Everybody loves a rascal

Zo zeggen ze dat in Nederweert althans

Erwin Verbeek ,

En jawel hoor, in Nederweert kan het allemaal. Het ietwat ingetogen festivalletje bevindt zich midden in het dorpshart van Nederweert en heeft zo gezegd voor iedereen wat wils. Verdeeld over een groot hoofdpodium en een kleinere tweede podium worden bezoekers voor de tweede op een volgende jaar verwend. Of het daadwerkelijk de potentie heeft om uit te groeien tot het niveau van zijn voorganger Nederweert Live Open Air valt wel nog te bezien.

Als kick-off is het de eer aan een vijftal basis scholen uit de regio Nederweert om hun talenten en public ten gehore te brengen. De vonken vlogen van het podium af wanneer de kids tracks als 'Diamonds’ (Rihanna), 'Hey Soul Sister’ (Train), 'Mary You’ (Bruno Mars) en 'Let Her Go’ (Passenger) vol overgaven presenteerde. Al met al een geslaagde poging van deze jonge artiesten die het wereldje van de popmuziek willen leren kennen. Vervolgens aan de overkant op en rondom het kleine podium begint een heus kinderfeestje te ontpoppen. Een lokale band met de naam Rientje En Haar Voskes brengen nummers uit van onderanderen Dirk Scheele, Cowboy Billie, Jeroen Schipper, Jochem Meijer en VOF De Kunst. Dat zegt me werkelijk helemaal niks zou je zeggen? Maakt niet uit want de kinderen vonden het geweldig. Een groot kinderfeest.
 

Aansluitend richting het hoofdpodium waar de vijf koppige Nem-Q klaar staat voor actie. Dit keer begeleid door een doventolk. Vraag me niet waarom! Sinds 2004 timmeren deze gasten aan de weg met hun eigen progressieve rock/metalstijl. Strakke gitaar riffs zijn voor deze gasten geen enkel probleem. Ook hier op het RascalFest geeft Nem-Q wederom een spetterende optreden weg met tracks als 'Suburbia & Oracle’ wat de overgang naar de volgende band een beetje onwennig maakten. De drie koppige rock formatie Wigg, pure no-nonsens Rock ’n Roll is alles mee gezegd. Covers van onder anderen Van Halen, en Guns ’n Roses aangevuld door eigen materiaal brrngen de mannen via rauwe vocals, schreeuwende gitaren, vette bassen en bonkende drums met veel plezier en overgaven ten gehore. Duidelijk dat de heren van Wigg met hun optreden 'the original roadhouse’ sfeer helemaal naar Nederweert hebben gebracht. 

De mannen van Freestroke brengen daarna op de kleine podium op subtiele wijzen niet alleen hun geheel eigen sound ten gehoor maar ook hun talenten als t-shirt verkopers. Anyway, muziek vol variatie, verassend en energiek te noemen en zeer zeker toegankelijk voor een groot publiek. Veelzijdige stijlen wisselen van rustig tot stevige rock laat weinig te wensen over. Freestroke is een genot om naar te luisteren.

Een echte uitschieter met een geheel eigen sound zijn de jongens van Mur Du Son zeker te noemen. Intense klanken, beats waarbij je niets anders kan doen dan dansen. Een verrassende mix van oor verslindende synths, huilende gitaar met een funky, scratchende edge, explosieve maar toch ritmische drumpartijen en donkere vocals brengt een extreem energieke blend van muziek waar je niet omheen kan. Er valt niets anders te zeggen dan „ga dat zien!” Een levende cocktail van allerlei muziekstijlen samen geperst tot een geheel… Electro-rock is back.
 
Heel anders dan de lieve en harmonieuze klanken van de mooie Linda Smeets die vervolgens op de kleine podium het publiek weet te hypnotiseren met haar geweldige stemgeluid. Begeleid door toetsenist en percussie bracht zij muziek in de stijl van onder andere KT Tunstall en Sheryl Crow ten gehore. Kortom zwijmelen maar. In de lijn daarvan passen de vijfkoppige formatie Skyway Avenue helemaal thuis. Een mix van rustige, kleine nummers opbouwend tot stevige rock in de richting van Skunk Anansie, Journey en Gavin De Graw. Easy listening, leuk om naar te kijken en zeker passend in de setting van een kleine muziek festival als Rascal Fest.
 

F.A.R.T. (Fabulous Accoustic Rock Tribute) daarintegen brengt een hele andere sound aan tafel. Wanneer men spreekt over "Bringing your A-game” dan zeg ik F.A.R.T. Met uitgesproken gevoel voor humor, gevatte opmerkingen en rondom brutale indrukken weten deze drietal op eigenzinnige wijze covers van onderandere Johnny Cash, Elvis en Tribute te vertolken. Muziek voor jong en oud. Liever oud, gezien de niet al te subtiele wijze waarop de heren een dialoog aangaan met het publiek. F.A.R.T is een band waar elke "barfly" trots op mag zijn. 

Moving on, dan wel in de richting van Rockabillyheaven want de drie heren van Twenty-Sicks zijn een lust voor iedere rock ’n roll, blues en rockabilly liefhebber. Zo brengt Twenty-Sicks een scala van covers in de richting van Nirvana, Mötorhead, Guns ’n Roses en Deep Purple, omgetoverd in een Rockabilly jasje. Zoals ze zelf zeggen: "No nonsense, rock ’n roll!” Eigenzinnige covers. Energiek, dynamisch, intens en vol passie!
 

Tot slot, last but not least, De nederlandse Iron Maiden tributeband Powerslave met alle toeters en bellen, compleet met aankleding en special effects zoals verwacht wordt van een Maiden show. Met nummers als 'Run To The Hills’, 'Wasted Years’ en 'Fear Of The Dark’ brachten de mannen van Powerslave de head bangende menigte tot euforische hoogte. Als een strak geoliede machine dendert zij zich voort. Het publiek genoot intens van deze set. Met ogen dicht van het origineel niet te onderscheiden. Met als afsluiter 'The Number Of The Beast’ kwomt deze tweede editie van het Rascal Fest met een enorme knal tot een einde.