Voorzien van illustere bijnamen als 'The Bow-Tie', 'Sweaty Knees', 'I Treat My Girls Like My Curls' en 'Freak' spelen de mannen van The Dying Hippo’s komende zondag in de finale van Nu of Nooit 2011. De band is tijdens een vakantie in Tsjechië ontstaan uit ex-leden van Maze. De naam heeft trouwens een directe link met het festival waarop de band hoopt te spelen. Ingo over deze link: “We zaten tijdens Pinkpop op het gras, toen één of andere Tukker langskwam en vroeg: “Zijn jullie een clubje of zo”. Ons antwoord was: “We zijn een vereniging”. Op de vraag wat voor een soort vereniging dan, antwoordden we “een badminton vereniging”. Vervolgens vroeg de Tukker naar de naam. Toen zei iemand direct: 'The Dying Hippo’s'. Zo is de naam ontstaan”. Op de vraag naar een omschrijving van hun muziek, verteld Ingo vervolgens: “Ik denk dat de recensent van de voorronde deze precies heeft omschreven. We houden van Jon Spencer en de zanger is echt fan van David Bowie. Het is garage punk, doorspekt met analoge elektronica, het rammelt bewust. Hij heeft het echt begrepen! Tijdens het schrijven van nummers strippen we eerst alles, gaan terug naar de basis, een leuk rifje, een leuk akkoord, niet te moeilijk, iets wat blijft hangen. Het is geen commerciële gedachte, maar iedereen moet het goed vinden. Je vindt het dus cool of niet, er is geen middle of the road. Het moet gewoon lekker en een beetje geil zijn”
Waarom is het terecht dat The Dying Hippo’s in de finale spelen?
“Als je deze vraag aan onze zanger had gesteld, zou hij zeggen “We zijn de beste band ter wereld“. Dit omdat we dit altijd antwoorden, we hebben daarmee de discussie gepareerd. Ik denk en ik ben dat nu pas, nu we in de finale staan, gaan realiseren dat het komt omdat we iets unieks hebben. Het is rauw, energiek, strak en alle muzikanten zijn serieus met hun instrument bezig. De teksten zijn doorspekt met sex, omdat iedereen hier over nadenkt. Het is zeker geen gimmick, misschien wel begonnen als, maar we denken er echt wel over na. Een heleboel mensen denken dat we apelazerus op het podium staan, maar we drinken bewust geen druppel. Bij The Dying Hippo’s zijn we gewoon onszelf. We trekken het wel in het extreme, maar we blijven onszelf. We doen ook grappen op het podium, gedoseerd natuurlijk, maar het is hoe we zijn. We zijn vrienden en hebben gewoon fun op het podium”.
Wat kunnen we van The Dying Hippo’s verwachten in de finale?
“Kijk, voor ons geldt “Take it or leave it, geen compromissen”. We hoeven niets speciaals te verzinnen om er bovenuit te komen want ik denk dat we al iets unieks hebben. We spelen wel af en toe met een saxofonist maar ik weet nog niet of we deze gaan inzetten. Deze sax speelt overigens complete chaos, geen melodie, dan gaat het alle kanten op. We hebben geen verwachting voor de finale en als ik eerlijk ben hadden we deze ook niet voor de voorronde. Natuurlijk speel je met de mogelijkheid om door te gaan in je achterhoofd, maar ik vond Madi was toch wel mijn favoriet van de avond”.
Met welke andere band had The Dying Hippo’s graag in de finale gestaan?
“Lambshade hadden we wel in de finale verwacht. Die jongens zijn finalist van Jonge Helden geweest en ik heb toen dat eerste cd’tje met hun opgenomen. Ik vind de nieuwe cd te gek en ben ook naar hun release show geweest. Die gaan er ook echt voor, daar heb ik respect voor. Ik denk dat ze ook iets unieks hebben. Ze doen dingen die ik niet zou kunnen, maar ook niet zou willen. Ik denk dat ze volgend jaar wel een kans maken om Nu of Nooit te winnen”.
Hoe zou het ideale Pinkpop moment van The Dying Hippo’s er uitzien en bij welke band staan jullie zelf vooraan?
“Als we voor achtduizend mensen staan en de helft zingt: “I wet my bed, sex in my head”. Dan hebben we denk ik het hoogtepunt wel bereikt. Het is de enige zin van het nummer, dus dat moet wel blijven hangen bij het publiek. Dat is wel weer typisch iets voor ons. Veel bands zijn zo van de lyrics, wij hebben zoiets, het klinkt lekker en het past bij ons en hoe we denken. Op de vraag, waar sta je zelf vooraan? Tja, A Perfect Circle, dat is mijn heldenband! Tool is cool, maar soms te heavy. A Perfect Circle kan ik echt opzetten, naar luisteren en genieten van de manier waarop het gedaan is. Ze zijn weer aan spelen, dus ik hoop echt dat ze op Pinkpop komen. Dat zou echt te gek zijn, daar zou ik ook gewoon veel geld voor neerleggen. Als The Dying Hippo’s staan we natuurlijk vooraan bij invloeden als Jon Spencer, David Bowie en Soulwax. Als ik verder denk aan bands dan denk ik ook direct aan Transpunk (winnaar van Nu of Nooit in 1996): A Perfect Circle meets Alice in Chains! Ze doen al heel veel jaren niets meer maar als die zouden spelen, dan zou ik echt wel vooraan gaan staan”.
Waarom moeten we The Dying Hippo’s ook na de finale in de gaten blijven houden?
“We hebben nagedacht over de toekomst en hiervoor een plan opgezet. Wij zijn van mening dat je moet investeren in het spelen buiten Limburg. Dat is ook de insteek van Sungrazer geweest. Ik denk dat de route die zij hebben gekozen de beste is. Als we zouden winnen dan zullen we dat gebruiken om buiten Nederland aan het spelen te komen. We willen op coole plekken spelen, natuurlijk wel zorgen dat we blijven spelen en er niet twee maanden uitliggen, want dan zijn de mensen ons vergeten. Als het een goede plek is hebben we er overigens geen moeite mee om voor zes mensen en de geluidsman te spelen. We hebben bijvoorbeeld een aanbod gekregen om een slaapkamerconcert te doen in Antwerpen, dat is natuurlijk fantastisch. Je hebt natuurlijk niet altijd de luxe om alleen coole dingen te doen, maar je kunt Pinkpop wel gebruiken om dingen voor elkaar te krijgen. Je moet daarbij kijken naar de scène. Bij The Dying Hippo’s richten we ons op België en Frankrijk. In Frankrijk heb ik al veel connecties en België is geschikt omdat die gewoon veel meer openstaan voor en veel meer kansen bieden aan onbekende bands. Ook Duitsland is trouwens geschikt met hun techno en electro scène. Luik is dat ook overigens. Let maar op, Luik wordt het nieuwe Berlijn, een verrotte stad in ontwikkeling, goedkope woningen, ateliers, kunstenaars en daardoor veel creativiteit. Met betrekking tot labels ligt onze focus ligt op kleinere, die moeten namelijk hard werken om hun broek omhoog te houden. De nieuwe media heeft ervoor gezorgd dat zij een veel groter potentieel hebben gekregen en ze zijn makkelijker te bereiken”.
Waarom is het terecht dat The Dying Hippo’s in de finale spelen?
“Als je deze vraag aan onze zanger had gesteld, zou hij zeggen “We zijn de beste band ter wereld“. Dit omdat we dit altijd antwoorden, we hebben daarmee de discussie gepareerd. Ik denk en ik ben dat nu pas, nu we in de finale staan, gaan realiseren dat het komt omdat we iets unieks hebben. Het is rauw, energiek, strak en alle muzikanten zijn serieus met hun instrument bezig. De teksten zijn doorspekt met sex, omdat iedereen hier over nadenkt. Het is zeker geen gimmick, misschien wel begonnen als, maar we denken er echt wel over na. Een heleboel mensen denken dat we apelazerus op het podium staan, maar we drinken bewust geen druppel. Bij The Dying Hippo’s zijn we gewoon onszelf. We trekken het wel in het extreme, maar we blijven onszelf. We doen ook grappen op het podium, gedoseerd natuurlijk, maar het is hoe we zijn. We zijn vrienden en hebben gewoon fun op het podium”.
Wat kunnen we van The Dying Hippo’s verwachten in de finale?
“Kijk, voor ons geldt “Take it or leave it, geen compromissen”. We hoeven niets speciaals te verzinnen om er bovenuit te komen want ik denk dat we al iets unieks hebben. We spelen wel af en toe met een saxofonist maar ik weet nog niet of we deze gaan inzetten. Deze sax speelt overigens complete chaos, geen melodie, dan gaat het alle kanten op. We hebben geen verwachting voor de finale en als ik eerlijk ben hadden we deze ook niet voor de voorronde. Natuurlijk speel je met de mogelijkheid om door te gaan in je achterhoofd, maar ik vond Madi was toch wel mijn favoriet van de avond”.
Met welke andere band had The Dying Hippo’s graag in de finale gestaan?
“Lambshade hadden we wel in de finale verwacht. Die jongens zijn finalist van Jonge Helden geweest en ik heb toen dat eerste cd’tje met hun opgenomen. Ik vind de nieuwe cd te gek en ben ook naar hun release show geweest. Die gaan er ook echt voor, daar heb ik respect voor. Ik denk dat ze ook iets unieks hebben. Ze doen dingen die ik niet zou kunnen, maar ook niet zou willen. Ik denk dat ze volgend jaar wel een kans maken om Nu of Nooit te winnen”.
Hoe zou het ideale Pinkpop moment van The Dying Hippo’s er uitzien en bij welke band staan jullie zelf vooraan?
“Als we voor achtduizend mensen staan en de helft zingt: “I wet my bed, sex in my head”. Dan hebben we denk ik het hoogtepunt wel bereikt. Het is de enige zin van het nummer, dus dat moet wel blijven hangen bij het publiek. Dat is wel weer typisch iets voor ons. Veel bands zijn zo van de lyrics, wij hebben zoiets, het klinkt lekker en het past bij ons en hoe we denken. Op de vraag, waar sta je zelf vooraan? Tja, A Perfect Circle, dat is mijn heldenband! Tool is cool, maar soms te heavy. A Perfect Circle kan ik echt opzetten, naar luisteren en genieten van de manier waarop het gedaan is. Ze zijn weer aan spelen, dus ik hoop echt dat ze op Pinkpop komen. Dat zou echt te gek zijn, daar zou ik ook gewoon veel geld voor neerleggen. Als The Dying Hippo’s staan we natuurlijk vooraan bij invloeden als Jon Spencer, David Bowie en Soulwax. Als ik verder denk aan bands dan denk ik ook direct aan Transpunk (winnaar van Nu of Nooit in 1996): A Perfect Circle meets Alice in Chains! Ze doen al heel veel jaren niets meer maar als die zouden spelen, dan zou ik echt wel vooraan gaan staan”.
Waarom moeten we The Dying Hippo’s ook na de finale in de gaten blijven houden?
“We hebben nagedacht over de toekomst en hiervoor een plan opgezet. Wij zijn van mening dat je moet investeren in het spelen buiten Limburg. Dat is ook de insteek van Sungrazer geweest. Ik denk dat de route die zij hebben gekozen de beste is. Als we zouden winnen dan zullen we dat gebruiken om buiten Nederland aan het spelen te komen. We willen op coole plekken spelen, natuurlijk wel zorgen dat we blijven spelen en er niet twee maanden uitliggen, want dan zijn de mensen ons vergeten. Als het een goede plek is hebben we er overigens geen moeite mee om voor zes mensen en de geluidsman te spelen. We hebben bijvoorbeeld een aanbod gekregen om een slaapkamerconcert te doen in Antwerpen, dat is natuurlijk fantastisch. Je hebt natuurlijk niet altijd de luxe om alleen coole dingen te doen, maar je kunt Pinkpop wel gebruiken om dingen voor elkaar te krijgen. Je moet daarbij kijken naar de scène. Bij The Dying Hippo’s richten we ons op België en Frankrijk. In Frankrijk heb ik al veel connecties en België is geschikt omdat die gewoon veel meer openstaan voor en veel meer kansen bieden aan onbekende bands. Ook Duitsland is trouwens geschikt met hun techno en electro scène. Luik is dat ook overigens. Let maar op, Luik wordt het nieuwe Berlijn, een verrotte stad in ontwikkeling, goedkope woningen, ateliers, kunstenaars en daardoor veel creativiteit. Met betrekking tot labels ligt onze focus ligt op kleinere, die moeten namelijk hard werken om hun broek omhoog te houden. De nieuwe media heeft ervoor gezorgd dat zij een veel groter potentieel hebben gekregen en ze zijn makkelijker te bereiken”.