Het van origine uit Londen afkomstige My Propane, maar tegenwoordig gesetteld in Nederland vlamde en doseert de muziek op het juiste moment. Jammer genoeg was er op dat moment niet veel publiek in de grote tent.
Leonard treedt op in een halfvolle Amicitent. Deze gitarist, singer songwriter uit Heerlen heeft een aantal muzikanten waaronder de zangeres/percussioniste Susanne Bais om zich heen verzameld. De muziek is geïnspireerd door Maroon 5, beetje jazzy pop. Lekkere muziek voor een lazy sunny afternoon.
Broken Glass Heroes laat duidelijk horen waar de inspiratie vandaan komt. The good vibrations druipen van het podium. Na technische problemen met een van de versterkers lieten de Broken Glass Heroes de psychedelische sound ter volle faveure de spakers uit knallen gaat ook onverschrokken in zee met meerstemmig gezongen Beatle-sound liedjes, rauwe countryklanken of psychedelica die lekker lang nagalmt. Lekker rauw. Alleen, waarom zo vaak met de rug naar het publiek?
Pavarana, op 23 april nog de winnaar van de Kunstbende, speelde hun eerste festival vol verve. Deze jonge gasten laten echter wel erg denken aan DeWolff. Misschien door dezelfde muziekstijl, dezelfde uiting, de iets jongere leeftijd? Het klinkt lekker psychedelisch, maar laat het altstublieft geen verdere kopie worden.
Is dat niet het kleine broertje van Giel Beelen op het podium? Nee, Lola Kite is een driemans formatie die onlangs zijn uitgeroepen tot Serious Talent. De dansbare synthpop van Lola Kite doet in eerste instantie denken aan back to the eighties and then back to the future. Prikkelend en poppy electropop. Lola Kite is eindelijk een aanwinst voor de Nedrlandse muziekscene.
The Van Jets, glamgaragerock uit het Vlaamse Oostende. Na eerder op het hoofdpodium van o.a. Werchter en Pukkelpop te hebben gestaan doen The Van Jets Brookpop aan. Wanneer komen the Van Jets op gang? Het lijkt maar te duren. Bij 'The Future' lijken the Van Jets de smaak te pakken te hebben. Nadien springt Verschaeve het publiek nog in. Een toffe retestrak en routinematige band.
Het meest opvallende van het festival was het Maastrichtse Sparrow Falls. In de volle Amiciatent liet Sparrow Falls direct horen waar ze voor staat. Punkrock zoals het behoort te zijn. Ronkende bas, schreeuwende gitaar, keyboards met vallende ziekte en rammende drums. Sparrow Falls slaagt erin waar andere bands tot op dat moment nog niet echt lukte: de tent vanaf het begin volledig meekrijgen. Na het laatste nummer vraagt zanger Merijn Verhees, die als een wilde op het podium tekeer gaat, voor nog twee nummers. Na het eerste nummer komt echter een medewerker van Brookpop het podium opgevlogen om de microfoon uit de handen te rukken. Mintzkov moest beginnen. Waarom moet een fantastisch optreden zo eindigen.
Een volledig op elkaar ingespeeld Mintzkov sluit Brookpop 2011 af. Een beetje van dEus, een beetje van de Pixies en een beetje van Smashing Pumkpins. Zelfs de bezetting doet aan de Smashing Pumpkins denken. Een langzaam op gang komend Mintzkov leek het af te doen als een verplicht nummer. Bassiste en backgroundvocalist Lies Lorquet leek er in eerste instantie geen zin in te hebben. Met de ruige rockgeluiden, de stevige wall of gitaarsound en de melodie staat ieder nummer als een dijk. Die tegenstelling is kenmerkend voor Mintzkov, Het is een te perfect gestroomlijnd optreden. Er klinken geen foutjes waardoor het lijkt alsof ze niet het uiterste laten horen. Maar goed was het zeker! Met het toegift 'Putain Putain' geeft Mintzkov een eerbetoon aan een van de meest inspirerende bands uit België, TC Matic.
Typerend, maar terecht dat de twee headliners Vlaamse bands zijn. The Van Jets en Mintzkov laten de Vlaamse leeuw brullen waarmee duidelijk is dat België met kwaliteitsmuziek Nederland met verve verslaat. Brookpop heeft de potentie om door te groeien. Geen echt heel grote namen, maar dat mag de pret niet drukken. De onverwachte uitschieter van Brookpop 2011? Sparrow Falls. Volgend jaar weer?