Naast het hoofdpodium is er vandaag ook een jampodium, waar niet-muzikanten in ongeveer twintig minuten een nummer leren en performen. Kinderen kunnen zich laten schminken en er is een silent disco in de grote gele schoolbus van Bazz. Voor ieder wat wils vandaag.
 
Traditiegetrouw opent een band met roots uit Stramproy het festival. The Scoop mag daarom het spits afbijten. Daarna is het de beurt aan Kill Ferelli. De band bestaat onder andere uit bandleden die eerder in bands als SAT2D, Viberider en Dreadlock Pussy hebben gespeeld. De band opent met het nummer 'Devilzone' en de mensen die zangeres Kelly Kockelkoren nog niet kennen, maken kennis met haar krachtige stemgeluid. Veel mensen staan tijdens het optreden te schuilen bij de tent (wat overigens een echte must is vandaag in verband met de regen), maar bij Kill Ferelli spat het vuur ervan af. Een optreden op hoog niveau. Zowel nummers die ze de speakers uit knallen en 'rustige' nummers zoals 'July'. Ze hebben een EP uit, maar het wordt hoog tijd dat ze hun eerste plaat gaan lanceren.
 
Daarna is het de tijd voor de Deense band Annasaid. Hun optreden op Minirok is hun eerste optreden van hun nieuwe tour. Komende dagen hebben zij optredens in o.a. België en Duitsland. Annasaid maakt indie pop en kan best De Go Back To The Zoo van Denemarken genoemd worden. De muziek is vrolijk, heeft aanstekelijke refreintjes (zoals bij 'Follow Me'), maar is niet origineel en de teksten zijn nogal cliché. Ondanks dat veel nummers op elkaar lijken weten ze toch te boeien door bijvoorbeeld de floor tom naar voren te halen en erop te rammen. Deze jonge jongens zullen vast het grote publiek bereiken binnenkort, aangezien hun soort muziek een hype aan het worden is.
 
Van de indie pop liedjes gaan we naar de rock 'n roll van Birth Of Joy. Eigenlijk is rock 'n roll niet de juiste benaming, want je ontdekt verschillende genres in hun muziek. Zo zou je ze kunnen vergelijken met The Doors en Limburgs trots DeWolff, maar dan met een rauw randje eraan. Op een gegeven moment is een uit de hand gelopen jam te horen in Stramproy, die het hele dorp ongetwijfeld heeft wakker geschud. Het is duidelijk dat Minirok heeft gekozen voor variatie qua bands. Deze band is weer totaal verschillend dan de voorgaande bands. Dit trio bruist van de energie en zanger Kevin schreeuwt erop los , waarbij je hoopt dat hij na afloop een keelpastille neemt. Bij het laatste nummer 'Make Things Happen' laten ze het publiek meezingen en laten ze nog eenmaal horen wie het publiek voor zich heeft. Veel improvisatie in de set en de regen is eindelijk gestopt.
 
Nu het helemaal droog is staat het vol voor het podium. Dat is ook wel nodig, want Filthy Nelly uit Enschede belooft er een feest van te maken. Ook staat er voor het eerste iemand op het podium met een minirok, maar het is geen dame... Deze band maakt folkmuziek in het straatje van Flogging Molly. De band bestaat o.a. uit een violiste en accordeonist. Voor het eerste vandaag danst het publiek erop los. De band betrekt Stramproy ook nog in een van hun nummers. Zo zegt de zanger: "This is Stramproy, but not Barcelona" en er volgt weer een dansfestijn. Filthy Nelly is een ideale festivalband, maar het zou nog meer knallen als de zon zou schijnen.
 
Van Enschede gaan we naar Gent, want het is tijd dat de Belgische band Wallace Vanborn het podium betreed. Dit powertrio maakt muziek met veel stonerinvloeden en is ideale muziek om te draaien tijdens een roadtrip: ramen open, volume hoog en mee schreeuwen maar! Deze band heeft binnenkort een 14-daagse tour in bijna elke grote stad aan de Amerikaanse westkust. Leuk nieuws, maar om eerlijk te zijn hebben we nog niet veel van deze band gehoord hier in Nederland. Gelukkig weten zij dit zelf ook. Zanger: "Het volgende nummer is nieuw, al zal veel nieuw zijn voor jullie. Toch is het nieuw". De zang lijkt enigszins op de zang van Placebo. Als deze band zich wat vaker laat zien hier in Nederland ligt de weg naar het grote publiek open. Bazz kondigt de band af met: "De band met de sexy teddybeerdansjes".
 
De één na laatste band van Minirok 2011 is Krach. Elektronische muziek doet het goed op de late avond, want ook hier is stilstaan verboden. Krach doet zijn naam eer aan, want de band geeft een zeer krachtig optreden. Deze band kan na afloop naar huis gaan met de prijs voor 'beste show', als die er zou zijn. De voorgaande bands hebben hun best gedaan, maar Krach steekt er met kop en schouders bovenuit. Niet alleen hun pakken zijn een must see an sich, de combinatie van verschillende instrumenten is ook interessant. Zo speelt bijvoorbeeld de bassist de eerste paar nummers gewoon op zijn bas, vervolgens vindt hij zijn weg achter de synths en de elektrische gitaar komt ook nog voorbij. De bandleden dansen erbij alsof ze zelf deel uitmaken van het publiek. Bij het laatste nummer heeft zanger Reinier nog een bekentenis: "Vorige week speelden we in Nijmegen en was ik bijna mijn stem kwijt. Ik zei nog: Ach, we spelen 'maar' op Minirok. Maar ik heb vanavond mijn stem behouden door de goede vibe die hier hangt." Die mooie woorden kan de organisatie in hun zak steken. Nog een keer maakt Krach er een feestje van en dat doen ze met 'Pointing', waarbij de zanger met zijn megafoon het publiek ingaat en er een spetterend einde aan breit.
 
De band die Minirok 2011 afsluit is Blues Brother Castro. Deze band heeft in het verleden veel getourd in binnen- en buitenland en na een pauze van drie jaar zijn ze weer helemaal terug. Minirok 2011 is ten einde en we kijken terug op een zeer succesvolle editie. De organisatie heeft het voor elkaar gekregen om acht bands te programmeren, die allen enorm verschillen qua genre. Normaal kom je altijd wel een paar bands tegen die je samen in een hokje kunt stoppen, maar vandaag is dat niet het geval. Minirok heeft bands binnen gesleept die nog eens heel groot kunnen worden. "Ik heb die band ooit nog op Minirok in Stramproy gezien", kun je zeggen als je erbij was.