Middelpunt van de avond is Riverside. Opener 'New Generation Slave' wijst niet direct op een aparte set, maar het tweede nummer 'The Depth of Self-Delusion' – op zich al briljant – wordt aangevuld met twee geniale solo’s op zowel bas als gitaar. De onmisbare keyboardspeler Michał Łapaj zorgt voor verrassingen door bijvoorbeeld de intro’s anders aan te pakken. Hier en daar worden de liedjes misschien iets te lang opgerekt, hoewel dat het juist spannend maakt.

Qua genre heeft Riverside zich na het album Anno Domini High Definition verder van metal verwijderd. “I guess we’re not a metal band anymore”, constateert frontman Mariusz Duda droogjes, om vervolgens (ironie?) het nummer 'Goodbye Sweet Innocence' in te zetten. Het feit dat ook ouder materiaal van bijvoorbeeld Voices in My Head wordt gespeeld, geeft echter aan dat de band zijn repertoire niet zomaar in de prullenbak mikt. En waarom ook. Het publiek geniet zichtbaar van het optreden. Elk nummer heeft een diepzinnige ondertoon, maar dat wordt live genuanceerd door de humor en het zichtbare plezier waarmee de Polen hun muziek spelen. Ondanks de doordeweekse dag biedt Riverside een gevarieerde setlist inclusief prima toegift. De band heeft eigenlijk niks meer te bewijzen, maar doet dat toch. 

In welke richting zal Riverside zich ontwikkelen? Na deze tour zullen de fans even moeten wachten op nieuw werk. Tip voor de time being: houd Mariusz Duda’s soloproject Lunatic Soul in de gaten. Welke richting de band ook kiest, in Limburg zijn ze altijd welkom.