Megadeth zet geen thrash aan de straat

Na bijna drie decennia nog steeds bedreven en gedreven

Jörg de Groot, Antoine Bongers ,

Wat kun je beter doen dan op de bank zitten op donderdagavond? Juist; een flink potje 'schedelzwiepen' in het theater. Het theater? Jazeker want in Heerlen weten ze naast de theaterliefhebber ook de muziekfanaat naar binnen te trekken met een gevarieerd programma. Vanavond de eer aan een lid van de Big Four: Megadeth.

Dead Man's Curse krijgt de dappere taak om in de aardig gevulde Limburgzaal te openen.  Zwemen Layne Staley, strakke riffs en een pompende bas doen het 'm. Het lijkt een marketing slogan en dat is het misschien ook wel maar in de context van dit kwartet zijn het de juiste kernwoorden. De imposant grote frontman zweept het publiek op om de hoofden los te maken, flink te fistpumpen en in de stemming te komen. En dat laatste is aardig gelukt. De verwachting is dat we meer van deze mannen zullen horen in de nabije toekomst.

Terwijl de meeste bezoekers voorzien zijn van een biertje gaat het licht in de zaal uit en start het intromuziekje van 'Never Dead', een track van het meest recente album Th1rt3en. Enthousiasme alom blijkt uit de eerste biertjes die door de zaal vliegen: de zaal heeft er echt zin in.

Meest herkenbare muzikant van vanavond is frontman en gitarist Dave Mustaine. Het boegbeeld van de Californische thrash grootheid Megadeth, de formatie ontstaan na het gedwongen vertrek van de thrasher uit Metallica. Samen met bassist Dave Ellefson leden van het eerste uur, aangevuld met drummer Shawn Drover en gitaarvirtuoos Chris Broderick.

Mustaine is geen prater zo zal de rest van de avond blijken maar als 'Hangar 18', afkomstig van metal klassieker Rust in Peace, aangekondigd en uitgevoerd wordt, blijkt dat praten ook helemaal niet nodig is; een eerste hoogtepunt is een feit.

 

Gitarist Chris Broderick laat duidelijk aan het publiek merken dat ook hij er veel zin in heeft. Zijn virtuoze spel valt goed op en het lijkt hem gemakkelijk af te gaan Een waar genot om te beluisteren en qua virtuositeit zeker in de buurt van Marty Friedman te plaatsen.

De bijna 30 jaar dat Megadeth bestaat, met een kleine pauze vanwege een blessure van Mustaine, zijn alles behalve rustig geweest. Veel wisseling in de personele bezetting, opmerkelijke uitspraken van de frontman himself, rechtszaken en Mustaine's keuze om Born Again Christian te worden hebben gezorgd voor kleurrijke taferelen, soms fraai, soms absoluut niet. De constante factor gedurende deze drie decennia is echter de technisch hoogstaande thrash. En dat laatste is wat vanavond telt.

Ruim anderhalf uur heeft Megadeth nodig om de zaal af te matten en doet dat voornamelijk met de favorieten van Th1rt3en, Rust In Peace en Countdown To Extinction. Waardig afgesloten wordt er met 'Peace Sells' en 'Holy Wars... The Punishment Due'. Op naar huis maar wat kunnen die mannen nog steeds enorm thrashen.