Dialectband Rebzjie gooit het roer om met nieuw album

Drie keer rond is Sjeepsrech

Bas Machiels ,

Cultuur leeft in Maastricht, dat bewijst de band Rebzjie al jaren. Oorspronkelijk opgericht als hiphopformatie wordt het roer omgegooid met het nieuwe album Sjeepsrech.

Het album begint met een lekkere groove, waarna het typische Maastrichtse dialect door zanger Roel Peijs erin wordt gegooid. Deze combinatie werkt erg goed. 'Gein Tied' loopt lekker door, waarbij gitarist Danny Brands veelvuldig soleert over deze lekkere groove. Een goed begin!

'Póppegeziech' start met een gitaarintro dat meteen aan U2 doet denken. Na het toetsenintermezzo van Bart Rikers wordt het refrein nog een keer opgebouwd en dan wordt het nummer a capella afgemaakt. Meteen al een groot contrast met het eerste nummer. En dat contrast wordt doorgezet. 'Rammel Mèt Die Batse' doet erg denken aan de grote hit ‘Get Lucky’, terwijl Rammel 'Mèt Die Batse' toch echt eerder opgenomen is. Zodra de strijkers erbij komen zijn we terug in de discotijd met Earth, Wind & Fire. Funky, swingend en een prachtige tekst. 

'Diech' werd ook al in 2012 uitgebracht, met een tweede plek in de Limbo Top 10. Voor een ballad is het nummer behoorlijk vrolijk en opzwepend. Het nummer start wel als rustig, maar het drumritme dat volgt is weer contrasterend met de tokkelende gitaar. Het resultaat werkt verbazingwekkend goed en is het ook niet gek dat de plaat het zo hoog heeft weten te schoppen in de Limbo Top 10.

De funk keert terug in het vijfde nummer, 'Badmöts'. Bassist Bazzik speelt lekker funky, gepaard met een te gekke riff door toetsen en later ook door gitaar. Maar het beste aan dit nummer is nog de tekst. De nieuwe Rebzjie in de walkman, echte Maastrichtse woorden zoals ‘hospitaol’ en de aankondiging van een vette gitaarsolo maken het nummer tot één van mijn favorieten van de plaat.

'Hotèl De Hel' gaat gepaard met een gastmuzikant, ex-frontman van de Heideroosjes, Marco Roelofs. Zoals de titel al laat blijken bevat 'Hòtel De Hel' veel akelige akkoordjes en een hard refrein. De zang van Marco Roelofs past hier ontzettend goed bij, ook al is zijn dialect wel niet Maastrichts.

Maar Rebzjie kan ook rocken, en dat laten de heren horen in 'Moonster'. Met een echt 'Eye of the Tiger’ intro wordt een harde rockbasis ingezet. In de refrein wordt er hard geschreeuwd, met toegevoegde effecten op de zang om het nog meer op een echt monster te laten lijken. Ruig.

De digitale single 'Zelfrespec' (Red. Zie de videoclip beneden dit artikel.) begint rustig, met een melodie in de basgitaar die doet denken aan de baslijnen van de Red Hot Chili Peppers. De opbouw naar het refrein toe blijft in deze stijl, maar het refrein is daarin tegen veel harder. 'Sjeepsrech' is de titeltrack van de plaat en de tekst refereert ook meerdere malen aan het omgooien van het roer. Met samenwerkingen van rapper Jules Koch en zelfs het Maastrichts mannenkoor de Wieker Hofzengers kan er weinig misgaan.

De plaat sluit af met 'Dink Nao', dat weer begint met de typische gitaarsound die ook in 'Póppegeziech' wordt gebruikt. De overeenkomst met U2 is weer goed te horen, maar het Maastrichtse dialect geeft dan weer een fris tintje aan deze bekende sound. Dit nieuwe album van Rebzjie laat de verschillende kwaliteiten van de band zien. Enorm veel stijlen worden vertegenwoordigd op deze plaat. Limburg is al veroverd, nu de rest van Nederland nog.