Vinyl is tegenwoordig hotter dan hot. Veel artiesten brengen hun werk niet alleen digitaal uit maar ook op het oude vertrouwde vinyl. Wat spreekt je aan in vinyl? "Ik begon al met het kopen van vinyl toen ik twaalf was. In eerste instantie vond ik zo’n mooie grote hoes er gewoon heel erg mooi uitzien. Het had iets veel waardevollers dan een CD, het voelde “echter”. Ik had destijds echter een schijtplatenspeler van Sony, zo’n 80’s toren met een cassettedeck, radio en versterker erin, dus ik kan niet zeggen dat de mooie geluidskwaliteit van vinyl destijds de aanleiding was om het te kopen. Toen ik ouder en verstandiger werd besefte ik me pas hoe mooi vinyl eigenlijk klinkt, zeker in vergelijking tot MP3’s. Van slechte MP3’tjes begon ik soms zelfs een beetje misselijk te worden. Wat me ook erg aanspreekt in vinyl is de handeling van een plaatje opzetten: je bent actief bezig met het opzetten en luisteren van muziek, het is iets totaal anders dan een Spotify playlist opzetten waar je verder geen omkijken meer naar hebt. Weinig dingen klinken fijner dan het neerdalen van de naald op dat heerlijke, maagdelijke, dikke, zwarte vinyl." 

Welke plaat kocht je zelf als eerste? En welke verkocht je als eerste? "De plaat die ik het eerst kocht was Kick Out The Jams van MC5. Dat klinkt overigens een stuk stoerder dan de titel van de eerste CD die ik (jaren daarvoor) kocht. Ik ga daar verder ook niet op in. Ik heb volgens mij nog nooit een plaat verkocht. Wel heb ik me van begin af aan voorgenomen om geen slechte platen bij mijn collectie te voegen. Toen mijn verloofde (die verder overigens een uitmuntende muzieksmaak heeft) dus ooit thuiskwam met wat gratis verkregen platen van Bread en Donna Summer heb ik ze weggegooid. Ik koop wel eens platen dubbel, van die hele goeie die ergens voor een prikkie worden aangeboden, en dan geef ik ze aan een vriend ofzo."

Wanneer ben je begonnen met het verzamelen van vinyl? Hoeveel platen telt je collectie? "Ik ben begonnen op mijn twaalfde, maar ik moet zeggen dat ik niet zoveel platen heb als ik had kunnen hebben, mijn broertje Luka heeft er bijvoorbeeld veel meer. Ik verkoos veel gitaren kopen toch boven veel platen kopen; ik heb er ongeveer 400." En waar ben je het meest trots op? "De plaat waar ik het meest trots op ben is By Your Side van The Black Crowes; die heeft Luka voor mij in een €10 bak gevonden maar op eBay gaat hij voor minimaal $300. Hij komt uit 1999, een periode waarin bijna niets meer op LP verscheen: alles was toen CD. De plaat klinkt heel erg “rocky”, qua sound totaal niet mijn ding, maar ik hou zielsveel van die plaat; ik ben er mee opgegroeid. En Chris Robinson bewijst op deze plaat een van de beste rock ’n roll zangers ooit te zijn."   

Wat heb jij aan Record Store Day-releases in je platenkast staan en waar kijk je deze editie naar uit? "De enige twee items die in mijn kast staan zijn Pity Trials & Tomorrow’s Child van Jonathan Wilson en een 7” van DeWolff, haha. We spelen altijd veel instore optredens tijdens Record Store Day dus dan is er helaas niet altijd genoeg tijd om al die mooie items uit te pluizen." 

Welke release heb je onlangs zelf aangeschaft en wat staat nog op je verlanglijstje? "Ik heb laatst een prachtige box van Elmore James gekocht op een rommelmarkt in Berlijn. Met het schaamrood op de kaken moet ik zeggen dat ik verder niet zo veel nieuwe releases heb gekocht. Essential Tremors' van J. Roddy Walston & the Business heb ik onlangs aangeschaft. Geproduceerd door Mark Neill, die ook ons laatste album heeft geproduceerd. Naar de nieuwe plaat van Ray LaMontagne, geproduceerd door Dan Auerbach, kijk ik wel erg uit."

Tot slot: Waarom is de plaat op de foto jouw favoriet? "De plaat op de foto is 5’ll Getcha Ten, de tweede LP van een band met de ongelukkig gekozen naam Cowboy. Ik had een te gekke Southern Rock verzamelplaat getiteld Delta Swamp Rock gekregen (wedermaal van Luka) en op een gegeven moment ben ik van alle artiesten op die verzamelaar platen gaan kopen: zo kwam ik ook bij Cowboy terecht. Deze band bleek niet op Spotify, iTunes etc. te staan en de plaat is zelfs nooit op CD verschenen. Uiteindelijk vond ik de LP en toen ik hem voor het eerst draaide sloeg ik stijl achterover: een meesterwerk van een plaat! De staat waarin mijn exemplaar verkeert is niet bepaald 'Very Good +' maar dat mag de pret niet drukken. Uiteindelijk heb ik hem zelf maar gedigitaliseerd, doorgestuurd naar al mijn vrienden en zo het Cowboy virus verspreid. Het is waarschijnlijk mijn favoriete plaat ooit, ook omdat het eigenlijk wel heel erg goed voelt om zelf zo’n vergeten parel te ontdekken."