Janne Schra en Maaike Ouboter betoveren Venlo

Perron 55 in de ban van Maaike-mania en Schra-sferen

Ruud Everaerts, foto's Willem Janssen ,

Op 5 september 2013 kwam niet alleen Janne Schra naar Perron 55. Als haar voorprogramma had ze meegenomen: Maaike Ouboter. Jawel, de zangeres die mee deed aan tv-talentenjacht "De Beste Singer-Songwriter van Nederland", die prompt een nummer-1-hit scoorde met het nummer waar ze toen auditie mee deed, wat enige Maaike-mania veroorzaakte. Janne Schra en Maaike Ouboter, dat kan niet anders dan een mooie avond worden.

Het eerst was het woord aan Maaike Ouboter. De spreekstalmeester van dienst vroeg het publiek een stapje naar voren te zetten en stil te zijn, want Maaike speelt akoestisch. Haar stem, haar teksten en de akoestische gitaar moeten het doen bij haar repertoire dat treffend als "fluisterliedjes" werd aangeduid.

Maaike bracht de nummers die de fans van het televisieprogramma "De Beste Singer-Songwriter" natuurlijk al lang kennen. Ze opende met het lied dat ging over de ontmoeting tussen haar ouders. Verder op de setlist: het, naar eigen zeggen, enige liefdesliedjes dat ze ooit heeft geschreven... voor haar broer ("Jij de koning"). Het prachtige "Maarten", geschreven over de helaas overleden Maarten van Roosendaal. Het lekker venijnige, maar tegelijkertijd ook met grote liefde geschreven "Af en toe". De afsluiter was natuurlijk haar hit "Dat ik je mis".

Helaas geen nummers de die fan niet al had kunnen kennen van televisie. Maar het optreden was een succes. Alles was er. Haar stem, helder en zeker. En die teksten, dat behoort nu al tot de hoogtepunten van de Nederlandse liedkunst.
 

Na een korte pauze was het de beurt aan Janne Schra. Doorgebroken als zangeres van Room Eleven. Een tijd solo aan de weg getimmerd onder de raadselachtige naam Schradinova. En nu op de planken met band, maar onder haar eigen voor -en achternaam: Janne Schra dus.

Een veelzijdige band met alles erop en eraan: keyboard, drums, bas, gitaar, een overdosis podiumrook en een prominente rol voor een selectie violisten waar je U tegen zegt. De muziek van Janne Schra is moeilijk in een woord te omschrijven. Schra-sferisch? Pop, rock, maar altijd met een alternatief tintje en het barst van de uitstapjes naar de wereldmuziek. De violisten geven nogal eens een Klezmer-gevoel mee aan de nummers, en bij een nummer waren de vocalen doordrenkt van Arabische toonladders en stembuigingen.

De zangeres staat relaxed op het podium, ook als niet alles loopt zoals verwacht en er geïmproviseerd moet worden. Bij een nummer wordt iemand uit het publiek gevraagd de microfoon vast te houden. Dat geeft een leuke variatie in een show waarbij de muziek ook vaak aan zichzelf genoeg heeft.

Actief werd het publiek betrokken bij een versie van "Draw the Line", die door een heel aparte invulling onvergetelijk werd.

Intelligent. aanstekelijk, relaxed, dat zijn de sleutelwoorden die bij deze muziek horen. En soms waagt Janne zich aan een cover, wat steevast uitpakt in een unieke eigen versie met zijn eigen charme. De TLC cover van "Waterfalls" bijvoorbeeld, of in de reprise een stukje "I wanna be a hippie and I wanna get stoned". Wat het meest blijft hangen zijn echter de eigen nummers met hitpotentie: het prachtige "Speak Up", en de succesnummers uit haar Schradinova-tijd en bij Room Eleven.