Het lijkt op voorhand een beetje tegenstrijdig: het funky en swingende New Cool Collective in de underground sfeer van poppodium Fenix te Sittard. Nagenoeg blijkt niets minder waar…
Benjamin Herman, de ‘frontman’ van het achttal en altijd strak in het pak, verteld ons gelijk dat vanavond vooral nieuw werk zal worden gespeeld, afkomstig van het album ‘Eighteen’. Volgens de band zelf is het tijd voor een feestje, naar aanleiding van het achttienjarige bestaan van het collectief.
Het wordt dan ook gelijk duidelijk hoe deze mannen zich al zo lang staande kunnen houden als band zijnde. Loyaliteit en wederzijdse waardering springen expliciet in het oog tijdens het optreden. Mooi om te zien is dat, bij een uitgesponnen solo van drummer Joost Kroon, de twee percussionisten als kleine kinderen staan te kijken wat hij er deze keer van zal bakken. Ook Anton Goudsmit, de charmante gitarist van het stel, maakt indruk met zijn spel. Bij een solo schreeuwt hij precies uit wat hij speelt, waardoor hij de mensen voor het podium achterlaat in een plas met speeksel. Daarnaast zijn ook toetsenist Willem Friede, percussionisten Jos de Haas en Frank van Dok, bassist Leslie Lopez en trompettist David Rockefeller in perfecte vorm én gezegend met een opgewekt humeur.
Het New Cool Collective draagt een nummer op aan Jules Deelder, brengt een ode aan een Engelse pub die ze over twee weken weer gaan bezoeken en eert vooral de lust en euforie die muziek voort kan brengen. Het is mooi om te zien dat de top van de Nederlandse jazz en funk zich niet te groot voelt om in het ‘verre zuiden’ te spelen. Benjamin Herman benadrukt nog maar een keer dat zonder ons, de toeschouwers, het New Cool Collective niet kan bestaan. ‘’Bij ons eerste optreden, achttien jaar geleden, kwamen ongeveer drie mensen kijken. Bij het tweede ook. Het derde ook. En kijk eens waar we nu staan!’’
Wij Limburgers mogen hartstikke trots zijn op de Fenix. Muziek als dit mogen ze nog heel lang naar Sittard blijven halen. Wij Nederlanders mogen enorm trots zijn op het New Cool Collective zijn. Het swingt, het plezier spat ervan af en je kunt niet anders dan met een enorme glimlach de show verlaten. De conclusie luidt: ’’Het New Cool Collective is nog steeds een Cool Collectief, het nieuwe is er al achttien jaar vanaf.’’