Met de theatertour 'Koper' viert Rowwen Hèze dat ze 12,5 jaar in het theater staan. Na "Zilver" voor 25 jaar Rowwen Hèze een nieuwe mijlpaal.  Samen met schrijver, popjournalist en presentator Leon Verdonschot gaat de band terug naar zijn prille begin. Wel niet in een naar zweet ruikende tent waar het bier met liters over je neerdaalt, maar stijlvol in het theater.
 
Op het podium staat een verhoging met de instrumenten, een café-tafel met stoelen, enkele borden met posters en teksten, een beeld van een hond en een bar. Je waant je in een echt café in plaats van een theater. Leon Verdonschot komt als eerste het podium op, gaat achter de tap staan en begint te vertellen. Eén voor één komen de mannen van Rowwen Hèze aan de tap een pilsje drinken. Dan begint de muziek. 

Met 'Zilverstroat' wordt de aftrap gegeven, gevolgd door de kroeguitvoering van 'Bestel Mar'. Na 'Kilomaeters' zoekt Leon contact met iemand uit het publiek. Er ontstaat een heel gesprek. Het is Kees, een net gepensioneerde man die dit jaar 40 jaar getrouwd blijkt te zijn. De band geeft hem een ode met "Kees is een lollige vent". Hij wordt uitgenodigd aan de bar op het podium en kan daar rustig een pilsje drinken. Al genietend ziet hij hoe de muzikanten hun muzikale reis vervolgen. Met het nummer 'Hond' krijgt het op de bühne staande hondenbeeld een ode.
 
Leon begint een heel verhaal over geluk. Wat is geluk? Dieren met eten zijn gelukkig maar bij mensen is het anders. Iedereen kent zijn momenten van geluk. Jack Poels en zijn mannen hebben de 'Geluksknikker'. Terwijl ze het nummer spelen, geeft Leon een geluksknikker aan een jonge dame. De knikker rolt tussen de stoelen en is weg maar de dame mag mee naar de bar. Met een a cappella uitvoering van 'Bestel Mar' krijgt zij ook een muzikale ode.

Na 'Auto, Vleegtuug' is het tijd voor de pauze. Na de pauze begint de dame als glazenwasser achter de bar. Dan komt er vanuit achterin het theater een fanfare van vier personen, onder andere Leon met de grote trom. Dan klinken de tonen van 'D'n Bal'. Leon vertelt dat hij een groot bewonderaar van The Boss, Bruce Springsteen is. Vooral drie regels van hem zijn altijd in zijn gedachten: stay hard, stay hungry en stay alive. Dan neemt Jack Poels het over. Hij is een grote bewonderaar van Shane McGowan van The Pogues. Hij deelt zijn herinneringen over deze band op Pinkpop. Gevolgd door het nummer 'Shane'.

Ook de lokale cultfiguren komen voorbij. Zij hadden vroeger een hardrock band in Roermond. Een uitvoerig interview met Leon volgt. Na het nummer 'IJzeren Thijs' vertelt Verdonschot dat hij in Amerika Larry Flynt in zijn gouden rolstoel zag en het leven in hotels ook wel zag zitten. Hij kreeg zijn kans toen hij langdurig in Antwerpen moest verblijven. Het bleek echter vies tegen te vallen en na enige tijd ga je de normale dingen missen. Dus blij weer naar huis en Rowwen Hèze vertaalt dat in 'Hotel Houdoe'.

Dan vertelt Jack over vroeger. Vaak waren zijn spullen kwijt. In 'Heilige Antonius' bezingt hij dit. In dit nummer zit ook de pakkende tekst dat het soms beter is te verliezen, beter dan dat je het nooit hebt gehad.

Hierna neemt Verdonschot het weer over met een verhaal over Jasmijn. Hij kende haar van vroeger; Ze kwam echter steeds de verkeerde vrienden tegen en maakte verkeerde keuzes. Hij had echter respect dat zij bleef geloven dat het beter kon en dat het nu goed met haar ging. De moraal van nooit opgeven wordt pakkend bezongen in 'Blieve Loepe'. Hierna neemt de band afscheid van Roermond maar het publiek wil meer. Met als toegift natuurlijk 'Limburg' geven Jack en zijn mannen aan dat zij het publiek waarderen.

Hartverwarmend was ook de speciale aandacht voor een jongen met een geestelijke beperking. Hij was trots een echte Rowwen Hèze fan te zijn en had zelfs koekjes meegenomen. Als dank kreeg hij een pilsje terug. Hij zal ongetwijfeld de avond van zijn leven hebben gehad.

Al met al een geweldige avond voor de uitverkochte Oranjerie.  Er werd goed gebruik gemaakt van het grote podium, de interactie met het publiek was prima. Leon Verdonschot fungeerde perfect als schakel tussen publiek en band. En natuurlijk niet te vergeten de muziek. Deze was echt fantastisch. Soms stond er weer echt de feestband uit het begin, dan weer de band met prachtige teksten en heerlijke melodieën.