Het Rock 17 festival is een festival dat laat zien dat Limburg bol staat van muzikaal talent. En voor deze zaterdag stonden er een aantal leuke bands op het het programma, die de Azijnfabriek en omgeving wel even wakker zouden schudden. Toppunt van de avond was natuurlijk het live-debuut van Kill Ferelli. Kelly (ex-SAT2D) en Punto (Viberider, ex-Dreadlock Pussy) samen in één band. Dat was een debuut dat niet veel mensen wilden missen.
Dogday Revolt mocht het festival openen. Voor weinig publiek, want een aanvangstijd van 19:00 uur verwacht je niet snel. Veel mensen kwamen daar dan ook pas laat achter. Het gevolg was een uurtje vertraging. Maar daar liet deze band zich niet door uit het veld slaan. Zelfs het matige geluid in het begin overwonnen ze daarna met hun muziek. Onder het mom van "Je kunt het wiel niet opnieuw uitvinden, maar wel sneller laten draaien" vult een heerlijke mix van rock, stoner en grunge de Azijnfabriek. Opvallend is de vrouwelijke drummer. Dat zie je niet heel erg vaak, en vooral niet eentje die er flink op los slaat. Petje af voor deze jongedame.
The Four Tree Society is een band die al sinds 2003 bestaat. Na een periode van rust zijn de mannen er weer helemaal klaar voor. Ze hebben weer nieuwe nummers geschreven en staan te popelen om het publiek te overvallen met hun muziek. En dat doen ze dan ook in de Azijnfabriek. De stoner druipt er op een heerlijke manier van af. Het is moeilijk om je niet te laten meeslepen door de stevige gitaar-riffs, ondersteund door een heerlijke diepe bas en fanatieke drums. De vrij hoge stem van de zanger is een mooie aanvulling op de donkere sound. Het maakt het helemaal af. Het is alleen jammer dat de zanger zich niet goed een houding weet te geven op het podium, waardoor de interactie met het publiek wat minder is. Maar daardoor wordt de muziek zeker niet slechter.
Sparrow Falls is al een oude bekende in de Limburgse muziekwereld. Sinds 2005 voorzien zij de verschillende podia in Nederland al van hun heerlijke mix van rock, en punk. Vanavond zorgen zij voor de overgang van onvervalste stoner van de twee voorgaande bands naar keiharde rock van wat na hun komen gaat. De stijlen wisselen elkaar in hoog tempo af, wat zorgt voor een explosie van energie op het podium. De mix van de verschillende stijlen is verrassend en pakt wonderbaarlijk goed uit. Als je daarbij ziet hoe zanger Merijn op het podium tekeer gaat, dan kun je niet anders concluderen dat dit een goed optreden was.
Clock is de eerst echte rock band van de avond. Zij mogen het podium en de zaal als laatste opwarmen voor Kill Ferelli. En dat doen ze goed. De afgelopen twee jaar groeit deze band alleen maar. De nummers passen perfect in elkaar. Snelle rock nummers worden afgewisseld met wat langzamere nummers op een manier dat je bijna niet merkt dat het tempo flink gedaald is. Ook de opbouw van de nummers is goed. Ze werken werken bij ieder nummer naar een heerlijk climax toe. Clock is echt enorm verbeterd. Een genot om naar te kijken en om naar te luisteren.
Inmiddels is de Azijnfabriek goed volgelopen. Er moet wel iets speciaals staan te gebeuren. Zoveel Limburgse muzikanten in één zaal die niet hoeven op te treden; het lijkt wel de laatste voorronde van Nu Of Nooit. De voorronde waar de finalisten bekend gemaakt worden en de meeste artiesten van de eerste vier ronden ook aanwezig zijn. We zien bandleden van Lesoir, Revamp, Fisk, Sungrazer en nog meer muzikanten die we vaker in Limburgse bands hebben zien spelen.
Natuurlijk komen ze allemaal af op het live-debuut van 2011: Kill Ferelli. Een samenwerking tussen Kelly Kockelkoren en Punto. Na hun samenwerking in Viberider en een akoestisch uitstapje op Wesummerbreeze afgelopen zomer, hebben ze een nieuwe band samengesteld.De eerste nummers zijn af en zijn ze klaar om dit live te laten horen. En daar wil iedereen, die beide muzikanten kent, maar al te graag bij zijn. Natuurlijk worden ze luid begroet door het publiek in de Azijnfabriek. Iedereen is reuze benieuwd hoe Kelly en Punto live klinken. Aangevuld met bassist Rob van Liempt (Liftid) en drummer Roy Moonen (o.a. ex- Born From Pain) beginnen ze aan een stevige set die zijn weerga niet kent. Van het begin af aan knalt de snoeiharde rock door de Azijnfabriek. Het klinkt als Kelly, maar dan met de invloeden van Punto, waardoor de nummers iets extra's krijgen en je niet wilt dat een nummer klaar is. De band zelf gaat ook compleet los. Het podium wordt volledig gebruikt door Punto, Kelly en Rob. Roy is zo enthousiast aan het drummen dat de stokken af en toe door de zaal vliegen. Het is gewoon af. Dit is waarschijnlijk precies zoals Kill Ferelli bedoeld is. En Kelly kunnen we vanaf nu een echte rock-bitch noemen.