De beleving van akoestische vertolkingen van doorgaans potige rocknummers is zonder meer een lastige kwestie. Of je wordt er helemaal Zen van, of je inspecteert uit pure verveling de inhoud van je neusgaten. Spiralcove's keuze voor een akoestisch mini-album kan dan ook op het eerste gezicht als een zelfmoordpoging worden beschouwd. 

Met 'Different Keys' koerst de band naar een compleet andere richting. De dreunende drums en krachtige ritmiek zijn aan het repertoire ontrokken, en vervangen door fluwelen, akoestische gitaararrangementen. Waar het origineel van 'Close My Eyes' je als een rabiate kater in het gezicht sprong, fluistert de naakte bewerking je vertederend in het oor. 

'Life Of Someone Else' en 'Cravings' zijn bezwangerd door soortgelijke subtiliteit, maar door het virtuoos gitaarspel juist extra verheven tot een categorie van nummers om heimelijk verliefd op te worden. De nieuwe scheppingen 'Inside' en 'Speech Of The Gone' kennen geen verleden, en derhalve mag de luisteraar er onbevangen mee kennis maken. Het kenschetst Spiralcove's onversaagdheid om zichzelf en de luisteraar te prikkelen met een nieuwe uitdaging. Nee, de band is nog springlevend. Echter wel anders dan we gewend zijn. 

Different Keys is delicaat, verrassend maar biedt helaas te weinig om de stempel 'zoethoudertje' te bezweren. Er blijft niets anders over dan doorgaan met aftellen totdat Spiralcove eindelijk met een waardig full-length debuut uit de startblokken zal schieten.