Zappa’s muziek komt tot leven in NIEUWE NOR

Mooi eerbetoon van de Grandmothers of Invention

Roger Smeets, Joep Deumes (foto's) ,

"Freak out-the early years of Zappa". Zo heet de tour van de Grandmothers of Invention. Muziek uit de periode 1966 tot begin jaren zeventig. Voor voer Zappa-fans van het eerste uur. Èn voor diegenen die later aansloten als liefhebber van zijn muziek. Een unieke gelegenheid om de nog twee overgebleven leden van Zappa's begeleidingsband live te kunnen zien. Wat te verwachten op een avond als deze? Vaak valt het toch een beetje tegen als muzikanten die met een beroemde artiest hebben samengespeeld die muziek live gaan spelen. Echter niet vanavond in Heerlen, zo zal blijken.

Het is gezellig druk in de Nor. Veel grijze haren, of geen haren. Niet zo verwonderlijk, gezien de muziek van vanavond. Maar ook de jongere generatie heeft de weg naar Heerlen gevonden.

Van de originele Mothers of Invention zijn nog maar een aantal lui overgebleven waaronder Bunk Gardner en Don Preston. Bassist David Parlato moet helaas verstek laten gaan. Zijn gezondheid laat het niet meer toe om te reizen. Eric Klerks vervangt hem. De band wordt verder aangevuld met drummer Chris Garcia en Max Kutner op gitaar.

De heren lopen stipt op tijd het podium op. Bunk en Don begroeten uitgebreid het aanwezige publiek. De heren zijn oud, maar hebben nog zichtbaar plezier in het optreden. Gelijk wordt de toon gezet met een humoristisch verhaal over groenten. En jawel, 'Call Any Vegetable' is het openingsnummer. Zappa klassiekers komen voorbij in een vlot tempo. Gelardeerd met verhalen en anekdotes uit het verleden. Aan niets is te zien dat de heren de pensioengerechtigde leeftijd allang gepasseerd zijn. Nee, ze springen niet meer over het podium. Dat kun je ook niet verwachten van mannen van boven de tachtig. Het doet niks af aan hun manier van spelen. Briljant, dat is de enige juiste term. Alles wordt perfect gespeeld. De begeleiding van de andere drie is perfect. Er is veel ruimte voor improvisatie, zonder dat het ook maar één keer uit de hand loopt. 

Een lange drumsolo van Garcia wordt ingezet, de man verstaat de kunst van het drummen. Strak, foutloos en vol passie gaat hij op in zijn solo. Om vervolgens naadloos verder te gaan met meer Zappa nummers. Heel erg goed.

Na een uur neemt de band een korte pauze. Knikkende hoofden, een glimlach. Het genot straalt ervan af bij de bezoekers. Een half uur later is het de hoogste tijd om verder te spelen. De rust heeft ze goed gedaan. Uit het publiek wordt om een verzoeknummer geroepen. Bunk tackelt dit subtiel: "We can't, its already way past my bedtime". 

De jazzy nummers uit het eerste deel worden ingeruild voor het wat stevigere werk. Ook deze set is een genot voor de oren. Zappa kan wel eens zware kost zijn. Echter, de manier waarop het gebracht wordt is van dien aard dat je niet anders kan dan genieten. Voor de fans van het eerste uur vanzelfsprekend. Voor de neutrale luisteraar misschien niet, maar je wordt vanzelf meegezogen in de muziek. Kwaliteit, passie, unieke nummers en beleving. Het staat gewoon op het podium in Heerlen. 

Het optreden beweegt zich naar zijn einde. Komt er nog een toegift? Jazeker, verzekert Don "We will be right back, don't worry". Met een brede glimlach komen de mannen nog één keer terug. Een sublieme uitvoering van "Montana" is dan toch echt het laatste nummer. Wat een show! Bewondering voor deze band, en uniek dat ze in Heerlen waren.

Dat de heren wars zijn van enige sterallures blijkt uit het feit dat ze zelf na afloop cd's staan te verkopen. Tijd voor een foto, een handtekening of gewoon een praatje. Ze ondergaan het graag en met plezier. De fans hebben genoten van een heel erg mooie avond. Het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn geweest dat deze iconen uit de jaren zeventig in de buurt hebben gespeeld.