond voorop dat we wilden blijven optreden. Ik ben blij dat wij na Pinkpop nog dezelfde instelling hadden als voor Nu of Nooit. We waren bereid om gewoon overal te blijven spelen, omdat we het leuk vonden, maar ook om “in the picture” te blijven. Dat heeft z’n vruchten afgeworpen. Zo was ons eerste optreden na Pinkpop het voorprogramma van UB40 in een barstensvolle Rodahal in Kerkrade. Ook werden we twee keer in Polen uitgenodigd om daar te spelen. Andere hoogtepunten waren het festival Bochum Total in Duitsland en het Hüttenmeisterfest in Oostenrijk, midden op een skipiste.

Met welke grote namen hebben jullie gespeeld?
Op festivals zijn we natuurlijk de nodige leuke namen tegen gekomen, maar we hebben onder andere het voorprogramma verzorgd van UB40, Marike Jager, Tim Akkerman, Jenny Lane, Luka Bloom… en ik vergeet er nu vast een heleboel.

Wat vind je van de volgende stelling?: “Het is moeilijk voor een Limburgse band om buiten de regio bekendheid te krijgen.” Wat is jullie ervaring?
Ik denk niet dat het voor een Limburgse band moeilijker is om buiten de regio te spelen dan voor een band uit Zeeland of Groningen. Als beginnend bandje is het ideaal als je met een grotere band mee mag als voorprogramma. Zo kom je op veel plekken waar je normaliter niet zo gauw zou komen. Helaas is de realiteit dat poppodia het liefst een voorprogramma uit de buurt willen, zodat ze om meer publiek te trekken. Het kan dus wel eens moeilijk zijn om zo’n kans te krijgen. Wij hebben ons vooral buiten de regio kunnen profileren door mee te doen aan de Popronde. Meedoen aan dit initiatief kan ik iedere band aanraden. Het is niet alleen heel leuk, maar je leert er ook ontzettend veel van. Je leert spelen in alle soorten en maten venues en voor alle denkbare soorten publiek. Het mooie is dat we nog steeds contact hebben met mensen die we tijdens de Popronde hebben leren kennen. Zo hebben we fans in Haarlem, Rotterdam, Middelburg… plekken waar we anders niet gauw zouden hebben gespeeld.

En deze stelling?: “Meedoen aan Nu Of Nooit is te gek, maar als band heb je je hoogtepunt meteen bereikt als je wint. Het wordt alleen maar minder, dus veel bands vallen uit elkaar”. Hoe hebben jullie die ervaren?
Dat Pinkpop niet hét hoogtepunt en dus ook de piek van een band hoeft te zijn, hebben wij wel bewezen. Na die ongelooflijk mooie kans hebben we nog zo veel andere te gekke dingen mogen meemaken. Natuurlijk, de herinnering aan Pinkpop zal altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben, maar is dat niet juist omdat we daar als beginnend bandje hebben gespeeld? Ik denk dat het stukken minder speciaal was geweest als we er jarenlang naartoe hadden gewerkt. Dan is spelen op Pinkpop gewoon de volgende logische stap. Ik zou het voor geen goud willen veranderen.

Wat is het gekste wat jullie hebben meegemaakt?
Als je vijf jaar lang zo vaak en op zoveel verschillende plekken speelt, maak je veel gekke dingen mee, maar een ding dat bij mij nog fris in het geheugen staat, is dat optreden op de skipiste in Oostenrijk. Terwijl we speelden sjeesden de skiërs langs ons door en kwamen ze in de skilift boven langs (gelukkig heeft er niemand op onze hoofden gespuugd). Ik weet nog dat we ons nummer Heartbeat speelden, daar met die strak blauwe lucht en om ons heen niets anders dan metershoge dennenbomen en sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw. Dat was een van de gekste en mooiste momenten die we met de band hebben meegemaakt.

Jullie hebben het afscheid groots gevierd op 24 april in de Nieuwe Nor. Hoe is deze avond verlopen?
Fantastisch! We hadden ons avontuur niet beter kunnen afsluiten. We hebben een set gespeeld van dik anderhalf uur, waarin alle nummers, inclusief leuke covers die we de afgelopen vijf jaar hebben gespeeld, aan bod kwamen. Het mooiste vond ik zelf nog de bekende gezichten. Voordat we aangaven ermee te gaan stoppen, moest ik voor school een half jaar naar Ierland en ik was bang dat we inmiddels vergeten waren. De opkomst afgelopen vrijdag bewees het tegendeel. Met een lach en een traan hebben we een goed eind gebracht aan een mooie periode. Ik zou niets erger gevonden hebben als wanneer het avontuur als een kaars uit was gegaan.
 
Je gaat solo verder, onder de naam ‘Madi Hermens’ of gewoon Madi?
Ik vind het nogal een grote bewering om te zeggen dat ik ‘solo ga’. Ja, ik ga een solo optreden geven in de stadsschouwburg in Sittard op 16 mei aanstaande. Erg spannend! Maar vooral erg exclusief. Het is voorlopig eenmalig. Ik ga terug naar hoe ik ooit begon: solo achter de piano en ik ga bijna letterlijk met de billen bloot. Ik geef het publiek een kijkje in mijn hoofd en vertel ze aan de hand van nieuwe liedjes over verlies, hartenpijn, podiumvrees en het vinden van de ware liefde. In de tweede set speel ik met een begeleidingsbandje. Natuurlijk komen een aantal nummers van de band terug. Op die avond in de schouwburg wil ik mijn verhaal doen, mijn hart luchten en daarbij kun je de periode toen Madi nog MADI was natuurlijk niet negeren. Na dit optreden ga ik me eerst richten op mijn opleiding. Daarna pik ik de draad vast wel weer op. Ik vind muziek maken te leuk om er helemaal mee te stoppen.
 
Hoe vind je de huidige muziekscene in Limburg?
Omdat ik een hele tijd in het buitenland ben geweest, ben ik er een beetje uit. Ik heb natuurlijk de winnaar van Nu of Nooit 2015 gevolgd, maar voor de rest ga ik me dit festivalseizoen eens laten verrassen… ouderwets met een biertje vanaf het veld.

Heb je al optredens gepland als solo artieste? Zo ja, waar?
Ja, voorlopig eenmalig in de stadsschouwburg in Sittard op 16 mei.