Als opening van 'Heerlen Jazzt' blijkt Candy Dulfer & Band de ideale keuze. De zaal is helemaal vol en de sfeer zit er meteen goed in. Terwijl de band speelt, komt Candy het podium op. Gulle lach en de saxofoon in haar hand. Funky muziek zorgt er voor dat niemand stil kan staan. Candy laat haar saxofoon spreken terwijl Ricardo Burgrust (artiestennaam Phatt) en Monique Bakker (artiestennaam Moon Baker) de vocalen verzorgen.

In de cover 'New York' (Alicia Keys) komt dit geweldig samen. Tijdens 'Complicated Lives' spat het speelplezier van de band af. Ricardo zweept al rappend de zaal op en niemand kan stil blijven staan. Dan is het tijd voor een nummer van haar nieuwste album 'Crazy'. De jeugdige aanwezigen wordt even gevraagd om de oren dicht te houden. De tekst is nogal sexy en dat verklaart de titel 'Please Don't Stop'. Het door gitarist Ulco Bed geschreven 'No End' komt ook van het nieuwe album. Met een prachtige gitaarsolo krijgt hij de aandacht die hij verdient. Al meer dan twintig jaar speelt hij in Candy's band. Ook een eerbetoon aan Prince ontbreekt vanavond niet. Candy laat haar bewondering voor hem blijken en vertelt dat hij 'Party All Night Long' speciaal voor haar geschreven heeft. Het nummer is een en al funk en plotseling verschijnt Candy met haar saxofoon spelend in het publiek. Hoezo jazz is statisch? Candy bewijst het tegendeel. Jazz is tegenwoordig helemaal in en combineert perfect met funk.

Als laatste komt het bekende 'Pick Up The Pieces' aan de beurt. Een improvisatie met drummer Oscar Kraal volgt. De publieke honger is echter nog niet gestild en men vraagt massaal om een toegift. Deze komt al snel en begint met een sexy groove. Candy vertelt dat artiest zijn ook eenzaam kan zijn. Als ze iemand wil versieren doet ze dit met haar saxofoon. Al flirtend met het publiek doet ze dit voor. Menigeen voelt zich aangesproken.

Na afloop volgt nog een drukke signeersessie. Candy neemt voor iedereen rustig de tijd en blijkt niet alleen mooi te zijn maar ook nog eens supersympathiek.