Na vorig jaar het vijfentwintig jarig bestaan van organiserende jongerensoos Watjang?!? te hebben gevierd, was dit jaar de vijfentwintigste verjaardag van popfestival Zomaarpop. De programmering van Zomaarpop kenmerkt zich al jaren door een mix van regionale bands en aanstormend talent. De organisatie van het festival heeft altijd programmeurs in haar gelederen gehad die hier een goed gevoel voor hadden. Zo hebben bands als De Heideroosjes, The Brotherhood Foundation, Undeclinable, Krezip, Dreadlock Pussy, The Sheer, Face Tomorrow en The Opposites bij het begin van hun doorbraak op het festival gestaan.
Ook dit jaar was er aan talentvolle bands geen gebrek. Het programma van Zomaarpop was dit jaar misschien zelfs wel van een hogere kwaliteit dan ooit. Dit ging echter wel ten koste van bands uit de directe regio. Er stond namelijk geen enkele band uit de regio Venray/Horst op het hoofdpodium geprogrammeerd.
Terwijl de zaal met nog slechts zo’n twintig bezoekers gevuld was, opende The Dirty Denims de eerste festivaldag. Na het verzoek aan het publiek om wat dichter bij te komen staan werd er een aantal hangtafels richting podium geschoven. Langzaamaan liep de zaal wat voller voor de twee dames en twee heren uit Eindhoven en Nederweert. Echt beweging kwam er ondanks de enthousiast gebrachte hardrock 'n roll niet in. Dit probleem bleek echter bijna de hele avond te duren. Het grootste deel van het publiek kwam blijkbaar niet zo zeer voor de muziek, maar meer voor het weerzien met oude bekenden en de gezelligheid. Daar is op zich niet zo veel mis mee, maar een klein deel wist het wel erg bont te maken. Bij de Belgische popband Garcia Goodbye vond een aantal mensen het blijkbaar nodig om op een weinig respectvolle manier met de rug naar de band te gaan staan. De drie heren uit het Belgische Vilvoorde waren dezelfde middag nog opgetrommeld als vervanger voor This Is Total War. In eerste instantie heeft de band iets weg van het stadiongeluid van U2. De ijzersterke zang van frontman Tommy doet ook erg denken aan Richard Ashcroft van The Verve. Garcia Goodbye bracht dit jaar het album 'Daydreamer Sleepwalker' bij het Nederlandse Excelsior-label uit. De single 'You Know Exacly How I Feel' werd reeds opgenomen in de playlists van Kink FM en 3FM en binnenkort staan optredens in grote popzalen als 013 en Paradiso op het programma. Nederland zal dus nog meer van deze Belgen gaan horen.
Afsluiter op het hoofdpodium was de Friese band Daily Bread. De band opende direct met de aanstekelijke single 'Shot The Picture'. Je zou verwachten dat de strak gebrachte sexy garage dance wat beweging in het publiek zou brengen. Eens te meer blijkt dat het Noord-Limburgse publiek erg moeilijk mee te krijgen is. Waar in menige popzaal in een willekeurige stad de tent volledig op zijn kop zou staan, kan er in Oirlo vanavond zelfs nauwelijks een applausje vanaf. Het spreekt voor de band dat ze ondanks de weinige energie die ze van het publiek kregen toch voor een tweede keer op het podium terugkeren voor een toegift.
Terwijl DJ Sjuut met een mix van techno-, electro- en rockdeuntjes de zaal boven toch nog een beetje in beweging krijgt, is het soospodium in de kelder de hele avond tot drie uur in de nacht het domein van de reünie van de Landidandidododildodixosoundparade. Wat ooit begon als een grap in soos Watjang?!? groeide begin jaren tweeduizend uit tot een act die je kunt vergelijken met Wipneus en Pim en de Locoloco Discoshow. Wel heeft dit dj-collectief hun eigen originaliteit qua grappige onderdelen en spelletjes. Speciaal voor deze reünie heeft men een kist met verkleedspullen voor het publiek meegenomen. Waar boven in de zaal de rem de hele avond op het publiek bleef zitten, was hier het tegendeel waar. Binnen no-time waren alle kledingstukken, hoedjes, petjes en mutsen verdeeld en liep een aanzienlijk deel van het publiek met iets geks aan of op over het festival. Een live-zanger zong af en toe een liedje mee en ook aan het wat jongere publiek was gedacht. DJ B-Art gooide er naast het vaste jaren '70/'80-repertoire ook een aantal jaren '90 blokjes tussendoor. Verder kregen de drie heren ook nog ondersteuning van een van Nederlands beste hiphop dj's, Frankie Boxcutta, die er mede voor zorgde dat de kelder tot het einde van de avond gevuld bleef.
De tweede festivaldag werd in de sooskelder geopend met de 25 Jaar Zomaarpopshow. Dit bleek echter niet meer dan dj's die onder meer muziek draaiden van bands die ooit op Zomaarpop hebben gestaan. Verder draaide er een powerpoint met foto's uit vroeger tijden. Op zich heel leuk om te horen en te zien, maar bij het aankondigen van zo'n naam verwacht je meer. Op het hoofdpodium opende het Geleense Bite My Wire voor een handvol mensen. Op het eerste gehoor klinkt de oude rock van de vier jonge heren best aardig. Wat wel opvalt is dat de drums helaas niet altijd strak klinken. Zanger Pieter heeft zijn microfoon voor zijn lengte behoorlijk laag staan waardoor hij veel met zijn hoofd naar beneden staat en regelmatig zijn bril weer recht moet zetten. Verder staat de band erbij alsof het om een veredelde repetitie gaat. Aan de presentatie zal nog een en ander gesleuteld moeten worden.
Dit is niet meer nodig bij de eveneens zeer jonge Paceshifters. De twee frontmannen van het drietal zien er op het eerste gezicht nog jonger uit dan ze zijn. Je zou hierbij bijna het woord 'schattig' in de mond nemen. Schattig kun je de muziek van de jongens absoluut niet noemen. Onder de vleugels van de heren van Peter Pan Speedrock hebben ze namelijk een krachtige rocksound ontwikkeld die ze live ook uitermate strak blijken te kunnen brengen. De avond ervoor hebben ze in popzaal Burgerweeshuis in Deventer hun debuutalbum 'One For The Road' gepresenteerd. Van vermoeidheid is echter geen sprake. Scheurende gitaren, strakke drums en overtuigende schreeuwzang suizen om je oren en de heren gaan helemaal los op het podium. Na de slechte woordgrap "Laten we op Zomaarpop zomaar een popnummer spelen", brengen de heren in geheel eigen stijl een cover van het hiphopnummer 'Airplanes' van B.o.B.. Al met al spelen de Paceshifters een zeer goede show en zijn ze een band waar we de komende tijd waarschijnlijk nog veel van gaan horen.
Het Groningse MakeBelieve geeft bij het begin van het optreden aan er zin in te hebben en refereert hierbij aan het optreden dat ze twee jaren eerder op Zomaarpop deden. De band heeft zich sinds die tijd in technische zin absoluut ontwikkeld en speelt alle nummers gewoonweg strak. Qua show voeren ze precies hetzelfde kunstje op als onlangs op Lowlands en Bijenpop. Hier zal men dus nog flink aan moeten werken wil het publiek de band niet al na een headline tour moe zijn.
In de kelder maakt flauwekulrockband Puch Maxi uit Leunen en Ysselsteyn er een melige bende van. Bassist Willem Verheijen vraagt, nadat de band een kwartier te laat klaar staat om de show te beginnen, of er nog iemand is die de band komt aankondigen. Daarop pakt iemand uit het publiek spontaan de microfoon en geeft hiermee het startsein voor een hilarisch begin van het optreden. Een strak gespeelde medley van een flink aantal stukken van bestaande nummers worden voorzien van teksten met veelvuldig Puch Maxi of haar leden erin verwerkt. 'Down Down Deeper And Down' van Status Quo wordt bijvoorbeeld omgebouwd tot 'Fred, Frank, Willem en Daan'. The Knack's 'My Sharona' wordt 'Da's Mijn Oma', Kaiser Chiefs' 'I Predict A Riot' wordt 'Koffie zonder melk' en Toontje Lager's 'Stiekem met je gedanst' wordt 'Stiekem op je gepoept'. Met deze nummers houdt de band de lachers op haar hand en vloeit het bier rijkelijk. Zanger Daan Jeuken is af en toe de tekst kwijt, maar de band komt er door de inbreng van veel humor mee weg.
Op het hoofdpodium speelt Go Back To The Zoo een degelijke show die door het publiek goed wordt ontvangen. De band heeft nu al vier hits op haar naam staan en laatste single 'Fuck You' wordt nu ook weer veelvuldig door 3FM gedraaid. De band moet oppassen dat er niet een overkill aan aandacht voor de band ontstaat, want op dit moment hoor je en zie je ze wel erg veel. Misschien is het verstandig volgend jaar gas terug te nemen, nog een grote show op bijvoorbeeld Pinkpop te doen en dan te gaan werken aan de moeilijke tweede plaat.
Voor Nobody Beats The Drum is het de tweede keer dat ze op Zomaarpop staan. Ze zorgen met een opzwepende live electro act met mooie visuals op drie grote schermen voor een mooie afsluiting op het hoofdpodium. In de kelder op het soospodium bewijzen de Cultuurbarbaren dat ze het niveau van hun show op Bijenpop kunnen handhaven. Ook hier staat de tent volledig op zijn kop. Het dj-collectief perst met hun energieke mix van stijlen het laatste restje energie van de die-hard bezoekers eruit. Volgend jaar afsluiter van het Zomaarpop hoofdpodium?