Death Letters en Face Tomorrow werden vooraf aangekondigd als ‘double bill’ met als voorprogramma The Motion. Na het afzeggen van laatstgenoemde band, werd helaas voor een verkeerde volgorde gekozen. 

Ondanks de leuke line-up en de zachte prijs voor twee gerenommeerde bands is de zaal nog niet voor de helft gevuld. Perron55 heeft in haar programmering de laatste jaren een positieve ontwikkeling in variatie doorgemaakt. Dit wordt helaas nog niet altijd beloond met grote bezoekersaantallen. Waarschijnlijk is dit een strijd van de lange adem, maar het Venlose poppodium is zeker op de goede weg. 

Gezien de veel langere reputatie van Face Tomorrow is het verrassend dat zij de avond openen. De Rotterdammers hebben sinds hun tot dusver succesvolste periode bezettingswisselingen op bass en lead gitaar gehad. Met de deelname van Jelle Schrooten aan de zoektocht naar een nieuwe zanger voor Di-rect leek het zelfs even of de band definitief ophield te bestaan. Maar Schrooten stapte uit de wedstrijd om vol voor Face Tomorrow te gaan, wat absoluut de juiste keuze is gebleken. Met een stemmig intro betreden ze het podium, waarna ze de zaal meteen bij de strot pakken om vervolgens niet meer los te laten. Na een overtuigende uitvoering van ‘The Fix’, de eerste single van hun laatste album krijgen ze de handen al stevig op elkaar. Na drie nummers klaagt zanger Jelle over een kikker in de keel, die ook verderop in het optreden nog niet weg is. Tijdens de nummers merkt het publiek hier niets van. De hele band geeft op een enkel rustig stuk na vol gas. Met name het gruwelijk strakke drumwerk van Sjoerd van der Knoop valt op. Wanneer aan het publiek wordt gevraagd wie het nieuwe album heeft blijkt dit slechts een persoon in de zaal te zijn. Na het optreden zal dit snel veranderen. Ook de fans van de eerdere albums kwamen aan hun trekken. ‘My world within’ is door de band op een mooie manier in een nieuw jasje gestoken en met ‘Sign up’ en ‘Worth the wait’ kon ouderwets worden meegeschreeuwd. Face Tomorrow verdient na een periode van wat strubbelingen weer een groter publiek. 

Afsluiter van de avond is het uit dezelfde omgeving afkomstige Death Letters. Het volume wordt flink opgeschroefd en de nummers worden technisch vaardig gebracht. Het duo bezit wat dat betreft absoluut kwaliteit. Niet voor niets krijgt hun laatste album Post-Historic overwegend positieve recensies en tourde de band dit jaar al door Europa en de Verenigde Staten. Om als waardig afsluiter te fungeren is echter meer nodig. Interactie met het publiek is er nauwelijks. Midden in het optreden complimenteert de band het publiek voor het fijne luisteren. Dit is in Venlo wel eens anders, dus dat mag zeker ook wel eens worden gezegd. Verder vallen er tussen de nummers door tijdens het stemmen van de gitaar meestal stiltes. Ook lijken drummer en zanger/gitarist ieder met hun eigen kunstje bezig te zijn. Hierbij gaan ze wel helemaal los. Af en toe kabbelen de nummers maar een beetje voort en als zanger Duende tijdens zijn zoveelste lange uithaal alweer zijn tong uitsteekt gaat dit een beetje vervelen. Als voorprogramma zou de band een ruime voldoende krijgen, als headliner nog niet.