Vandaag is de laatste dag in Beijing. Het wordt ook echt tijd dat we de trip gaan starten richting het zuiden. Het is nu 30 graden en we nemen het er nog van. De W van De Tsingtao (local beer) vloeit rijkelijk en we bekijken samen met Harry Heuts alle foto’s en filmpjes die hij tot nu toe van de tour heeft gemaakt.
 

Aan de ontbijttafel krijgen we te horen dat we vandaag naar een van de oudste steden van China gaan. Luoyang is een echte toeristenplek en staat bekend als bloemenstad. De reis gaat verder en na drie uur treinen komen we aan op een bloedheet treinstation. We vetrekken meteen naar het hotel om even op rust te komen. Het hotel is heel erg goedkoop, maar al snel blijkt ook waarom. Op een kamer doet het toilet het niet, op een andere kamer werken de sleutelpasjes niet en internet is ook niet aanwezig. Het maakt ons allemaal niet zo veel uit, de bedden zijn goed en ook dit is China; puur en primitief.

Tegen het vallen van de avond vertrekken we richting de volgende club van vanavond: de Tango Bar. Deze bar ligt midden in de prachte oude stad. We rijden door de stadspoorten en komen op een grote binnenplaats met torenhoge Chinese paleisgebouwen. De bareigenaar vertelt ons dat we zeker even door de straatjes moeten banjeren, het schijnt echt de moeite waard te zijn om de binnenstad even te bezichtigen. Harry gaat helemaal loos met zijn camera en ook wij zijn onder de indruk. Moose vertelt dan ineens dat alles wat we hier zien nep is en ± 30 jaar geleden pas is gebouwd... Ok, we zijn dus in een soort Madurodam van China terecht gekomen. Sfeervol is het echter wel!

De show ‘s avonds was wederom fijn en ondanks het kleine podium hebben we alles gegeven. De CD-verkoop loopt goed en ik geloof dat we nog nooit zo vaak een handtekening hebben moeten zetten. De maag rammelt en de baaseigenaar neemt ons mee naar een lokale barbeque. Dit is het echte China. We belanden ergens op een verlaten industrieterrein en starten een lange avond met veel stokjes vlees en bier.
 

Deze stad ligt maar 30 minuten van Luoyang. Vanavond spelen we in de 7livebar. Een venue op de tweede verdieping van een bioscoop. Wederom een zaal en podium om je vingers bij af te likken. Helaas is het vanavond niet zo druk, maar het is een fijne avond. Moose vertelt ons tussen neus en lippen daar dat hij om twaalf uur jarig is en negentien wordt. Reden voor een feestje dus. We halen wat lokale booze en noodles en toveren één van de hotelkamers om tot  partykamer.

 

 

Vandaag spelen we in de VOX in Wuhan. Een legendarische Chinese club. Iedere band die in China tourt, speelt ook in de VOX. Zo zien we posters hangen van This Will Destroy You en is  Laura Jansen hier ook geen onbekende. Vorige tour hebben we hier ook gespeeld en er hangt echt een goede vibe. Wuhan is een echte studentenstad en popmuziek is in China ook echt iets voor en door de jeugd. Oudere Chinezen zul je nooit tegen komen tijdens popconcerten.

Deze avond spelen The On Fires met ons en zij bijten het spits af. Tijdens hun show in Hot Cat (Beijing) hadden ze een drummer bij zich, maar deze is (met een aantal Lesoir cd’s) terug naar Los Angeles voor de tour repetities van Jane’s Addiction. Vanavond mag hun Macbook Pro voor drummer spelen.
 

Hun show was vet, super energiek en 150 chinezen staan al voor het podium helemaal uit hun dak te gaan. Dit wordt een goede avond! Tegen een uurtje of half elf is aan ons de beurt om alle handjes de lucht in te krijgen. Ondertussen staan een kleine 200 man binnen en de tent is echt broeierig warm. Ruben start de intro en de rest is historie, deze avond zullen we nooit meer vergeten.
 

Vandaag staat een zes uur durende treinreis op de planning naar Changzou. Vanavond spelen we in de YBTT Livehouse, een venue waar we ook vorige keer gespeeld hebben. Na uren Uno’en, Angry Birden en mini dutjes komen we aan op de plek van bestemming. Daar worden we opgewacht door de bareigenaar die ons naar het hotel brengt, alvorens we naar de club gaan voor de soundcheck. Aangekomen bij de venue zien we de poster van de vorige tour hangen en bij binnenkomst horen ons laatste album over de P.A.. Het podium is klein maar het geluid is weer om de vingers bij af te likken. Half tien is showtime en we zijn in een jolige bui. De mensen reageren weer superenthousiast en er wacht ons een lange aftershow met fotosessies en CD's signeren.