Het is een interessante affiche; The Medics, landelijk onder aandacht vanwege clevere promotie en hun deelname aan de soundtrack van de game FIFA2012, en Audiofeel, vaak als veelbelovend bestempelde band uit het zuiden van Limburg. Toch lijkt een en ander aan het Sittardse publiek voorbij gegaan, getuige het in zeer bescheiden aantal aanwezige publiek. Een hele kluif om daar als band een goede show tegenover te zetten.
Aan Audiofeel de eer om het spits af te bijten. Na een wat moeizame start, loopt het viertal uit Landgraaf uiteindelijk toch lekker warm. Hoewel ik aanvankelijk wat moeite heb om mijn aandacht bij de muziek te houden, is het zanger David Plantaz die me er halverwege de set met de haren bijsleept. Zijn opvallende voorkomen roept herinneringen op aan ‘A Clockwork Orange’, zijn stemgeluid is al even opmerkelijk; het snijdt, het schuurt… het mag duidelijk zijn dat hier een uitermate sterke frontman aan het werk is. Helaas verbleekt de rest van de band er totaal bij.
Goed; tijd voor The Medics. Aan de podiumopstelling is al meteen te zien dat we hier met een band te maken hebben die ambitie heeft. Wat die ambitie precies behelst is nog even afwachten; De change-over duurt vrij lang, en met name in een zaal waar het met zó weinig publiek toch wat ongemakkelijk voelt, is dat geen pluspunt.
Meteen vanaf de eerste noten van het vijftal uit Utrecht is het duidelijk dat de band het meent. Wat precies is helaas een beetje onduidelijk. De muziek is soms wat ‘scheef’, het harmonieert niet helemaal en de band is, in ieder geval vandaag, niet erg tempo-vast. Daardoor wordt het allemaal wat rommelig. Toch blijft het niet alleen maar aan de oppervlakte steken, en heeft de muziek van The Medics echt wel de nodige diepgang. Het scheve, soms wat atonale karakter is een keuze. Dat kwartje valt nog eens extra op het moment dat de band een goedgekozen cover van The Smiths speelt. Alsof de band wil zeggen, néé, we zijn geen slap aftreksel van Hit Me TV of Go Back To The Zoo. Dat is ons hokje niet, dít is ons hokje.
Tijdens de set zijn er vier á vijf nummers waar het allemaal klopt. Dan hebben The Medics een zweem van echte klasse, uitstraling. De frontman draagt zijn rol met verve, maar ook de bassist en lead-gitarist nemen de band af en toe op sleeptouw. Het geeft de band een lekker brutale persoonlijkheid.
Om in een vrijwel lege zaal een goed feestje te bouwen is niet iedereen gegeven. Zanger Daniel Langeveld springt regelmatig over de monitors heen de zaal in… en dat is nou nét wat deze avond nodig heeft. Zoals hij al opmerkte aan het begin van het optreden “we hebben elkaar heel hard nodig vanavond”. Het dan als band tóch waarmaken vind ik erg knap.
The Medics zijn er nog lang niet, maar de band heeft de kwaliteiten en mentaliteit in huis om zich een plekje te verwerven in het club- en festivalcircuit.