Als je aan Vaals denkt, denk je aan Duitsers. En de eerste band die moest optreden versterkte deze gedachte nog eens. Der Dreckiger Dietrich heeft een grote Duitse vlag voor het drumstel gespannen. Wanneer de band opkomt zie je ook nog eens dat de zanger gehuld is in een voetbalshirt van het Duitse voetbalelftal. Een paar kleine details waar goed over nagedacht is. Ze proberen er een show van te maken door met fraai vormgegeven maskers het podium te betreden, maar helaas blijft het daarbij wat betreft de presentatie. Muzikaal is er ook niet veel over te zeggen. Het is allemaal elektronisch en het lijkt wat op Laserkraft 3D (Nein Mann, ich will noch nicht gehen,.....). Maar na een nummer of twee gaat dit al gauw vervelen, net zoals de puberale teksten die alleen maar over vrouwen en seks gaan. Het komt over als een grote grap. Maar wel een grap die geslaagd is door het bereiken van de voorronden van Nu of Nooit 2011(JB)
Na de carnavaleske opening van de avond kan het serieuze werk beginnen. Met A Nameless Band Called Funk weten de juryleden van de voorselectie zich verzekerd van een schot in de roos. De band mag zich in hun relatief korte bestaan al PopSport finalist 2009/2010 noemen. Dit wordt vanavond meer dan waargemaakt. Vier jonge gasten uit Maastricht trakteren het publiek op een stevige dosis hiphop-funk flink doorspekt met rock. Deze goed uitgevoerde mix van stijlen wordt door het publiek met open armen ontvangen. Zo goed zelfs, dat het viertal door presentator Bas wordt uitgenodigd voor een toegift, waarop de heren uiteraard geen nee zeggen. Een hoofdrol is weggelegd voor gitarist Joshua, die met z'n opzwepende, funky rifs het publiek weet te raken. Het is dan ook volledig terecht, dat hij later die avond wordt uitgeroepen tot (veelbelovend) muzikant van de avond. (WD)
De volgende band Unchained Breathing begint enigszins gehandicapt aan hun optreden. Sinds kort zijn zij op zoek naar een nieuwe bassist. Deze avond worden de honneurs waargenomen door niemand minder dan Circle of Silence bassist Ralf van Veen. Met dit gedreven metalcore gezelschap gaat het dak eraf in Vaals. Een golf van geluid en energie maakt zich meester van de Fraiche. De rauwe screamo sound met een breed scala aan tempowisselingen doet bij vlagen denken aan Doom. Herinneringen aan een identieke avond twee jaar geleden, in dezelfde zaal tijdens dezelfde competitie, kunnen niet worden onderdrukt. Het was toen Circle of silence, die het publiek helemaal plat speelde. Helaas destijds zonder finale plaats. Een geschiedenis, die zich ook vanavond herhaalt voor Unchained Breathing. (WD)
Met Batja! hebben we weer eens traditionele hip-hop van Limburgse bodem op de bühne. Zou het nu toch weer eens gaan gebeuren dat een hip-hop act de finale van Nu of Nooit gaat halen? Het lijkt er al gauw op dat dat niet het geval zal zijn. Aangezien de muziek verzorgt wordt door een DJ zal Batja! het voornamelijk van zijn teksten moeten hebben. En die gaan allemaal over dezelfde problematiek die de Amerikaanse rappers ook aandragen zoals corrupte politici en sociale problemen. Het lijkt er echter op dat wij als Limburgers ons daar niet mee kunnen identificeren. Het aanwezige publiek reaggeert aanvankelijk dan ook wat lauwtjes op het optreden van Batja!. Op het einde van de set krijgt Batja! het publiek wel een beetje mee met de traditionele handen in de lucht maar dat was niet genoeg om de jury te overtuigen. (JB)
Vijfde band van vanavond is A Jupiter Hymn uit Maastricht en omgeving. Na een overtuigende set van Unchained Breathing weet deze band toch minder goed over te komen. De vooral op hardcore georiënteerde muziek lijkt soms iets teveel van het goede en ook hetzelfde ondanks de vele tempowisselingen. De band lijkt meer te willen dan ze momenteel aankunnen. Noem het post-hardcore met rock-invloeden, het schijnt een vernieuwing in de hardcore te zijn. De zang is zuiver, zelfs de screams klinken goed, maar de samenzang gaat nog wel eens de mist in. Wat ook opvalt is het vele gebruik van techno- en filmsamples. Voor een keer is dit acceptabel maar niet bij bijna elk nummer. Het publiek ziet het enigszins stoicijns aan maar al met al is dit een band met potentie. (JC)
De afsluiter van de avond is het uit Horst afkomstige luidruchtige Ten Page Pilot. Eigenlijk zou deze band op de vorige voorronde spelen maar door ziekte van de frontman moest het optreden noodgedwongen afgezegd worden. Vandaar dat ze op de laatste voorronde alsnog mogen aantreden. En hoe; een muur van gitaargeluid stormt over het publiek heen. Op het podium is er niet veel te beleven maar dit is ook niet nodig want de stonergrunge laat voor zich spreken. Noem het een aftreksel van de Smashing Pumpkins, met de ogen dicht lijkt het alsof Billy Corgan himself er staat, maar dan met een heel dik rauw stonerrandje. Het is ruig en agressief maar ook melodieus en groovy. Voor fans van deze band is Ten Page Pilot zeker een aanrader om eens te beluisteren. (JC)