Vooraf het optreden verzorgen Colossa en de Australische band Tracer het voorprogramma. In de zaal zijn veel mensen te zien met papieren kroontjes van Royal Republic. Het publiek is erg divers, want naast Nederlanders zijn er ook Duitse en Belgische fans van de partij.

Vooraan is de spanning te snijden. De jonge meisjes die aan het podium staan vastgeketend kunnen niet wachten om hun Zweedse helden te zien. Wanneer het intro klinkt en de bandleden het podium betreden zwaaien een aantal mensen op de voorste rij met Zweedse vlaggen. 'We Are The Royal' wordt ingezet, waarmee de band het publiek direct laat zien met wie ze te maken hebben. Royal Republic maakt alternatieve rock (and roll) in het straatje van Danko Jones en Metallica, maar dan met een vette knipoog.

Vanaf de eerste tonen wordt er niet stilgestaan in de zaal. Toch is het een kwestie van de kat uit de boom kijken, want bij het vijfde nummer van de set, 'Underwear', gaat het pas officieel los. Zowel publiek als band zijn wakker, want Royal Republic krijgt het publiek volledig mee. Wanneer er een kruk wordt neergezet en de akoestische gitaren tevoorschijn komen lijkt het erop dat het tempo in één klap naar beneden geschroefd wordt. De band brengt akoestische versies van 'Walking Down The Line' en 'I Must Be Out Of My Mind', die zeer verrassend zijn en ondanks de akoestische gitaren houden ze het tempo er prima in. Laatstgenoemde nummer wordt in een totaal ander jasje gestoken en heeft zelfs een beetje weg van folk/country, waardoor je bijna zou willen linedancen. Om een linedancende Nieuwe Nor te vermijden spelen ze een stukje van Metallica's 'Seek And Destroy' en komen de elektrische gitaren weer tevoorschijn. Bassist Jonas Almé neemt de plek van de frontman in en laat zien dat de stempel 'rustige bassist' in dit geval niet van toepassing is. Hij steelt met zijn Lemmy stem de show met zijn cover 'Ace Of Spades' van Motörhead.

De laatste kans om je te bezeren in de pit kan tijdens 'Full Steam Spacemachine'. Geen teddyberen en slipjes op het podium, wel vier Zweden die het publiek weet te bespelen. Wel gebrek aan spontaniteit, maar wat wil je als je al maanden op tour bent. Met sterke nummers en pas één album heeft de band een mooie toekomst in het vooruitzicht.