Voorafgegaan aan het alternatieve popfestival van het Heuvelland, was er Bokpop Hiphop met acts als Het Verzet, De Nachtploeg, Keizer en Fresku. Naar horen zeggen was dit een gezellige aangelegenheid met een paar honderd jongeren die uit hun dak gingen op de beats van diverse hiphop-acts.

Op zondag druppelt het theater langzaamaan vol om uiteindelijk het bordje ‘uitverkocht’ op te mogen hangen. Little Trouble Kids is een noisepopduo uit België. Door het instrumentarium dat ze gebruiken zou je het kleinkunst kunnen noemen; een overstuurde akoestische gitaar, schreeuwende stemmen en een houten kist waar met hakken op wordt gestampt. Het rammelt aan alle kanten maar het schijnt te mogen bij dit soort muziek à la TingTings. Niet echt spannend voor 45 minuten lang. Little Trouble Kids bedankt voor de goede atmosfeer en mooie omgeving.

Dolf Jansen praat het gehele festival aan elkaar en schroomt zich niet om deze of gene in de maling te nemen. Zo ‘veilt’ hij de drumkits van de bands en zet een meneer in feloranje shirt in de schijnwerper. Deze heer draagt ook nog eens een groene pet en is dus bijna een stoplicht, deelt Dolf mede.

Na een redelijk lange ombouw stapt de zevenmans formatie Bastian het podium op. Ze maken een mix van fuck en bluesgitaarrock waarbij veel stemvervorming wordt gebruikt. Een leuke band voor op de achtergrond, wat blijkt uit het feit dat het publiek vrolijk verder kleppert. Pas bij het voorlaatste nummer, hun hit ‘You’ve got my love’, begint een enkeling iets losser te komen en wordt er voorzichtig meegedeind. De laatste song gaat de mist in door een verkeerde aftelling en de band zet opnieuw in waarna er de vaart ingezet wordt.

Vervolgens speelt de Belgische indie-rockband Intergalactic Lovers met hun typische Belgenpop die doet denken aan onder andere PJ Harvey. Helaas zonder de dynamiek en uitstraling die deze diva wel heeft. De band speelt goed en de zangeres beschikt over een volle stem maar er valt weinig tot niks te beleven.

Ondertussen heeft het een beetje geregend en wordt er vertelt dat er later op de dag nog een bui is voorspeld, maar deze blijft gelukkig uit. Het zonnetje breekt weer door, de regenjassen gaan weer uit en de paraplu’s worden ingepakt. De volgende band staat inmiddels klaar en is niet Chef'Special (door ziekte van de zanger afgezegd) maar Rigby. Deze Utrechtse band heeft het afgelopen jaar al veel bereikt waaronder huisband bij De Wereld Draait Door, 3FM Megahit, Serious Request Theme met ‘One Song’ en vaste support van de clubtour van Moke en support van Kaiser Chiefs. De naam is te danken aan ‘Eleanor Rigby’, dat één van de grote hits van The Beatles was. De sfeervolle dansbare rock wordt enthousiast en energiek gebracht door een jonge band die er duidelijk blij mee is op Bokpop te mogen staan.

Het openluchttheater begint goed vol te lopen en de aanwezigen lijken hun danspassen en energie nog even te bewaren voor de afsluiter van deze editie. Maar eerst is er nog de uit Amerika afkomstige slidegitaarspelende eenpersoonsband genaamd Bob Log III. Ondergetekende heeft hem al eens mogen aanschouwen een aantal jaren geleden ergens in België en is altijd bijgebleven. Bob Log III heeft een aparte verschijning met een menselijk kanonskogelpak en een pilotenhelm welke gekoppeld is aan een telefoonontvanger waardoor zijn handen en voeten vrij zijn om middels gitaar en drums een stevige partij delta-blues te spelen. Eenvoudig maar wel doeltreffend; het publiek komt eindelijk los en is opgewarmd voor de knaller van de avond.

Dat is het uit België afkomstige Triggerfinger, de 3-koppige wals die onvervalste vettige rock produceert. Triggerfinger knalt en is ruig, vuig, hard, zacht, helder, strak, pakkend en overtuigend. Verder vallen hier geen woorden over te zeggen. Als je er niet bij was, heb je iets gemist. De altijd charmante zanger en gitarist Ruben Block bedankt het publiek en de voorgaande bands en deelt mede dat het erg fijn is om op deze mooie locatie te mogen spelen. Op naar Bokpop 2012.