De 'avond' begint ’s middags in Weert, want om vier uur start het voorprogramma al. De Poolse prog-rockband Dianoya mag het spits afbijten. De gelijkenis met Riverside gaat bij deze band verder dan alleen nationaliteit. Ook de zang en klankkleur vertonen veel overeenkomsten. Hoewel het vorig jaar verschenen album 'Lidocaine' ook wat rustige, opbouwende nummers bevat, kiest de band er in Weert voor om vooral in te zetten op de stevigere nummers. Helaas evenaart Dianoya niet het niveau van Riverside. Evenmin weet de band een uniek geluid te brengen, maar met een publiek dat juist van Riverside houdt, kun je het natuurlijk niet helemaal verkeerd doen.
Na Dianoya is het de beurt aan de New Yorkse band Jolly. Onlangs bracht de band haar tweede album uit: 'The Audio Guide to Happiness (part 2)'. Het album had afgelopen najaar al gereed kunnen zijn, maar orkaan Sandy gooide roet in het eten. De studio van de band liep onder water. Mede dankzij de hulp van trouwe fans is Jolly er weer bovenop gekomen. Het publiek in Weert mag dus genieten van een live Audio Guide to Happiness. Bij 'audio guide' moet je niet denken aan rustgevende audiotherapie met walvisgeluiden. De meeste nummers die in Weert werden gespeeld, waren energieke rocknummers, soms neigend naar metal maar ook naar pop. “Jolly loves you” zo verkondigt de sympathieke frontman Anedale. Het publiek in De Bosuil blijkt de liefdesverklaring in ieder geval te beantwoorden met een groot applaus.
Omstreeks zes uur betreedt Riverside het podium. De bekende naam in de progwereld bracht dit jaar het album 'Shrine Of New Generation Slaves' (SONGS) uit. Ten opzichte van voorganger 'Anno Domini High Definition' is 'SONGS' een stuk rustiger en laat meer ruimte voor ballads. In Weert beperkt Riverside zich echter niet tot het laatste album. Zo worden zowel het opzwepende 'Volte-Face' als het ingetogen 'We Got Used To Us' gespeeld.
Meteen blijkt ook waarom Riverside zijn sporen meer dan verdiend heeft. Met gemak rijgt Riverside nummers van meerdere platen aan elkaar. Zanger en bassist Duda speelt solo’s op de basgitaar alsof het een leadgitaar is. Het geheel wordt ondersteund door de aangename keyboardklanken van Lapaj, die de band net iets extra’s geven.
Na een degelijke set en twee toegiften is het alweer half acht geweest. Voor de liefhebbers van het genre was het in ieder geval een geslaagde avond.