Customs doet waar het goed in is

Niet uniek, wel dansbaar

Simone van Hugten, Joep Deumes (foto's) ,

Een tijdje waren ze op geen enkel podium te bekennen, het zij heel sporadisch. Zanger Kristof Uittebroek van Customs had zo zijn soloprojecten en daarnaast was er een nieuw album met Customs in de maak. Sinds een paar maanden is deze derde plaat ,‘The Market’, uit. Hebben onze zuiderburen het gat daarin ook gevonden? Neen. Maar niet getreurd, dat maakt het live allemaal niet minder goed.

Strak in pak betreden de Belgische heren het podium van NIEUWE NOR, met een paar switches: drummer Ace Zec is vervangen door Yannick de Clerck, en Maarten Jan Huysmans maakt op synthesizer het cirkeltje rond. Meteen starten ze de set met nieuwe nummers ‘Love To The Lens’ en ‘Gimme Entertainment.’ Customs heeft duidelijk goed geluisterd naar een rijtje post-punk revival bands als Franz Ferdinand en Editors. Hoewel het geen nummers zijn die daadwerkelijk dat gat in de markt vullen, staan ze als een huis. Hun gezichten verraden dat ze precies weten waar ze mee bezig zijn. Geen arrogantie, maar controle. En dat mag ook. Ze spelen hoekig, vol overtuiging en met die typische, donkere stem van Uittebroek (hallo Ian Curtis!).  

Het verschil met hun vorige albums is overigens wél aanwezig. Waar nummers als ‘The Matador’ en ‘Justine’ van eerste album Enter The Characters meer Interpol-duister worden uitgevoerd en ‘Harlequins’ van Harlequins Of Love erg poppy is, slaan ze nu een zijweggetje in. “We wilden iets meer funk erin leggen,” legt Uittebroek uit. Single ‘Hole in the Market’ is het perfecte voorbeeld daarvan. Muziek die gemaakt is om live te spelen. Niet bijzonder vernieuwend, maar desalniettemin lekkere dansbare riffjes waarbij je je heupen eigenlijk alle kanten van de zaal zou moeten laten zien. Dat dit nauwelijks gebeurt in het vrij saaie publiek, deert de mannen niet. Onverstoorbaar gaan ze door, dansen doen ze zelf wel. “Heeft iemand de nieuwe plaat eigenlijk al gehoord?” lachen ze. Een meisje steekt haar hand op. “U bent veruit de sympathiekste in de zaal.”

Tegen het einde weten ze de zaal te verrassen door ‘Let’s Go Crazy’ van Prince te coveren. Helemaal geen vreemde keuze natuurlijk, zo’n plaat die overloopt van funk en dansbare deuntjes. Slim: past dus prima in de lijn van ‘Hole In The Market.’ Ook niet onbelangrijk, ze voeren hem niet onverdienstelijk uit. Om nog even in oudere sferen te blijven hangen (“vroeger was alles beter,” zo zegt Uittebroek) wordt natuurlijk eerste hit ‘Rex’ gespeeld. Met z’n staccato gitaar en drums nog altijd even catchy als vijf jaar geleden.  

Goed, Customs is niet de meest originele band van de wereld. Helder. Maar wat ze doen, doen ze goed. De band is volleerd in het neerzetten van een steady show, vol met prima liedjes die zelfs wel grote zalen of festivalweides aan zouden kunnen. Van mij mag het in ieder geval.