Loting had ervoor gezorgd dat de band Van Gelder de spits moest afbijten tijdens de tweede voorronde van Nu of Nooit 2011. In een vrijwel uitverkochte Muziekgieterij zorgde deze formatie, met hun dialectpop, er meteen voor dat de sfeer er goed in zat. Van Gelder maakt (dialect)muziek in diverse genres en schuwt niet om te switchen van ruige rock tot een serieuze ballad. Als cover brachten ze het nummer 'Venloose Band (We're an American Band-Grand Funk Railroad)' en op deze zaterdagavond was het nummer 'Zondaag' voor velen nog een ver van mijn bed-show. De trend was gezet voor deze avond en de andere bands moesten nog maar zien of ze het succes van Van Gelder konden evenaren. De groep had heel wat fans meegebracht uit Venlo en omstreken en deze lieten na het optreden meteen horen dat wat hun betrof de wedstrijd al gespeeld was.
Iedereen die Madi Hermens het laatste jaar een beetje heeft gevolgd, weet dat we momenteel een andere dame voor ons hebben dan het meisje dat met twee pianoliedjes de Kunstbende van 2009 op haar naam schreef. Dat ze een aangeboren gevoel voor liedjes schrijven heeft, was toen al duidelijk. Nu zien we ook een zelfverzekerd, jong vrouwtje die met haar mooie stemgeluid het publiek als vanzelfsprekend om haar vingers windt. Zeker, Madi zou ook zo je gezellige buurmeisje kunnen zijn, maar dat sensuele randje op haar stemgeluid maakt toch ook wel wat andere gevoelens los. In die twee jaar heeft ze in ieder geval een verassend goede begeleidingsband om zich heen verzameld waar het plezier in muziek maken vanaf druipt. En ook met band blijft haar artistieke persoonlijkheid behouden. Daarnaast moet de rol van zanger-gitarist Ruijters, die de band mede samen stelde, zeker niet onderschat worden. Madi is de ziel, Ruijters is het kloppend hart van de band. Daarnaast doen een droog en strak drumwerk, een warme bas en piano geen onbelangrijke duit in het zakje. Met gevoel voor toonvastheid, ritme en emotie nestelt Madi haar autobiografische lyrics in mooie, meezingbare gitaarpopliedjes. De ontwapenende glimlach van Madi zorgt voor de rest.
De jaren '80 zijn nog steeds erg hip in de hedendaagse muziek en ook The Gainsay pikt een graantje mee. Maar de vijf heren tonen daarbij wel genoeg eigen smoel en laten horen dat catchy ook inventief kan zijn. Met een combinatie van rock, pakkende toetsenpartijen en discodrums met veel hi-hat laat The Gainsay een herkenbaar geluid horen en met hun liedjes mikt het vijftal regelmatig op de dansvloer. The Gainsay heeft een prima gevoel voor hoekige gitaarpartijen en melodie, een minpuntje is echter dat sommige songs inwisselbaar zijn en er hier en daar een eentonig momentje insluipt. Gelukkig staat The Gainsay in het laatste gedeelte vol op het gaspedaal. Drums stuwen het tempo de hoogte in, de gitaren huppelen vrolijk van het ene riffje in het andere en het lukt de zanger om steeds meer publiek aan het bewegen te krijgen. Toch lijkt de band een beetje met ingehouden energie te spelen, waardoor The Gainsay helaas iets te mooi binnen de lijntjes blijft.
Als ik denk aan het plaatsje Schin op Geul denk ik aan een schilderachtig dorp in de Geulvallei welk een heerlijke rust uitademt en waar veel toeristen de wandelpaden bevolken. Na zaterdagavond weet ik wel beter! Stonerrock-metal van optima forma en dat van de formatie The 8th Day uit Schin op Geul. Dit trio met rete strakke drums, pompende en scheurende gitaarsalvo's zorgde ervoor dat het dak eraf ging in de Muziekgieterij. Een verwijzing naar Karma to Burn is op zijn plaats en de mannen gaven zelf al aan groot bewonderaar te zijn van de band Sons of Otis. Deze muziek was niet besteed aan alle bezoekers deze avond, maar opvallend was dat de zaal toch flink bezet bleef tijdens de set van de mannen met als lijfspreuk 'Geen woorden maar daden'.
De laatste band van deze avond was Lesoir. Maartje Meessen (gestoken in 'Nikita outfit') en haar mannen hadden lang moeten wachten en de adrenaline stroomde door hun lichamen. Eenmaal op de bühne kwam alles er op het goede moment uit en speelden ze zonder enige schroom de zaal binnen no-time volledig plat. Met hun, zoals ze zelf zeggen, rock met dat beetje extra gooiden ze al hun kunnen in de strijd om de jury ervan te overtuigen dat ze een finaleplaats verdienen. Dit 5tal zou zo maar eens (of ze nu wel of niet de finale bereiken ) hoge ogen gaan gooien in het popcircuit. Er zijn zelfs al plannen voor een U.K. tour en na deze show is hun schare fans weer groter geworden. Muziek die aard richting Skunk Anansie en heavy songs van The Gathering, dat is hetgeen Lesoir ons presenteerde. Stevige nummers met een rauwe donkere sound, dan weer klein en breekbaar, dan weer groots en zwaar à la Opeth en A Perfect Circle, om maar een paar collega's te noemen. Het publiek genoot volop van deze set en Lesoir kan wel eens de verrassing van ronde 2 worden.
Na afloop van de 5 optredens werd door de jury nog de Muzikant van de Avond bekend gemaakt en de eer ging deze avond naar Miguel Frissen (bassist The Gainsay).
Conclusie van deze avond: Het barst van het talent in onze provincie en de jury krijgt een harde dobber om op 13 maart de opvolgers van Sungrazer te selecteren.